W radioterapii nowotworów wymagana jest znajomość podstaw fizyki promieniowania jonizującego. Odnosi się to zarówno do mechanizmów wytwarzania promieniowania w urządzeniach terapeutycznych (aparaty rentgenowskie, kobaltowe oraz liniowe przyspieszenie elektronów),jak i zagadnień dotyczących absorpcji tego promieniowania w środowisku biologicznym. Określenie dawki pochłoniętej oraz rozkładu w napromieniowanym środowisku, takim jak leczony chory, stanowi podstawowe zagadnienie w radioterapii.

Z praktycznych powodów ograniczono się przede wszystkim do omówienia zagadnień związanych z zastosowaniem w radioterapii promieniowania fotonowego (promieniowania X i) oraz wiązek elektronów generowanych w liniowych akceleratorach. Ten rodzaj promieniowania jest obecnie rutynowo stosowany w radioterapii nowotworów.

Opanowanie tych zagadnień, potrzebnych zarówno radioterapeucie podczas planowania leczenia promieniowaniem jonizującym, jak i lekarzowi przygotowującemu się do specjalizacji w zakresie radioterapii, ma ułatwić niniejsza publikacja. Może ona być również pomocna technikom radiologii zatrudnionym w radioterapii, a chcącym poszerzyć swoje wiadomości zawodowe związane z napromieniowaniem chorych.