Chwila szczęścia

Umęczyłam się przy tej książce. Fabuła nużąca i ciągnąca się jak flaki z olejem. Główny bohater tak niedojrzały, marudny i dołujący, ze czytać się tego nie chciało. Dziewczyny, chichoczące idiotki. Gruby trochę ratuje sytuacje, ale nie na tyle, aby polecić to opowiadanie.

Umęczyłam się przy tej książce. Fabuła nużąca i ciągnąca się jak flaki z olejem. Główny bohater tak niedojrzały, marudny i dołujący, ze czytać się tego nie chciało. Dziewczyny, chichoczące idiotki. Gruby trochę ratuje sytuacje, ale nie na tyle, aby polecić to opowiadanie.

Pokaż mimo to

Nicco jest młody, ironiczny, dowcipny i bystry. Ma tylko jeden problem: jego dziewczyna, Alessia, odeszła od niego, mówiąc na pożegnanie jedynie „Przykro mi”. Nicco nie może się z tym pogodzić: rok wspaniałego, radosnego i intensywnego związku przekreślony bez słowa wyjaśnienia. Na szczęście jest Gruby, dawny kumpel z liceum, trochę nieokrzesany, ale bardzo sympatyczny, pełen energii, który ciąga Nicca po imprezach, barach i kolacjach. Od roku jest zakochany w dwóch dziewczynach naraz, pracuje przez internet i sprzedaje pirackie płyty z muzyką i filmami. To człowiek, który odnajdzie się w każdej sytuacji. Nie ma żadnych skrupułów, by wykorzystywać okazje, które życie serwuje mu na srebrnym półmisku. Zupełnie inaczej niż Nicco, który wszędzie widzi problemy i ma do siebie żal za wiele zdarzeń z przeszłości, na przykład obwinia się o to, że za rzadko mówił ojcu, jak go kocha. Wymyśla sobie od kretynów za każdym razem, kiedy wspomina chwile, w których czuł, jak bardzo kocha Alessię, ale nie znajdował słów, by jej o tym powiedzieć. Pewnego wieczoru w Rzymie w jego poobijanym życiu pojawiają się dwie turystki z Polski. Gruby i Nicco nadskakują im, jak tylko Włosi potrafią. Gorące lato, Rzym, wszechobecne piękno i pragnienie, by spełniły się marzenia. Każdy z bohaterów otrzyma szansę na szczęście. Czy Nicco otworzy swoje serce przed cudzoziemką? Czy zabrać głos nowemu uczuciu? Czy będzie w stanie definitywnie rozliczyć się z przeszłością i cieszyć nowym rozdziałem swojego życia, nawet jeśli ten będzie trwać tylko chwilę?

Nicco jest młody, ironiczny, dowcipny i bystry. Ma tylko jeden problem: jego dziewczyna, Alessia, odeszła od niego, mówiąc na pożegnanie jedynie „Przykro mi”. Nicco nie może się z tym pogodzić: rok wspaniałego, radosnego i intensywnego związku przekreślony bez słowa wyjaśnienia. Na szczęście jest Gruby, dawny kumpel z liceum, trochę nieokrzesany, ale bardzo sympatyczny,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Życie Nicco przestaje mieć sens, gdy jego dziewczyna rzuca go w dzień swoich urodzin, zaraz po otrzymaniu prezentu.
Od tego czasu jest rozkojarzony i ponury. Nie dość, że ma mnóstwo własnych problemów, jego siostry wysługują się nim w rozwiązywaniu swoich, a Gruby - najlepszy przyjaciel - tworzy nowe.
Wszystko jednak zmienia się na lepsze, gdy Nicco wraz z Grubym poznają dwie turystki z Polski...

