Autor ponownie (po „Budziszynie 1002-1018”) dobitnie udowadnia, że potrafi przedstawić wczesnośredniowieczną historię regionu między Łabą, Soławą i Odrą jedynie w sposób tendencyjny, który, moim zdaniem, nie przystaje współczesnemu historykowi. Nie rozumiem takiego nastawienia. Historia Słowian połabskich jest tak fascynująca, jak mało znana. Wystarczyło trzymać się faktów i wyraźnie zaznaczyć, gdzie rozpoczyna się spekulacja. Powstałaby, przy zastosowaniu lepszej struktury narracji, niż to ma miejsce tutaj, świetna książka historyczna. Tymczasem autor stosuje zabiegi szarej propagandy, wybielając działania Słowian (w tym i Polaków) a demonizując poczynania Niemców i Duńczyków. Rozpoczyna się to już w warstwie językowej – wystarczy porównać słownictwo użyte przy opisie działań poszczególnych stron. I po co to komu? Czyż kilkusetletnia walka plemion Połabia o niezależność była czymś innym, jak walka plemion śląskich i małopolskich? Ba, równie zacięcie walczyły przecież o wolność plemiona germańskie (np. Sasi i Fryzowie)! Imperia mają to do siebie, że starają się wchłonąć tereny przygraniczne (inaczej nie byłyby imperiami, czyli, jak powiedzielibyśmy dzisiaj: mocarstwami lub global-playerami). Słowianie połabscy przegrali z Niemcami, Duńczykami i Polakami bo zabrakło im książąt na miarę Mieszka I, czy chociażby czeskiego Bolesława II Pobożnego. I tyle.

Autor ponownie (po „Budziszynie 1002-1018”) dobitnie udowadnia, że potrafi przedstawić wczesnośredniowieczną historię regionu między Łabą, Soławą i Odrą jedynie w sposób tendencyjny, który, moim zdaniem, nie przystaje współczesnemu historykowi. Nie rozumiem takiego nastawienia. Historia Słowian połabskich jest tak fascynująca, jak mało znana. Wystarczyło trzymać się faktów...

Słowianie połabscy i ich historia to niezwykle interesujące zagadnienie, a zarazem smutne, bo stosunkowo niewiele po nich zostało. Autor jednak, mam wrażenie, nie spisał się najlepiej. Zamiast czytania obiektywnej historii, miało się wrażenie, że jest to opowieść o złych Niemcach i dobrych Słowianach. A jak wiadomo, życie nie jest czarno-białe. Abstrahując od słowianofilstwa i niemcofobii, czytało się dość ciekawie, bo na Połabiu już działo się wiele, kiedy jeszcze nikt o żadnej Polsce nie słyszał.

Słowianie połabscy i ich historia to niezwykle interesujące zagadnienie, a zarazem smutne, bo stosunkowo niewiele po nich zostało. Autor jednak, mam wrażenie, nie spisał się najlepiej. Zamiast czytania obiektywnej historii, miało się wrażenie, że jest to opowieść o złych Niemcach i dobrych Słowianach. A jak wiadomo, życie nie jest czarno-białe. Abstrahując od...

Mam chyba trudność, żeby obiektywnie ocenić tą książkę. Z jednej strony serce aż się rwało gdy czytałem opisy jak "nasi bracia" Słowianie Połabscy dawali dzielny odpór wszelkim próbom ich podbicia i skolonizowania jakie działo się na przestrzeni kilku wieków, najpierw przez Franków, później Duńczyków i Germanów. No właśnie wyszło tutaj moje skrzywienie Polskie - jakby cała historia tego regionu zawsze miała Polskę w centrum. Także myślenie o Połabianach jako naszych braciach może i ma sens etniczny, ale w żadnym wypadku polityczny, bo przecież ich celem przez całe stulecia była autonomiczność i niezależność. Te dwie cechy są bardzo mocno widoczne na kartach tej książki - pełnej opisów bitewnych i szczęku oręża. Zabrakło mi szerszego spojrzenia geopolitycznego choć muszę oddać autorowi, że swoją opowieść oparł o Połabian i to ich perspektywa jest centralna. Wiele wypowiedzi autora przeczyło obiektywizmowi, ale przecież naprawdę trudno jest pisać książki historyczne z jego zachowaniem, każdy przecież ma swoje sympatie i antypatie, choćby jak mocno to ukrywał. K
Książka dobra, ale nie porywająca. Może być początkiem długiej drugi znajomości z dziejami Słowiańszczyzny Połabskiej.

