Jako wielka miłośniczka Japonii zawsze chętnie sięgam po pozycje, które nawet w najmniejszym stopniu o niej opowiadają - nieważne w jakim kontekście. W przypadku tej książki jestem niesamowicie rozczarowana. Spodziewałam się, że ta, ledwo 100-stronicowa, książka nie będzie kompleksowym źródeł wiedzy, ciekawostek, interesujących faktów, ale miałam nadzieję na cokolwiek wartego uwagi. Nic takiego nie dostałam. Autorka opisuje pokrótce onsen, w którym była, zamek w Osace, daniele, Park Pokoju, Akihabarę, transport kolejowy i kilka innych miejsc. O niektórych sprawach mówi, mimo że nie miała z nimi do czynienia, jak np. gejsze czy hanami, przez co informacje przez nią podawane nie zawsze są poprawne. Za przykład może służyć twierdzenie, że Japończycy bawią się tylko w obrębach własnych płci, a na imprezach mężczyźni z kobiet tolerują tylko gejsze. Z którego wieku autorka wzięła te informacje?! Denerwowało mnie traktowanie Japonii jako kraju takiego bardzo dziwnego, bardzo egzotycznego, gdzie spotkała się z "japońskimi krzaczkami", dziwnymi warzywami, jedzeniem niespotykanym w krajach europejskich, czytaniem mang w metrze. Z lektury wyłania się obraz kobiety, która nigdy nie słyszała o takim kraju jak Japonia, o którym nie można było poczytać, nic zobaczyć, a gdy w końcu się tam wybiera, to okazuje się, że kraj ten to prawie jak inna planeta.
Jestem zawiedziona. Informacje rodem z wikipedii sprzed 30 lat, cztery strony ze zdjęciami, nic, co by mnie w jakimkolwiek stopniu zainteresowało.

Jako wielka miłośniczka Japonii zawsze chętnie sięgam po pozycje, które nawet w najmniejszym stopniu o niej opowiadają - nieważne w jakim kontekście. W przypadku tej książki jestem niesamowicie rozczarowana. Spodziewałam się, że ta, ledwo 100-stronicowa, książka nie będzie kompleksowym źródeł wiedzy, ciekawostek, interesujących faktów, ale miałam nadzieję na cokolwiek...

Jest słabo, po prostu - kobietka pojechała na wycieczkę po Japonii, zajrzała do Osaki, Nary i Tokio, i napisała książkę. Książka, żeby było jasne, nie zawiera w sobie nic ponad wiadomości, które faktycznie można znaleźć w przewodnikach turystycznych, zgrabniej i ładniej podane. Własnej refleksji w zasadzie nie ma - ot daniele są w parku w Narze, zamek w Osace, tu onsen, tu szybki pociąg, cały katalog najzwyczajniejszych turystycznych rozrywek, z którymi Japonia jest kojarzona.
Trochę mierzi powtarzanie cudzych zachwytów nad porą kwitnienia wiśni, chociaż autorka sama ich nie widziała, trochę odrzuca powtarzanie komunałów o gejszach, chociaż nie było za bardzo możliwości skonfrontowania stereotypowych formułek z rzeczywistością ani zapytania autochtona, jak sam się zapatruje na rolę gejszy, ale to nic, powtórzyć zawsze można. Gorzej tylko, jak się nie doczyta, że Japonia ma niesamowitą ilość parków narodowych. - w zasadzie całe Hokkaido jest parkiem narodowym, więc może zamiast dziwić się, że mało kto zwraca uwagę na przepiękną japońską przyrodę byłoby lepiej przeczytać coś poza przewodnikiem Lonely Planet?
I taka refleksja mnie naszła, że w Japonii można zostawić ryokan otwarty -dosłownie - bo jeśli ktoś się do niego wedrze, to Polak z aparatem, dla którego cudza prywatność nie istnieje i w związku z tym nie ma co narzekać, że w Polsce jest inaczej i trzeba się barykadować w mieszkaniach. Tak myślę, że gdybym w korytarzu zastała panią Regel z aparatem, autorka nie wyszłaby o własnych siłach.

Jest słabo, po prostu - kobietka pojechała na wycieczkę po Japonii, zajrzała do Osaki, Nary i Tokio, i napisała książkę. Książka, żeby było jasne, nie zawiera w sobie nic ponad wiadomości, które faktycznie można znaleźć w przewodnikach turystycznych, zgrabniej i ładniej podane. Własnej refleksji w zasadzie nie ma - ot daniele są w parku w Narze, zamek w Osace, tu onsen, tu...

Książeczka cieniutka, ale bardzo ciekawa. Zawiera wiele interesujących faktów i praktycznych wskazówek dla osób interesujących się Japonią. Szkoda tylko, że podróż do tego fascynującego kraju jest raczej niemożliwy dla przeciętnego człowieka. Dzięki tej książce,można choć w wyobraźni odbyć podróż do "kraju kwitnącej wiśni".

Książeczka cieniutka, ale bardzo ciekawa. Zawiera wiele interesujących faktów i praktycznych wskazówek dla osób interesujących się Japonią. Szkoda tylko, że podróż do tego fascynującego kraju jest raczej niemożliwy dla przeciętnego człowieka. Dzięki tej książce,można choć w wyobraźni odbyć podróż do "kraju kwitnącej wiśni".

Mała książeczka podzielona w zasadzie na 2 części, pamiętnik autorki z pobytu w Japonii (jako, że to pamiętnik, nie czuje się uprawniona do jakiejkolwiek oceny merytorycznej),oraz słowniczek. Nie po raz pierwszy ktoś pokusił się o publikowanie swoich wrażeń.
Duży mankament to niestety wydanie. Jest słabe. Jakość wydruku, oprawa, typografia.... wygląda to jakby za robotę zabrał się ktoś kto nie ma o tym zielonego pojęcia.
W zasadzie to po prostu uzupełnienie mojej biblioteczki japonistycznej. Tyle na ten temat. Może być.

Mała książeczka podzielona w zasadzie na 2 części, pamiętnik autorki z pobytu w Japonii (jako, że to pamiętnik, nie czuje się uprawniona do jakiejkolwiek oceny merytorycznej),oraz słowniczek. Nie po raz pierwszy ktoś pokusił się o publikowanie swoich wrażeń.
Duży mankament to niestety wydanie. Jest słabe. Jakość wydruku, oprawa, typografia.... wygląda to jakby za robotę...