Nie przepadam za romansami, ale bardzo lubię styl Mocci - pałałam uwielbieniem do jednej z jego poprzednich książek. Styl dalej jest niczego sobie, ale reszta to jakaś katastrofa!
Postaci męskie jeszcze są wykreowane dość dobrze, ale jeśli chodzi o kobiece, to ręce opadają. Są strasznie płytkie, naiwne, humorzaste i głupie. Aż trudno dziwić się bohaterom, że mają do nich przedmiotowy stosunek, co również irytowało mnie podczas czytania i było ogromnym minusem.
Akcji prawie nie ma, za to jest mmóstwo dokładnych opisów posiłków, co również szybko zaczyna nudzić.
By nie wymieniać samych wad, dodam, że podobały mi się relacje rodzinne Nicco i namaszczenie, z jakim wspominał swego ojca.
Różne opowiastki i anegdotki, ktore pojawiały się w powieści również urozmaicały lekturę i dawały nadzieję, że może nie będzie aż tak źle. Tym bardziej, że jest to kolejna powieść, w ktorej możemy zwiedzić Florencję (i nie tylko) wraz z bohaterami, ale wykonanie mi się nie spodobało.
W skrócie, nie polecam, a wręcz przestrzegam przed leturą!

Życie Nicco przestaje mieć sens, gdy jego dziewczyna rzuca go w dzień swoich urodzin, zaraz po otrzymaniu prezentu.
Od tego czasu jest rozkojarzony i ponury. Nie dość, że ma mnóstwo własnych problemów, jego siostry wysługują się nim w rozwiązywaniu swoich, a Gruby - najlepszy przyjaciel - tworzy nowe.
Wszystko jednak zmienia się na lepsze, gdy Nicco wraz z Grubym poznają...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Nicco to młody, bystry, zaradny życiowo chłopak. Pracuje na dwa etaty; do godzin popołudniowych dorabia w kiosku układając nowe wydania czasopism, zaś później zajmuje się wynajmem oraz sprzedażą nieruchomości. Wydawać by się mogło, że ma wszystko, co mogłoby być potrzebne młodemu mężczyźnie. Czar pryska, kiedy chłopak traci najbliższą jemu sercu osobę - ojca, który umiera, pozostawiając syna z nieokrzesanymi i nierozsądnie postępującymi siostrami. Więcej, pewnego dnia niespodziewanie, bez słowa wyjaśnienia pozostawia go dziewczyna, nie rozumiejąc, co miało miejsce, co też mogło się wydarzyć, że dziewczyna nie chciała z nim wyjaśnić kwestii rozstania. Nicco wówczas stał osłupiały, kiedy padły ostatnie z jej ust słowa "przykro mi".

Kumpel, potocznie przez wszystkich zwanym Grubym nie pozwala swojemu koledze popaść w żale, smutki i zbędne przemyślenia. Zresztą, ten sam korzysta i bierze z życia, ile tylko może. Żadnej dobrej okazji nie daje przejść obok nosa. Wkręca kolegę w swój świat, organizując mu na różne sposoby czas, a najczęściej są to zabawy w dobrym, nieco szalonym towarzystwie, imprezy do samego rana. Nicco powoli wkręca się w nieznany mu świat przyjaciela, który ten różnymi sztuczkami, maglowaniem innymi przyczynia się do kłopotów, z których to Nicco najczęściej wszystkich wyswobadza.

Podczas jednych z tych dni, kiedy Nicco użala się nad życiem i splotem niefortunnych zdarzeń, na jego drodze pojawia się Ania, turystka z Polski. Oto na jego drodze pojawia się dziewczyna nieśmiała, ciekawa przygód miasta zupełnie jej obcego. Wówczas Grupy wspaniałomyślnie angażuje swojego kumpla w nową znajomość. Co z tego wyniknie?

Swoim zwyczajem opowiadam niemalże z pikantnymi szczegółami fabułę powieści, właściwie obdzierając ją z wszelkich tajemnic, a Wam przy tej okazji odbierając chęć samego sięgnięcia po książkę. Nie tym razem. Pozostawiam Wam na własną odważną odpowiedzialność zapoznanie się z jej treścią..

