Ksiazka jest swego rodzaju fikcyjna biografia szweda Hansa Olofsona. Hans wychowuje sie w polnocnej Szwecji. W dziecinstwie jego najlepszym przyjacielem jest syn sedziego. W miasteczku gdzie obaj chlopcy dorastaja pewnego dnia pojawia sie dziewczyna o imieniu Janine, kilka lat starsza, pochodzaca z Afryki, ktora zamiast nosa ma dziure w glowie. Poniewaz ma oszpecona twarz na poczatku staje sie obiektem drwin i nieprzyjemnych kawalow ze strony chlopakow. Janin jednak nie przejmuje sie tym, ze jest przesladowana, wrecz nawet probuje nawiazac kontakt z chlopcami. W koncu zaprzyjazniaja sie. Janin opowiada chlopcom o Afryce. Jej opowiesci dosc mocno zakorzeniaja sie w pamieci Hansa. Kiedy dorasta i kiedy losy jego Janin i jego przyjaciela rozchodza sie, Hans postanawia wyruszyc w podroz do Afryki. Jego celem jest osrodek misyjny znajdujacy sie w Zambii.

Hans trafia do Zambii. Tam najpierw nawiazuje kontakt z bialymi kolonistami, ktorzy juz mieszkaja tam od pokolen. Szybko zauwaza, ze bialy kolonisci z pogarda traktuja rdzennych mieszkancow Afryki. Biali ludzie sa pelni uprzedzen rasistowskich i Hansowi trudno to zrozumiec. Blizszy kontakt nawiazuje z malzenstwem o korzeniach niemieckich. Sa oni wlascicielami wielkiej plantacji. Sam Hans trafia na sasiadujaca ferme drobiu. Pracuje dla wlascicielki, pochodzacej z Anglii. Po jakims czasie wlascicielka daje mu mozliwosc przejecia fermy. Gdy Hans juz prawie nosi sie z zamierem opuszczenia Afryki, dostaje mozliwosc przejecia fermy. Musi podjac decyzje. Ma na nia duzo czasu. Postanawia jednak pozostac dalej w Afryce. Prowadzenie fermy to dosc lukratywne zajecie. Po przejeciu fermy postanawia wprowadzic nowe porzadki. Stara sie dobrze traktowac i godnie wynagradzac pracownikow. Sponsoruje budowe szkoly dla dzieci pracownikow. Nie zawsze jednak jego dobre intencje sa przyjmowane otwarcie i z wdziecznoscia. Kradzieze sprzetu oraz rozkradanie jaj sa na porzadku dziennym. Trudno Hansowi to zrozumiec. Jednak im wiecej czasu spedza w Afryce, tym lepiej zaczyna rozumiec kulture i mentalnosc swoich pracownikow i ludnosci Afrykanskiej.

