Pośmiertne wydanie 6 rozmów autorki z działaczami komunistycznymi z okresu PRL-u. Ciąg dalszy pozycji "Oni" która swego czasu stała się bestsellerem na rynku. "drugiego obiegu". Plus twarda okładka i trochę fotek /chyba mało/

Pośmiertne wydanie 6 rozmów autorki z działaczami komunistycznymi z okresu PRL-u. Ciąg dalszy pozycji "Oni" która swego czasu stała się bestsellerem na rynku. "drugiego obiegu". Plus twarda okładka i trochę fotek /chyba mało/

Uzupełnienie kultowej książki autorki poświęconej dygnitarzom komunistycznym. Każdy ma swoją prawdę, swój punkt widzenia. Patrząc widzimy inaczej nawet jeśli jesteśmy mentalnie do siebie zbliżeni. Jak dalece różna może być nasza perspektywa jeśli oceniamy rzecz lub zjawisko będąc mentalnie na dwóch różnych biegunach. Książka to świetnie pokazuje. Ale chyba największą jej wartością było to jak postrzegali komunizm jego aktorzy drugo czy nawet trzecio planowi. Bo w zasadzie to decyduje o kształcie systemy i jego funkcjonowaniu. Te masy średniego aparatu, który stanowi o prawdziwej sile władzy. Każdej władzy.
Autorka skupia się na okresie gomułkowskim, gdzie jeszcze wiele osób było przesiąkniętych ideami komunistycznymi w pięknymi dążeniami do równości i braterstwa. Tym bardziej zrozumiałymi, że niewiele wcześniej zakończyła się hekatomba II wojny światowej. Z czasem ci ludzie zaczynają dostrzegać wypaczenia systemu, błędy ale tłumaczą to normalnymi błędami które przynosi każde staranie. Nie dostrzegają albo nie chcą dostrzec ich prawdziwego źródła. Brak mądrości, albo odwagi, albo zwykła małość czy cynizm. Naprawdę warto przeczytać.

Uzupełnienie kultowej książki autorki poświęconej dygnitarzom komunistycznym. Każdy ma swoją prawdę, swój punkt widzenia. Patrząc widzimy inaczej nawet jeśli jesteśmy mentalnie do siebie zbliżeni. Jak dalece różna może być nasza perspektywa jeśli oceniamy rzecz lub zjawisko będąc mentalnie na dwóch różnych biegunach. Książka to świetnie pokazuje. Ale chyba największą jej...

Aneks do wybitnych "Onych" i kwestii rozliczenia z komunizmem, w większości tym przedwojennym i stalinowskim kruszejącym po Październiku 1956 - co bardzo znamienne dla pokolenia zaangażowanego później w opozycję, ale nie dające szansy na zmierzenie się ze zjawiskiem w całej jego ciągłości i złożoności, tj. bez lat 70. i 80., z których wyszła niepodległa Polska. Jest to składanka złożona z rozmów ważnych, anegdotycznych, przypadkowych, niekiedy drążących aż po najmniejszy szczegół, a niekiedy do bólu powierzchownych. Bardzo niejednolita, bardzo niestety nierówna.

Aneks do wybitnych "Onych" i kwestii rozliczenia z komunizmem, w większości tym przedwojennym i stalinowskim kruszejącym po Październiku 1956 - co bardzo znamienne dla pokolenia zaangażowanego później w opozycję, ale nie dające szansy na zmierzenie się ze zjawiskiem w całej jego ciągłości i złożoności, tj. bez lat 70. i 80., z których wyszła niepodległa Polska. Jest to...

Aneks to swojego rodzaju uzupełnienie pierwszego i kultowego dzieła "Oni". W książce wykorzystano rozmowy prowadzone ze starymi komunistami, z którymi autorka rozmawiała jeszcze podczas zbierania materiału do "Onych" (Morawski, Starewicz, Titkow),a także rozmowy z ludźmi, którzy prominentnymi działaczmi Partii nigdy nie byli (Sandler, Pomianowski, Hajnicz). Torańska i jej sześciu rozmówców wspólnie starają się odpowiedzieć na pytanie czym był komunizm. Starają się wytłumaczyć ich zauroczenie i fascynację tą doktryną, opisać swoją historię ze szczegółami z życia oraz ich rozczarowanie, czego finalną konsekwencją było odejście od komunistycznych ideałów. Główna oś fabuły skupia się na czasach Bolesława Bieruta, Edwarda Ochaba, Władysława Gomułki i w niewielkim stopniu Edwarda Gierka (czterech z Siedmiu Wspaniałych jak to określił ich Jerzy Eisler). Książkę zaczyna bardzo ciekawy wstęp profesora Andrzeja Friszke choć sam "Aneks" nie jest łatwą i prostą książką. Zaryzykowałbym nawet stwierdzenie, że nie jest pozycją dla każdego. Miejscami trudno się ją czyta i trzeba się skupiać ale naprawdę warto. Jest to bardzo ciekawe studium na temat istoty komunizmu. Miłośnik PRL-u oraz historii powszechnej będzie zadowolony. Egzemplarz, który ja czytałem miał 350 stron, a nie 480. Mimo, że "Aneks" powinno się czytać po "Onych", to ja zrobiłem inaczej i właśnie od "Aneksu" zacząłem moją przygodę z literaturą Teresy Torańskiej. Zamierzam teraz sięgnąć po jej pozostałe książki. Polecam.

