Spotkałem się, również i tutaj, z opiniami, że biografia Honeckera jest nudnawa, bo i sama jego postać jest mało elektryzująca. Oczywiście, to prawda, Honecker nie był zbyt ciekawą czy złożoną osobą, ale już państwo, na którego czele stał, to z wielu powodów fascynujący czy często mrożący krew w żyłach przypadek do studiowania (ci, którzy będą w Berlinie, niech odwiedzą Muzeum NRD). I tak też patrzę na tą książkę - równolegle jako opowieść o życiu samego Honeckera, zarazem o historii NRD. Biografia ta jest rzetelna, skrupulatna, ale nieprzytłaczająca nieistotnymi faktami. Jedna z ciekawostek, jaka wyłania się z lektury, jest taka, że wbrew tłumaczeniom Jaruzelskiego, Polsce nie groziła radziecka inwazja w 1981. Zwolennikiem takiej opcji był w bloku wschodnim jedynie rzeczony Honecker, a sam Breżniew stał się temu rozwiązaniu przeciwny.

Spotkałem się, również i tutaj, z opiniami, że biografia Honeckera jest nudnawa, bo i sama jego postać jest mało elektryzująca. Oczywiście, to prawda, Honecker nie był zbyt ciekawą czy złożoną osobą, ale już państwo, na którego czele stał, to z wielu powodów fascynujący czy często mrożący krew w żyłach przypadek do studiowania (ci, którzy będą w Berlinie, niech odwiedzą...

Kawał solidnej, porządnej roboty. Bardzo ciekawa biografia Honeckera, zawierająca wątki osobiste i polityczne byłego przywódcy NRD. Dzieciństwo, droga do władzy, spisek przeciwko Ulbrichtowi, wreszcie upadek i świetnie, szczegółowo opisane dalsze losy po 1989. Dowiedziałem się bardzo dużo nowego z tej książki, a postacią Honeckera interesuję się od dawna.

Kawał solidnej, porządnej roboty. Bardzo ciekawa biografia Honeckera, zawierająca wątki osobiste i polityczne byłego przywódcy NRD. Dzieciństwo, droga do władzy, spisek przeciwko Ulbrichtowi, wreszcie upadek i świetnie, szczegółowo opisane dalsze losy po 1989. Dowiedziałem się bardzo dużo nowego z tej książki, a postacią Honeckera interesuję się od dawna.

„Gdyby osądzić Honecera wyłącznie po pozorach, to bardzo łatwo można by go nie docenić…”

Przeciętnemu Polakowi Erich Honecker kojarzy się z człowiekiem poprzedniej epoki, poprzedniego systemu, twardogłowym i nieprzejednanym przywódcą Niemieckiej Republiki Demokratycznej, który przyczynił się do budowy Muru Berlińskiego oraz nie wahał się strzelać do swoich rodaków próbujących przedostać się na Zachód. Z komunistycznym politykiem, który w myśl „doktryny Breżniewa” domagał się zbrojnej interwencji w Polsce i do końca ( pomimo zmian zachodzących w Europie i Świecie) kurczowo trzymał się władzy a zagrożony aresztowaniem i procesem uciekł i schronił się w Moskwie.

Nakładem Wydawnictwa Publikat ukazała się właśnie pierwsza w naszym kraju jego polityczna biografia (ogromny plus za okładkę),która w bardzo skondensowany sposób przybliża nam jego sylwetkę na tle rożnych historyczno-politycznych związków oraz przeobrażeń , które stały się udziałem Europy w dwudziestym wieku. Szczególnie dotyczy to okresu II wojny światowej i wydarzeń które rozegrały się bezpośrednio po niej. Stał się bez wątpienia postacią, która przez wiele lat współdecydowała a później po przejęciu steru władzy decydowała o kursie jaki obierze państwo niemieckie i aktywnie uczestniczyła w ważnych dziejowych wydarzeniach rozgrywających się na arenie międzynarodowej .

Autor przybliża nam jego życie i polityczna działalność od lat najmłodszych, rodzinnych, poprzez pierwsze zachłyśnięcie się ideologia komunistyczną i aktywne zaangażowanie się w działalność organizacjach młodzieżowych tego nurtu zakończone pobytem w ZSRR w latach 1929-1931 Aresztowanie, proces i trudne lata spędzone w hitlerowskim więzieniu ( odsiedział prawie dziesięcioletni wyrok),wyzwolenie przez Armie Czerwoną i mozolne wspinanie się po kolejnych szczeblach partyjnej kariery, aż po osiągnięte z trudem ( niezwykle interesujący i mało znany opis walki o władze w strukturach partyjnych elit oraz konfrontację z Walterem Ulbrichtem) stanowiska I sekretarza Niemieckiej Socjalistycznej Partii Jedności i lata niepodzielnej władzy 1971-1989.