Jeśli chodzi o mnie, dawno żadna tak lektura nie pozbawiła mnie resztek sił oraz cierpliwości. Dosłownie bardzo mnie frustrowała począwszy od samej fabuły po osobowości głównych postaci oraz przedstawienia struktury kulturalnej oraz usposobienia Włochów.

Niestety, tym razem nie udało mi się nic pozytywnego wyłuskać z tej lektury. Udało mi się z niej wyłonić negatywne aspekty w oparciu o wspomniane wyżej kwestie. Przede wszystkim, z jednej strony można podziwiać i wręcz zazdrościć lekkiego, beztroskiego, spontanicznego podejścia do życia przez nastolatków, niemniej, prawie w każdej opisywanej scenie za ich pozytywnym odbiorem, postaci skrywały wady - działanie bez konsekwencji, stawianie własnego ja na piedestale, w tym korzyści oraz realizowanie własnych i wyłącznie celów.

Następnie, co też mnie uderzyło jako kobietę - ukazanie przedmiotowości płci przeciwnej jako słabsze, wrażliwe, a na pewno naiwne, bardzo ufne i niczego niedomyślające się. Bohaterowie niejednokrotnie lubili zabawić się w damskim towarzystwie, co też pokazuje mnogie nawiązanie relacji Grubego z różnymi dziewczynami, tudzież wykorzystanie braku znajomości języka i tradycji przez cudzoziemki. Więcej, w tej lekturze zderzyłam się z bardzo stereotypowym postrzeganiem typowego Włocha (płeć męska) jako namiętnego kochanka, który po burzliwej, emocjonalnej w sypialni nocy, pozostawia po sobie lichą czerwoną różę, pozostawiając kobietę bez słowa. Tutaj spotkałam się lekkim podejściem do zbliżeń, czyli chłopcy traktują seks jako przygodę. Nie liczą się uczucia, szczere i bez podtekstów zaangażowanie się w relacje z kobietą. Przelotność oraz ulotność.

Przy okazji wątku z cudzoziemką. Ania oraz jej przyjaciółka Paulina, Polki zostały w moim odczuciu przedstawione w niezbyt korzystnym świetle. Były to dziewczyny nieśmiałe, spokojne, ciekawe świata, szukające przygody, ale przy tym bardzo nierozsądne i nieodpowiedzialne. Zgodziły się wielokrotnie na spontaniczne wypady z chłopakami, z którymi kompletnie nie potrafiły się porozumieć dobrze w żadnym języku.

Prawdę powiedziawszy, pomijając aspekt śmierci bliskiej osoby dla Nicco, właściwie nie mam powodów do współczucia temu chłopakowi. Przez tyle czasu potrafić roztkliwiać się nad swoim życiem, beznadziejnością tego, w jaki sposób został porzucony przez dziewczynę, niemniej, nie potrafił spojrzeć prawdzie w oczy, że jest totalnym tchórzem, nie potrafiąc podzielić się uczuciem z drugą osobą. Więcej, mając tę świadomość, nic nie zrobił w kierunku, aby choćby spróbować odzyskać ukochaną. Pozwolił na to, aby pozostały wyłącznie mu wspomnienia i użalanie się nad sobą, jak bardzo jest mu źle. Z jednej strony, Nicco został ukazany jako skrzywdzony młody mężczyzna, ale w dalszej części lektury Czytelnik przekona się, że nie warto do końca trzymać jego stronę, ponieważ w sposób rażący pokaże jakim jest dla siebie zaprzeczeniem - zwłaszcza w czynach oraz wspomnianym traktowaniu kobiet. Niestety, towarzystwo toksycznego i hulaj-duszę kumpla, nie najlepiej wpłynęło na jego zachowanie oraz sposób postępowania wobec innych.