Aneks to swojego rodzaju uzupełnienie pierwszego i kultowego dzieła "Oni". W książce wykorzystano rozmowy prowadzone ze starymi komunistami, z którymi autorka rozmawiała jeszcze podczas zbierania materiału do "Onych" (Morawski, Starewicz, Titkow),a także rozmowy z ludźmi, którzy prominentnymi działaczmi Partii nigdy nie byli (Sandler, Pomianowski, Hajnicz). Torańska i jej...

Poprawnie napisana pozycja dla miłośników zakulisowych historii z czasów Gomółki i Gierka. Średnia wieku respondentów ponad 90 lat. to tez coś znaczy!!

Poprawnie napisana pozycja dla miłośników zakulisowych historii z czasów Gomółki i Gierka. Średnia wieku respondentów ponad 90 lat. to tez coś znaczy!!

Ten kolejny zbiór wywiadów Teresy Torańskiej ze starymi komunistami obejmuje głównie okres rządów Władysława Gomułki, czyli lata 1956-1970. Głównym jego tematem jest opisanie procesu zauroczenia komunizmem, a potem odejścia od komunizmu. Niestety, zmarła w 2013r. wybitna dziennikarka nie zdążyła tomu opracować i wydać za życia. Książka jest dobrym uzupełnieniem znakomitych ‘Onych’ tej samej autorki, ale nie ma siły rażenia tamtego dzieła.

Głównym tematem kolejnego tomu wywiadów Teresy Torańskiej ze starymi komunistami, którzy prędzej czy później komunizm porzucili, jest okres gomułkowski. I rzeczywiście, wiele się dowiadujemy o tamtych czasach. Niemniej, dla mnie głównym tematem książki jest opisanie zaczadzenia komunizmem i trudnego odejścia od tej ideologii. Komunizm wg Artura Hajnicza był: „Na początku religią, bo potrzebna jest wiara, szczególnie we wczesnej młodości. Potem bajką, która czternastoletniemu chłopcu wydawała się bardzo ekscytująca.” Ale potem było gorzej, mówi Samuel Sandler: „dlaczego tak mało starych komunistów szczerze mówi o sobie? Ze wstydu. Wstydzą się przyznać do własnej głupoty. Więcej – tępoty. My byliśmy głupcami i naiwniakami.” Mówi Jerzy Morawski: „Zamykałem uszy przed jakimkolwiek odgłosem prawdy i starałem się jak najmniej myśleć. Co mi się pani tak przygląda? Myślenie przecież bardzo drogo by mnie kosztowało. Człowiek, jakby zaczął myśleć, toby w tym dłużej nie mógł pracować.” A potem było odchodzenie od komunizmu, niełatwy proces. Mówi Walenty Titkow: „Coś się zaczęło rozświetlać w mojej mózgownicy już po śmierci Stalina. Wydaje się, że zacząłem wracać do samodzielnego myślenia, niestety, bardzo nieśmiało i bardzo powoli.”

Widać, że ci którzy odeszli, traktują komunizm jako zaćmienie umysłowe, taką chorobę mózgu, która zabija samodzielne myślenie i z której ciężko się wywikłać. Niemniej niektórym się udało...

Obok wywiadów ciekawych, są też w książce rozmowy słabsze, na przykład z Jerzym Pomianowskim, który krótko był redaktorem PAPu po wojnie; wywiad jest zdawkowy i mało ciekawy. Mamy też długą rozmowę z Arturem Starewiczem, członkiem Politbiura w czasach Gomułki. Dużo mówi Starewicz o czasach gomułkowskich, o alienowaniu się pierwszego sekretarza, o jego rosnącej apodyktyczności, o kryzysie grudnia 1970r.. Niemniej nie wnosi ten wywiad nic nowego, zdaje się że więcej Starewicz ukrywa niż ujawnia.

Omawiany zbiór wywiadów jest rzeczywiście aneksem do znakomitych 'Onych' i winien być czytany po tamtej książce.

Ten kolejny zbiór wywiadów Teresy Torańskiej ze starymi komunistami obejmuje głównie okres rządów Władysława Gomułki, czyli lata 1956-1970. Głównym jego tematem jest opisanie procesu zauroczenia komunizmem, a potem odejścia od komunizmu. Niestety, zmarła w 2013r. wybitna dziennikarka nie zdążyła tomu opracować i wydać za życia. Książka jest dobrym uzupełnieniem znakomitych...