Mam chyba trudność, żeby obiektywnie ocenić tą książkę. Z jednej strony serce aż się rwało gdy czytałem opisy jak "nasi bracia" Słowianie Połabscy dawali dzielny odpór wszelkim próbom ich podbicia i skolonizowania jakie działo się na przestrzeni kilku wieków, najpierw przez Franków, później Duńczyków i Germanów. No właśnie wyszło tutaj moje skrzywienie Polskie - jakby cała...

Nie podzielę zachwytów. Ta książka mnie zwyczajnie zmęczyła. Nie jest to pozycja o Słowianach Połabskich, ani o ich zagładzie. To lista i opis setek wojen stoczonych w czasach bytności Słowian Połabskich.
Wojen opisanych tak szczegółowo, jakby w każdej towarzyszyło z pięciu kronikarzy. I to bezpośrednio.

Liczyłam na ciekawą opowieść, a otrzymałam setki nie mających znaczenia historyjek pt. jeden powiedział coś drugiemu, drugi zbratał się z trzecim, trzeci zdradził to pierwszemu, więc tamten zrobił zasadzkę i zabił x ludzi, dwóm wbijając strzałę między oczy. Brakuje tylko dopowiedzenia, że jeden miał te oczy niebieskie, a drugi zielone.

Ps. Nadal nie wiem na czym polegała zagłada Słowian Połabskich.

Nie podzielę zachwytów. Ta książka mnie zwyczajnie zmęczyła. Nie jest to pozycja o Słowianach Połabskich, ani o ich zagładzie. To lista i opis setek wojen stoczonych w czasach bytności Słowian Połabskich.
Wojen opisanych tak szczegółowo, jakby w każdej towarzyszyło z pięciu kronikarzy. I to bezpośrednio.

Liczyłam na ciekawą opowieść, a otrzymałam setki nie mających...

Autor chyba za bardzo się zżył z Połabianami. Oni tacy genialni, a Niemcy czy Duńczycy tacy źli. Mimo wszystko książka lekka i wciągająca, chociaż każdy znał jej koniec.

Autor chyba za bardzo się zżył z Połabianami. Oni tacy genialni, a Niemcy czy Duńczycy tacy źli. Mimo wszystko książka lekka i wciągająca, chociaż każdy znał jej koniec.

Książka jak najbardziej warta przeczytania. Niemniej wysiłek włożony w jej napisanie w dużej mierze został zniweczony przez autora jego stronniczością, tendencyjnością i kolokwializmami. Nazywanie kogoś sprzedawczykiem, wyrażanie żalu, że Niemcy uniknęli zasadzki etc. po prostu nie przystoi poważnej publikacji historycznej. Również zwroty typu: "Słowianie nie dorobili się swojego kronikarza", brzmią dość odpychająco. Co to znaczy "nie dorobili się"? Może raczej nie doczekali się? Wiele, zbyt wiele tego typu potknięć w tej książce. Brakuje mi również nakreślenia kontekstu politycznego przy zaangażowaniu w sprawy połabskie krajów ościennych. Wiadomo kto, ale nie wiadomo dlaczego interesował się prowadzeniem polityki w tym kierunku. Nie widać przez to złożoności niektórych sytuacji. Dla autora władcy byli po prostu bohaterami bądź zdrajcami, i tyle.

Książka jak najbardziej warta przeczytania. Niemniej wysiłek włożony w jej napisanie w dużej mierze został zniweczony przez autora jego stronniczością, tendencyjnością i kolokwializmami. Nazywanie kogoś sprzedawczykiem, wyrażanie żalu, że Niemcy uniknęli zasadzki etc. po prostu nie przystoi poważnej publikacji historycznej. Również zwroty typu: "Słowianie nie dorobili się...

Fascynująca lektura którą się czyta jak literaturę faktu. Faktu? Otóż, wbrew pozorom istniejące głównie niemieckie źródła pozwalają na w miarę dokładne odtworzenie ciekawej historii Słowian Połabskich i ich walki o zachowanie etnicznej i religijnej niezależności. Toczone rozliczne walki i starcia głównie od VI do XIIw n.e. najpierw przeciwko Karolingom a potem Niemcom, Duńczykom i ..Polakom wskazują, że była to główna przyczyna spowolnienia kolonizacji niemieckiej i chrześcijańskiej w kierunku na Polskę. Gdyby Mieszko I sprzymierzył się z plemionami połabskimi a nie z Niemcami (985-986),po wygranym przez Połabian powstaniu (983),toby taki związek zatamował na dobre ekspansję niemiecką na Wschód. Wg. Autora zagłada Połabia to pierwsze w historii Europy popełnione ludobójstwo w konsekwencji agresywnej niemieckiej germanizacji. Gratuluję Autorowi tej pracy za dokładny i przemyślany opis wydarzeń.