Zakończenie lektury również wprawiło mnie w niemałe zaskoczenie. Nie będę Wam zdradzać ostatnich wątków, niemniej, szczerze liczyłam na dobrą nauczkę dla samego bohatera chociażby w kwestii podejmowania ważnych życiowych decyzji oraz właściwego interpretowania pewnych zjawisk (zwłaszcza na tle relacji damsko-męskich, uczuciowych). Więcej, "chwila szczęścia", jak sam to ujął, to nie tylko dościganie i realizowanie marzeń, a niestety, ja odebrałam zupełnie inaczej - jako dobra zabawa, w tym zaliczenie panienki zamykając się samemu na jej uczucia (pomijam ocenę decyzji przez nieodpowiedzialne kobiety, które decydują się na taki krok, licząc naiwnie na szczere intencje drugiej strony). Jedno jest pewne, Nicco absolutnie nie jest dla mnie autentyczny. Za długo brał, czerpał od życia, a za mało myślał i dawał od siebie. Zamiast autentycznie skupić się na prawdziwym i wartościowym przeżywaniu danych mu chwil, on skupiał się na bezrefleksyjnej przygodzie, z której mógłby coś dobrego tylko i wyłącznie dla siebie pozyskać. Można się, więc tylko domyśleć, jak bardzo nie polubiłam się z niezdecydowanym i niepoważnym bohaterem oraz ogólnie poprowadzonym klimatem lektury. Niemniej, liczę na to, że Wy dacie szansę książce, a nuż ona przypadnie Wam do gustu i obalicie moje przemyślenia, które według Was mogą okazać się niewłaściwe i mylne.

Nicco to młody, bystry, zaradny życiowo chłopak. Pracuje na dwa etaty; do godzin popołudniowych dorabia w kiosku układając nowe wydania czasopism, zaś później zajmuje się wynajmem oraz sprzedażą nieruchomości. Wydawać by się mogło, że ma wszystko, co mogłoby być potrzebne młodemu mężczyźnie. Czar pryska, kiedy chłopak traci najbliższą jemu sercu osobę - ojca, który umiera,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Pozycja ta do ambitnych nie należy, jeden temat przewodni (oprócz licznych opisów jedzenia). Książka nie wciąga, taka "do przemęczenia".

Pozycja ta do ambitnych nie należy, jeden temat przewodni (oprócz licznych opisów jedzenia). Książka nie wciąga, taka "do przemęczenia".

Pokaż mimo to

,,Chwila szczęścia" urzeka piękną, błękitną okładką, przywołująca na myśl lato i wakacje. I na tym niestety kończy się moje zauroczenie książką.
Powieść zapowiada się ciekawie - dwóch facetów, dwie kobiety... Czyżby przyjemne i romantyczne love story? Niestety nie. Otóż jest to pozbawiona głębi, pełna prymitywnych i nudnych dialogów opowieść o perypetiach młodych chłopaków z poznanymi turystkami. Język mnie przytłacza- co chwila przekleństwa, wulgaryzmy i odniesienia do seksu. Zupełnie nie w moim stylu.
Fakty, czytało się szybko, ale chyba dlatego, że chciałam ją jak najszybciej skończyć. Właściwie cała książka opisuje prawie wyłącznie przygody zwiedzających, cały czas jedzą, imprezują i jeżdżą po mieście.
Może dla nastolatków będzie to ciekawa pozycja, mi kompletnie nie przypadła do gustu.

,,Chwila szczęścia" urzeka piękną, błękitną okładką, przywołująca na myśl lato i wakacje. I na tym niestety kończy się moje zauroczenie książką.
Powieść zapowiada się ciekawie - dwóch facetów, dwie kobiety... Czyżby przyjemne i romantyczne love story? Niestety nie. Otóż jest to pozbawiona głębi, pełna prymitywnych i nudnych dialogów opowieść o perypetiach młodych chłopaków...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Fajne czytadełko na wakacje. Cóż więcej się rozpisywać...lato, Włochy, Rzym, dwie piękne turystki z Polski i dwóch przystojnych Włochów. Do tego dużo pysznego włoskiego jedzenia, wina i odrobina romansu..czego więcej potrzeba na letnie, upalne wieczory? :)

