Pamiętam moment, kiedy dowiedziałem się o nagłej śmierci Andrzeja Waligórskiego. Wydawało mi się to niemożliwe, człowiek tak serdeczny, obdarzony takim poczuciem humoru, nie może tak po prostu odejść… Pamiętałem jego ostatnią wypowiedź w Teatrze Polskim w 1991 roku z okazji jubileuszu Studia 202, którą później odczytywałem jako zapowiedź pożegnania ze słuchaczami.
Choć dla mnie był mistrzem rubasznego humoru (wychowałem się na Dreptaku, Babci Pimpusiowej oraz „Rycerzach”),znakiem firmowym pozostanie wiersz „Wyspa”, którego fragment widnieje na jego grobie. Odwiedzając miejsce spoczynku Pana Andrzeja i Pani Lesi, zapalając świeczkę w myślach powtarzam sobie ten tekst: „Gdyż jeden jest kierunek i jeden mały bilet, więc po swój biedny pakunek niebawem się pochylę. I opuszczę swą izbę bez słów i bez powrotów.”
Ten zbiór nie jest pozbawiony wad. Są błędy w druku, dobór utworów dość dowolny, brakuje mi kilku tekstów lirycznych, znanych choćby ze zbiorczego wydania „Wierszyków.” Ale kiedy zaczynam lekturę, cały czas słyszę głos Pana Andrzeja, którym tak pięknie i znacząco potrafił operować. I wtedy macham rękę na mankamenty, które wtedy zdają się mało istotne.
Poza liryką wydawca zamieścił w całości cykl poświęcony docentowi Bassetowi oraz teksty związane z żartobliwą parodią Trylogii, czyli słynnymi „Rycerzami.” W tym drugim przypadku brakuje rozwinięcia cyklu znanego z wersji radiowej, w podziale na role. Dla osób pamiętających realia lat 70-tych i 80-tych XX wieku będzie to dobra zabawa, dla czytelników urodzonych w nowym milenium niektóre aluzje mogą być mało zrozumiałe i zbyt wyrafinowane, choć może się mylę….
Moja ocena nie jest do końca obiektywna, gdyż pomimo wad jest to bodaj zbiór najobszerniejszy. Dotychczasowy dorobek wydawniczy Andrzeja Waligórskiego jest dość skromny, był po prostu znakomitym radiowcem. Ot, kilka tomików wydanych za życia, rozproszone małonakładowe publikacje oraz kilka doraźnych kompilacji. Tak sobie myślę, że na 30 rocznicę Jego odejścia warto byłoby wydać solidny tom dzieł zebranych. Dlaczego? Parafrazując autora: „Bo jest za co!”

Pamiętam moment, kiedy dowiedziałem się o nagłej śmierci Andrzeja Waligórskiego. Wydawało mi się to niemożliwe, człowiek tak serdeczny, obdarzony takim poczuciem humoru, nie może tak po prostu odejść… Pamiętałem jego ostatnią wypowiedź w Teatrze Polskim w 1991 roku z okazji jubileuszu Studia 202, którą później odczytywałem jako zapowiedź pożegnania ze słuchaczami.
Choć dla...

Jesteśmy przyzwyczajeni do osobistych spotkań w ramach wieczorów autorskich. Teraz dominują zdalne spotkania, a ten tom proponuje nam jeszcze inną formułę spotkania Autorem – Panem Andrzejem Waligórskim, kojarzonym przez moje pokolenie ze Studiem 202 i Kabaretem Elita. Przedstawione tu utwory tak bardzo nawiązują stylistycznie do tego, co było nam znane dzięki magazynowi i kabaretowi, które współtworzył Pan Andrzej Waligórski. Czytając zebrane tu utwory, możemy uśmiechnąć się delikatnie, może nawet zakrzyknąć: Ha! Dokładnie tak! Możemy też zadumać się nad oczywistością, trafnością, nieprzemijalnością, niesamowitą aktualnością spostrzeżeń, uwag Autora.

Jesteśmy przyzwyczajeni do osobistych spotkań w ramach wieczorów autorskich. Teraz dominują zdalne spotkania, a ten tom proponuje nam jeszcze inną formułę spotkania Autorem – Panem Andrzejem Waligórskim, kojarzonym przez moje pokolenie ze Studiem 202 i Kabaretem Elita. Przedstawione tu utwory tak bardzo nawiązują stylistycznie do tego, co było nam znane dzięki magazynowi i...

Szeroki wybór wierszy autorstwa Andrzeja Waligórskiego. W zbiorze znajdziemy nie tylko dobrze wszystkim znane utwory satyryczne takie jak „Cysorz” czy „Ballada o straszliwej rzezi” lecz także poematy liryczne, wspomnieniowe, pisane ręką tęskniącego za Lwowem przymusowego emigranta. Pomimo że filozofia i poglądy autora nie zawsze zgadzają się z moim spojrzeniem na świat, to doceniam kunszt i warsztat poety. Jego utwory są lekkie i przyjemne w odbiorze, nawet wtedy gdy mówią o rzeczach poważnych. Czas spędzony na lekturze upływał nie wiadomo kiedy, aż do chwili gdy dotarłam do tekstów pisanych prozą. Niestety, zupełnie nie przypadły mi do gustu. Są to parafrazy „Trylogii” Sienkiewicza oraz „Profesora Wilczura” Tadeusza Dołęgi-Mostowicza. Żadna z nich do mnie nie przemawia. Są naszpikowane żartami słownymi, aluzjami i anegdotami do tego stopnia, że stają się mało zabawne, a treść umyka czytelnikowi. Podsumowując liryka na pięć, proza dla wytrwałych.

Szeroki wybór wierszy autorstwa Andrzeja Waligórskiego. W zbiorze znajdziemy nie tylko dobrze wszystkim znane utwory satyryczne takie jak „Cysorz” czy „Ballada o straszliwej rzezi” lecz także poematy liryczne, wspomnieniowe, pisane ręką tęskniącego za Lwowem przymusowego emigranta. Pomimo że filozofia i poglądy autora nie zawsze zgadzają się z moim spojrzeniem na świat, to...

Subiektywny wybór tekstów Andrzeja Waligórskiego. Od klasyki, po utwory trochę mniej znane, od liryki, po próbki prozy. Nieodżałowany mistrz słowa polskiego, którego teksty znać należy, a ta pozycja pozwala odrobinę ich posmakować.

Subiektywny wybór tekstów Andrzeja Waligórskiego. Od klasyki, po utwory trochę mniej znane, od liryki, po próbki prozy. Nieodżałowany mistrz słowa polskiego, którego teksty znać należy, a ta pozycja pozwala odrobinę ich posmakować.

jeśli ktoś zna twórczość Waligórskiego - czy to ze "studia 202" czy to jako piosenki Olka Grotowskiego i Gosi Zwierzchowskiej, to nie oderwie się od tej książki - wciąga nieodwracalnie...
choć jak się spojrzy na mój nick to wiadomo, że nie mogę być obiektywny;

jeśli ktoś zna twórczość Waligórskiego - czy to ze "studia 202" czy to jako piosenki Olka Grotowskiego i Gosi Zwierzchowskiej, to nie oderwie się od tej książki - wciąga nieodwracalnie...
choć jak się spojrzy na mój nick to wiadomo, że nie mogę być obiektywny;