„Przez osiemnaście lat rządził drugim niemieckim państwie i odcisną na nim swoje piętno. [...] A przy tym rządził coraz bardziej autokratycznie i nawet pozbawił realnej władzy Biuro Polityczne. Przez dziesięciolecia niemal nikt z rządu NRD i z biura politycznego SED nie odważył się mu sprzeciwić”

Ciekawie zobrazowany jest jego stosunek do komunistycznej ideologii (kreował się na wielkiego teoretyka i znawcę marksizmu -leninizmu) i obowiązujących jej dogmatów oraz to jak na różnych etapach jego działalność układały się stosunki z Wielkim Bratam, oraz przedstawicielami krajów tzw. demokracji ludowej.

„Erich mówię ci to otwarcie [L.Breżniew-JN]: nie zapomnij nigdy, że NRD bez nas – bez związku radzieckiego, jego siły i władzy-nie ma prawa istnieć. Bez nas nie ma NRD”

Mimo iż jest to biografia zdecydowanie polityczna, nie zabraknie w niej również aspektów bardzo osobistych i zupełnie prywatnych, skrzętnie skrywanych przez ogółem społeczeństwa, które miejscami zupełnie nie licują z medialnym i propagandowym wizerunkiem skromnego i ciężko zapracowanego socjalistycznego działacza i przywódcy.
Książka Jana N. Lorenzenza z całą pewnością zainteresuje tych wszystkich którym nie obce są polityczne meandry XX wiecznej europejskiej historii. Historii, której Erich Honecker, chcemy tego czy nie, przez długie lata był integralną częścią.

„Gdyby osądzić Honecera wyłącznie po pozorach, to bardzo łatwo można by go nie docenić…”

Przeciętnemu Polakowi Erich Honecker kojarzy się z człowiekiem poprzedniej epoki, poprzedniego systemu, twardogłowym i nieprzejednanym przywódcą Niemieckiej Republiki Demokratycznej, który przyczynił się do budowy Muru Berlińskiego oraz nie wahał się strzelać do swoich rodaków ...

Wiele biografii czytałem, ale ta jest chyba najbardziej nudna. Myślę, że po części należy to przypisać nudnemu życiu jej bohatera – typowego partyjnego aparatczyka, który pracowicie piął się po szczeblach kariery, a gdy zdobył pełnię władzy to dzierżył ją twardą ręką. Nie było w jego życiu wielu dramatycznych epizodów, prawie cały okres nazizmu przesiedział w więzieniu za działalność komunistyczną. A potem w NRD, najpierw był szefem organizacji młodzieżowej, ichniej ZMP, potem członkiem Politbiura, pupilkiem Ulbrichta, pierwszego władcy NRD, a potem w wyniku intryg i z poparciem Moskwy usunął Ulbrichta od władzy, i sam zaczął ją mocno dzierżyć przez 18 lat (od 1971 do 1989r.). Trochę się droczył z Ruskimi, bo chciał się dogadywać z Niemcami Zachodnimi za plecami radzieckich. Ale droczyć się za bardzo nie mógł, bo ruscy trzymali go krótko: był tak ubezwłasnowolniony, że nawet nie wiedział ile u nich stacjonuje wojsk radzieckich (Enerdowcy szacowali ich liczbę na podstawie zużycia wody)
Życiorys to nudny, w porównaniu z nim biografie naszych władców komunistycznych: Gomułki, Gierka czy Jaruzelskiego, wyglądają jak powieści sensacyjne. No, może biografia Bieruta, równie bezbarwnego aparatczyka, jest porównywalna jeśli chodzi o poziom nijakości. Nie bez powodu mówiło się, że w obozie komunistycznym NRD było najnudniejszym barakiem (a Polska najweselszym).
Poza tym książka jest raczej płytka, n.p. prawie wcale się nie mówi o jego zbrodniach związanych z zabijaniem ludzi na granicy niemiecko-niemieckiej, czy o jego związkach z bestialstwami Stasi.
W sumie jest to dosyć powierzchowne, ale jak już mówiłem, w dużej mierze dlatego, że temat tak nieciekawy, iż trudno było coś z niego wycisnąć. Polecam tylko amatorom przedmiotu.

Wiele biografii czytałem, ale ta jest chyba najbardziej nudna. Myślę, że po części należy to przypisać nudnemu życiu jej bohatera – typowego partyjnego aparatczyka, który pracowicie piął się po szczeblach kariery, a gdy zdobył pełnię władzy to dzierżył ją twardą ręką. Nie było w jego życiu wielu dramatycznych epizodów, prawie cały okres nazizmu przesiedział w więzieniu za...

Dość nudna, niczym życie głównego bohatera.

Dość nudna, niczym życie głównego bohatera.

Bardzo ciekawie i rzetelnie napisana biografia Ericha Honeckera. Jednak trzeba lubić ten temat, inaczej książka wydaje mało ciekawa.

Bardzo ciekawie i rzetelnie napisana biografia Ericha Honeckera. Jednak trzeba lubić ten temat, inaczej książka wydaje mało ciekawa.