Po kilkunastu latach pobytu w Afryce napiecie pomiedzy bialymi a czarnymi mieszkancami Zambii narasta. Okazuje sie, ze Zambia ktora rzadzona jest przez czarnych jest bardzo skorumpowanym panstwem. Istnieje opozycja polityczna, ktora jest przesladowana. Rzad ma swoich informatorow wszedzie. Panstwowa maszyna biurokratyczna z jednej strony pozwala prowadzic bialym swoje wielkie plantacje i fermy, z drugiej strony naklada coraz to nowe podatki, utrudnienia prowadzenie interesow uniemozliwiajace na przyklad transfer dewiz sa granice. Hans nawiazuje kilka kluczowych znajomosci. Regularnie spotyka sie z urzednikiem, ktory pomaga Hansowi bezproblemowo zalatwiac wszystkie formalnosci biurokratyczne, jednak nie za darmo, lecz za oplate w naturze lub w gotowce. Po kilkunastu latach Hans uswiadamia sobie, ze ten skorumpowany urzednik musial na nim zbic fortune. Kolejna kluczowa znajomoscia Hansa jest lokalny dziennikarz. Posiada on wielka wiedze na temat sytuacji politycznej w Zambii. Pozniej dowiadujemy sie, ze jest jednym z aktywnych radykalnych dzialaczy opozycyjnych Zambii. Od niego Hans czerpie niezbedna wiedze na temat zwyczajow, przesadow oraz sytuacji politycznej Zambii. Dla mnie ciekawostka bylo to, ze Zambia posiada rowniez mniejszosc hinduska, ktora dosc aktywnie dziala w handlu i na rynkow uslug finansowych. Hans poznaje hinduskiego handlarza-finansiste, przez ktorego udaje mu sie potem przelewac waluty na zagraniczne konta, po tym, jak rzad zambijski wprowadzil wielkie utrudnienia w transferach pieniedzy za granice. Ciekawa postacia, ktora spotyka Hans jest szwedzki inzynier, specjalista od telekomunikacji, ktory pracuje dla szwedzkiej agencji rzadowej zajmujacej sie pomoca dla krajow rozwijajacych sie. Szwecja wydaje grube pieniadze na pomoc dla panstw w Afryce. Znajomy Szwed zajmuje sie instalowaniem sprzetu telekomunikacyjnego w roznych krajach Afryki, miedzy innymi Zambii. Sprzet ten jest darem Szwecji dla krajow rozwijajacych sie. Niestety interesy prowadzone przez szwedzkiego znajomego Hansa nie sa czyste. Czesto wspolpracuje ze skorumpowanymi urzednikami pasntwowymi, albo skorumpowana generalicja armii roznych panstw afrykanskich.

Dlugoletni pobyt w Afryce zmienia Hansa. Sytuacja osobista Hansa z biegiem lat pogarsza sie. Zyje on w ciaglym strachu. Cierpi na bezsennosc, ma napady lekowe. Barykaduje sie na noc w swoim domu zastawiajac meblami drzwi do pokoju. Wstawia kraty w okna. I tak dalej. Jego sasiedzi, niemiecka para ktora poznal na samym poczatku pobytu w Afryce zostaje brutalnie zamordowana. Hans zaczyna obawiac sie o swoje zycie. W samoobrodnie w koncu morduje czlowieka. Okazuje sie nim byc znajomy czlowiek.

Hans nie ma rodziny. Nie ma dzieci. W pewnym momencie postanawia zaopiekowac sie corkami pracownicy jego fermy. Organizuje im miejsce zamieszkania w stolicy Zambii, Lusace. Traktuje te dziewczyny jak swoje corki. Chce zagwarantowac im przyszlosc. Zreszta kobiety sa prawdziwa przyszloscia Afryki. Nawiasem mowiac, wywod autora na temat kobiet w Afryce uwazam za jedna z najlepszych refleksji autora. Jest to swego rodzaju manifest Afryki. Przyszlosc Afryki spoczywa na barkach i glowach kobiet Afryki. Jesli sytuacja w Afryce ma sie polepszyc, to tylko bedzie to mozliwe dzieki ciezkiej pracy i zaangazowaniu kobiet. Nikt nie pracuje tak ciezko jak kobieta afrykanska. Mankell pieknie podsumowal przyszlosc Afryki i role kobiet w spoleczenstwie afrykanskim.

Niesamowita ksiazka. Odbiega calkowicie od serii o komisarzu Wallanderze. Mam nadzieje, ze pojawi sie kiedy polskie tlumaczenie. Mysle, ze milosnikom Mankella na pewno sie spodoba.

Ksiazka jest swego rodzaju fikcyjna biografia szweda Hansa Olofsona. Hans wychowuje sie w polnocnej Szwecji. W dziecinstwie jego najlepszym przyjacielem jest syn sedziego. W miasteczku gdzie obaj chlopcy dorastaja pewnego dnia pojawia sie dziewczyna o imieniu Janine, kilka lat starsza, pochodzaca z Afryki, ktora zamiast nosa ma dziure w glowie. Poniewaz ma oszpecona twarz...