Książka warta przeczytania dla każdego zainteresowanego tematem. Oprócz wspomnień zawiera ona także informacje o działaniu wielu mechanizmów będących na wyposażeniu ówczesnych okrętów podwodnych.

Jednak jest ona napisana nieco chaotycznie (bieżące wspomnienia autora poprzeplatane ogólnymi refleksjami, a także refleksjami z czasów powojennych). Nie podoba mi się podział na rozdziały. Polskie tłumaczenie zawiera sporo błędów stylistycznych i interpunkcyjnych.

Zdarza się, ze opis najbardziej interesujących wydarzeń (jak np. zatopienie wrogiego okrętu) zajmuje zaledwie pół strony.

Dlatego jeśli chcesz przeczytać jedną książkę z tego zakresu, to dużo lepiej jest sięgnąć po tę autorstwa Hirschfelda.

Książka warta przeczytania dla każdego zainteresowanego tematem. Oprócz wspomnień zawiera ona także informacje o działaniu wielu mechanizmów będących na wyposażeniu ówczesnych okrętów podwodnych.

Jednak jest ona napisana nieco chaotycznie (bieżące wspomnienia autora poprzeplatane ogólnymi refleksjami, a także refleksjami z czasów powojennych). Nie podoba mi się podział na...

Opowieść o wojennych losach Petera-Ericha Cremera czyta się zajmująco. To zapewne nie tylko kwestia lekkiego i barwnego stylu, ale umiejętna próba wypośrodkowania miedzy idealizowaniem służby na morzu, a okrucieństwem wojny. U-booty budziły strach wśród aliantów, choć służba na nich należała do najcięższych i najbardziej niebezpiecznych. Dla niemieckich marynarzy poczucie przynależność do elitarnego korpusu była nobilitacją i powodem do dumy. Z perspektywy alianckiej bardziej dochodzi do głosu aspekt często mało rycerskiej postawy załóg okrętów. Dorobek U-333 pod dowództwem bohatera tej książki nie jest może szczególnie imponujący w stosunku do pozostałych asów (6 zatopionych statków w trakcie 9 patroli),za to Cremer, mimo staranowania okrętu, wojnę przeżył. Dla miłośników historii spod znaku U-Bootwaffe pozycja z kategorii: trzeba przeczytać.

Opowieść o wojennych losach Petera-Ericha Cremera czyta się zajmująco. To zapewne nie tylko kwestia lekkiego i barwnego stylu, ale umiejętna próba wypośrodkowania miedzy idealizowaniem służby na morzu, a okrucieństwem wojny. U-booty budziły strach wśród aliantów, choć służba na nich należała do najcięższych i najbardziej niebezpiecznych. Dla niemieckich marynarzy poczucie...

Bardzo dobrze zapisane wspomnienia, jednego z bardzo wysoko notowanych zarówno w najwyższym dowództwie, jak i wśród zwykłych marynarzy - dowódców U-boota. Książka w niezwykle interesujący sposób oddaje charakterystykę działań podwodnych w różnych okresach wojny i opisuje los marynarzy na szerokim tle wydarzeń. W dodatku czyta się dobrze. Dla mnie duży plus.

Bardzo dobrze zapisane wspomnienia, jednego z bardzo wysoko notowanych zarówno w najwyższym dowództwie, jak i wśród zwykłych marynarzy - dowódców U-boota. Książka w niezwykle interesujący sposób oddaje charakterystykę działań podwodnych w różnych okresach wojny i opisuje los marynarzy na szerokim tle wydarzeń. W dodatku czyta się dobrze. Dla mnie duży plus.

Kolejna niezwykle ciekawa marynistyczna pozycja, tym razem oparta na wojennych wspomnieniach Petera „Ali” Cramera, legendarnego już dowódcy niemieckich okrętów podwodnych. To pełna walorów poznawczych, interesująca relacja z dramatycznych i tragicznych wydarzeń jakie rozegrały się na Atlantyku w latach 1939-1945, opowiedziana przez człowiek który miał w tym swój znaczny udział. Dowodząc U-botami (U-152,U-333,U-2519),najbardziej budzącą strach i przerażenie bronią II wojny światowej, skutecznie neutralizującą przygniatająca przewagę morską sił sprzymierzonych, zatopił sześć okrętów a dwa bardzo ciężko uszkodził.Wielokrotnie ocierając się o śmierć, dzięki doświadczeniu, brawurze i niespotykanemu żołnierskiego szczęściu udawało mu się wychodzić z życiem z największych i najcięższych opresji. Bierzemy udział w pełnych niebezpieczeństw bojowych patrolach, atakujemy konwoje, przewozimy ładunki i uczestniczymy w trudach służby na niemieckim okręcie podwodnym. Mamy też możliwość szerszego i bardziej kompleksowego (daleko wykraczającego poza konkretną jednostkę) spojrzenia na „Bitwę o Atlantyk” wliczając w to statystyki, układy sił, uzbrojenie, gwałtowny rozwój technologii, strategię, taktykę, najważniejsze starcia itd.
Książkę bardzo dobrze się czyta, duża zasługa w tym barwnego, kwiecistego, nasyconego emocjami i dynamizmem języka w jaki nasz bohater opisuje swoje wspomnienia
Uderza ogromną i bezdyskusyjną wiedzą, realizmem, wnikliwością obserwacji, dbałością o szczegóły oraz niezwykłą różnorodnością tematyki. Pewnym minusem jest sposób postrzegania przez Cremera (jest to w jakiś tam sposób zrozumiałe) wojny morskiej jako toczonej zgodnie z prawem i obowiązującymi międzynarodowymi zasadami. Nie jest wszak tajemnicą i zostało to wielokrotnie udowodnione i bogato udokumentowane iż U-Booty oprócz nieprzyjacielskich okrętów wojennych, niejednokrotnie atakowały statki handlowe, uprawiały piractwo i dokonywały szeregu aktów sprzecznych z międzynarodowym prawem. Częstokroć odbywało się to na podstawie rozkazów wydanych przez Naczelne Dowództwo Kriegsmarine, co znalazło swoje odbicie w Procesie Norymberskim i innych bataliach sądowych powojennej Europy.
Nie zmienia to jednak w niczym faktu iż ta pozycja to naprawdę nie lada gratka dla wszystkich miłośników i pasjonatów wojennych zmagań II wojny światowej, zwłaszcza w jej morskim wymiarze.

Kolejna niezwykle ciekawa marynistyczna pozycja, tym razem oparta na wojennych wspomnieniach Petera „Ali” Cramera, legendarnego już dowódcy niemieckich okrętów podwodnych. To pełna walorów poznawczych, interesująca relacja z dramatycznych i tragicznych wydarzeń jakie rozegrały się na Atlantyku w latach 1939-1945, opowiedziana przez człowiek który miał w tym swój znaczny...