Gdyby skreślić wszystko, co tyczy się dowolnej prowincji Cesarstwa Rzymskiego oraz pozostawić spetryfikowaną fizjonomię, genotyp oraz fenotyp Galii, to lektura trwałaby 35 minut.

Gdyby skreślić wszystko, co tyczy się dowolnej prowincji Cesarstwa Rzymskiego oraz pozostawić spetryfikowaną fizjonomię, genotyp oraz fenotyp Galii, to lektura trwałaby 35 minut.

Praca P.-M. Duvala to pozycja jak na standardy serii "Życie codzienne" bardzo typowa. Jest tu wszystko, czego by się mógł człowiek spodziewać: wszystkie elementy charakterystyczne dla powstałych krótko po wojnie prac francuskich, żadnych aberracji ani szalonych hipotez. Odczuwalne jest silne we Francji dążenie (niebezpodstawne zresztą) do ukazania okresu tzw. pokoju rzymskiego jako wczesnego etapu dziejów narodu francuskiego powstałego z przemieszania podbitych (Galów) i podbijających (Rzymian). Moje odczucia po lekturze tej pracy są takie, że okres I-III w. n.e. był czasem wielkiego spokoju, gdy powoli mogło się rozwijać rolnicze społeczeństwo Trzech Galii. To musiało być takie powolne i pozbawione wstrząsów wiejsko-małomiasteczkowe życie. Z perspektywy Autor książki chyba nieodbiegające aż tak wiele od IV Republiki Francuskiej, w której pisał, ale raczej bardzo odmienne od Francji AD 2019.

Tomasz Babnis

Praca P.-M. Duvala to pozycja jak na standardy serii "Życie codzienne" bardzo typowa. Jest tu wszystko, czego by się mógł człowiek spodziewać: wszystkie elementy charakterystyczne dla powstałych krótko po wojnie prac francuskich, żadnych aberracji ani szalonych hipotez. Odczuwalne jest silne we Francji dążenie (niebezpodstawne zresztą) do ukazania okresu tzw. pokoju...