Fascynująca lektura którą się czyta jak literaturę faktu. Faktu? Otóż, wbrew pozorom istniejące głównie niemieckie źródła pozwalają na w miarę dokładne odtworzenie ciekawej historii Słowian Połabskich i ich walki o zachowanie etnicznej i religijnej niezależności. Toczone rozliczne walki i starcia głównie od VI do XIIw n.e. najpierw przeciwko Karolingom a potem Niemcom,...

Wyśmienita opowieść o historii Słowian Połabskich, uzupełniona rysunkami i zdjęciami oraz bogatą bibliografią. Książka zdecydowanie dla każdego, kogo interesuje historia naszych terenów i historia Słowian. Gorąco polecam!

Wyśmienita opowieść o historii Słowian Połabskich, uzupełniona rysunkami i zdjęciami oraz bogatą bibliografią. Książka zdecydowanie dla każdego, kogo interesuje historia naszych terenów i historia Słowian. Gorąco polecam!

Genialna książka, autor dla mnie jest mistrzem opowiadania o historii powszechnie nieznanej, w fascynująco zajmujący sposób. Jak mówię moim znajomym, że czytam o Słowianach połabskich to każdy puka się w głowę, myśląc, że zajmuję się jakimś turbousypiającym tematem. Natomiast piórem pana Roberta historia ta jest otwierającym oczy doznaniem dla mózgu i ucztą dla szarych komórek.
Autor prowadzi nas przez 350 lat walk Słowian z Niemcami, opisuje wszystkie ważne bitwy, konfiguracje dyplomatyczne, kto z kim przeciwko komu, załamuje dłonie nad straconymi szansami dla Słowian i w każdym zdaniu widać pasję historyka.
Co mnie ujmuje w tej pozycji, to niepolskocentryczne podejście do tematu. Ok, pojawia się Mieszko, Chrobry, Otton III i już człowiek czeka na opis zjazdu gnieznieńskiego, jako EPOKOWEGO DLA POLSKI, ale autor ma na to "wyłożone", bo to nie wnosi nic do historii Słowian Połabskich. Nawet chrztem Polski autor niewiele się zachwyca, zakłada, że czytelnik jest na tyle ogarnięty, że rozumie znaczenie tego faktu, natomiast 10x więcej czasu poświęcone jest zagadnieniu taktyki wojennej Słowian oraz budowy grodów obronnych - co odbieram jako wyraz szacunku ze strony autora do czytelnika.
Jest to dla mnie dzieło przez duże D, nie jest łatwo pisać o takich tematach w sposób zajmujący. Mam wrażenie, że pana Barkowskiego możnaby zatrudnić w MENie aby napisał kilka podręczników dla młodzieży - wtedy byśmy mieli nieco mądrzejszy naród

Genialna książka, autor dla mnie jest mistrzem opowiadania o historii powszechnie nieznanej, w fascynująco zajmujący sposób. Jak mówię moim znajomym, że czytam o Słowianach połabskich to każdy puka się w głowę, myśląc, że zajmuję się jakimś turbousypiającym tematem. Natomiast piórem pana Roberta historia ta jest otwierającym oczy doznaniem dla mózgu i ucztą dla szarych...

Jak wchodzę do biblioteki to wybieram książki z półek prawie, że po kolei. Dawno już nie trafiła mi się tak dobra pozycja za pierwszym wyborem.

Autor potrafi w lekki i ciekawy sposób opisać dzieje Słowian połabskich. Nie zarzucić człowieka wieloma datami i nazwiskami. Dla laika, jakim jestem, to najlepsza pozycja wprowadzająca. Czyta się jak książkę przygodową. Polecam!

Jak wchodzę do biblioteki to wybieram książki z półek prawie, że po kolei. Dawno już nie trafiła mi się tak dobra pozycja za pierwszym wyborem.

Autor potrafi w lekki i ciekawy sposób opisać dzieje Słowian połabskich. Nie zarzucić człowieka wieloma datami i nazwiskami. Dla laika, jakim jestem, to najlepsza pozycja wprowadzająca. Czyta się jak książkę przygodową. Polecam!