Fajne czytadełko na wakacje. Cóż więcej się rozpisywać...lato, Włochy, Rzym, dwie piękne turystki z Polski i dwóch przystojnych Włochów. Do tego dużo pysznego włoskiego jedzenia, wina i odrobina romansu..czego więcej potrzeba na letnie, upalne wieczory? :)

Pokaż mimo to

ZAPRASZAM NA ZNAM-CZYTAM-SZANUJE.BLOGSPOT.COM/

Lipiec to dla mnie literacki miesiąc spotkań z nieznanymi mi wcześniej autorami. Oczywiście przeczytałam parę książek pisarzy przed tymi wakacjami mi znanych, ale z większością nie miałam do tej pory w ogóle do czynienia. Federico Moccia należy do grona tych dopiero co poznanych. Czy mam ochotę na następne spotkanie z jego twórczością? Raczej nie, niestety. Sądziłam, że tak popularny autor zaserwuje mi coś więcej, niż tandetne romansidło z irytującym bohaterem, który mówi jedno, a robi drugie. Halo, podobno to domena kobiet, a nie facetów! Poza tym narrator powinien być bardziej konsekwentny, nie sądzicie? Bawił mnie też fakt, że czasem chłopcy ni w ząb nie rozumieli cudzoziemek, a chwilę później bez trudu pojmowali ich długie wypowiedzi. I, uwaga, na skorzystanie z translatora zdecydowali się dopiero pod koniec książki (sic!). Byli aż tak głupi, czy aż tak zadurzeni? Hm, biorąc pod uwagę ich zachowanie (odsyłam do książki), raczej to pierwsze. Przepraszam wszystkie fanki za te słowa krytyki, ale po prostu taki brak logiki działa mi na nerwy. Może nie była to zła książka... ale dobra też nie. Liczyłam na więcej i nie zamierzam tego ukrywać.

ZAPRASZAM NA ZNAM-CZYTAM-SZANUJE.BLOGSPOT.COM/

Lipiec to dla mnie literacki miesiąc spotkań z nieznanymi mi wcześniej autorami. Oczywiście przeczytałam parę książek pisarzy przed tymi wakacjami mi znanych, ale z większością nie miałam do tej pory w ogóle do czynienia. Federico Moccia należy do grona tych dopiero co poznanych. Czy mam ochotę na następne spotkanie z jego...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Męczyłam. Według mnie przeciętna, taka w sam raz na zabranie do poczytania gdzieś na wakacjach.

Męczyłam. Według mnie przeciętna, taka w sam raz na zabranie do poczytania gdzieś na wakacjach.

Pokaż mimo to

Jakoś mnie rozczarowała ta książka... Może to dlatego, że "Trzy metry nad niebem" tego autora zrobiło taką furorę - nie wiem, nie czytałam, może powinnam? Fabuła niezbyt porywająca, postaci bardzo płytkie. W sumie jakoś nie chce mi się uwierzyć, że Włoch zakochał się w Polce, z którą nie mógł się dogadać praktycznie, a właściwie przez cały czas i tak myślała o swojej byłej... No a sceny erotyczne to już w ogóle porażka - nienawidzę wsadzania takich scen do normalnej, miłej książki, a jak sobie pomyślałam, że napisał je koleś, który jest w wieku mojego taty to już w ogóle mnie zemdliło.
Może trzeba było zacząć od "trzech metrów nad niebem" bo jakoś "Chwila szczęścia" mnie nie porwała...

Jakoś mnie rozczarowała ta książka... Może to dlatego, że "Trzy metry nad niebem" tego autora zrobiło taką furorę - nie wiem, nie czytałam, może powinnam? Fabuła niezbyt porywająca, postaci bardzo płytkie. W sumie jakoś nie chce mi się uwierzyć, że Włoch zakochał się w Polce, z którą nie mógł się dogadać praktycznie, a właściwie przez cały czas i tak myślała o swojej...

więcej

mniej

Pokaż mimo to