Między wariatami. Opowieści terenowo-przygodowe

Bardzo dobre reportaże awanturnicze poprzetykane felietonami, które początkowo potraktowałem jako wypełniacze objętości, aby po wysłuchaniu całości stwierdzić, że cieszę się, że je przeczytałem i poznałem ciekawą postać autora.

Bardzo dobre reportaże awanturnicze poprzetykane felietonami, które początkowo potraktowałem jako wypełniacze objętości, aby po wysłuchaniu całości stwierdzić, że cieszę się, że je przeczytałem i poznałem ciekawą postać autora.

Pokaż mimo to

Zbiór felietonów autora z Polityki, Wprost i Newsweeka. Napisane z dużym humorem, trafnie oddające atmosferę, która panowała gdy były pisane. Lekkie pióro autora, sprawia, że nawet o trudnych tematach, czyta się z przyjemnością. Jest tu i polityka i Sport i władza i pieniądze. Dla każdego coś miłego. Polecam

Zbiór felietonów autora z Polityki, Wprost i Newsweeka. Napisane z dużym humorem, trafnie oddające atmosferę, która panowała gdy były pisane. Lekkie pióro autora, sprawia, że nawet o trudnych tematach, czyta się z przyjemnością. Jest tu i polityka i Sport i władza i pieniądze. Dla każdego coś miłego. Polecam

Pokaż mimo to

Powiem tak: "fajnie się to czyta". Lubię lekkie, moze trochę w tym przypadku przydługawe, pióro Pana Marcina.
Ps. wiem, że "lekkie pióro" trochę mierzi Pana Marcina, ale dlaczego chłop miałby mieć....lekko😊

Powiem tak: "fajnie się to czyta". Lubię lekkie, moze trochę w tym przypadku przydługawe, pióro Pana Marcina.
Ps. wiem, że "lekkie pióro" trochę mierzi Pana Marcina, ale dlaczego chłop miałby mieć....lekko😊

Pokaż mimo to

To druga książka Marcina Mellera, jaką przeczytałam. Mam po lekturze mieszane uczucia, bo ten zbiór przypomina groch z kapustą, jakby autor na siłę chciał w jednym miejscu upchnąć i klasyczne reportaże, i felietony, i teksty publicystyczne, będące polityczno-społecznymi komentarzami.
Czasem mniej znaczy więcej, a zatem i lepiej.

Nie mam żadnych zastrzeżeń do poziomu i tematyki poszczególnych tekstów. Nawet nie wiedziałam, że pan Maller napisał takie dobre reportaże, dotychczas znałam go jedynie jako dziennikarza i felietonistę. A tu taka miła niespodzianka!
Trzeba przyznać, że reporterskie relacje robią wrażenie, bo autor bywał w niebezpiecznych miejscach i umie ciekawie, dynamicznie podzielić się wrażeniami oraz opisać świat z perspektywy obserwatora i uczestnika zdarzeń.
Spodobało mi się patrzenie na wielką historię przez pryzmat zwykłych ludzi, cywilów, którzy podczas wojen stają się najbardziej bezbronnymi i poszkodowanymi ofiarami.

Marcin Meller ma lekkie pióro, pisze błyskotliwie, umie łączyć powagę z poczuciem humoru.
Szkoda tylko, że - jak wspomniałam na początku - zrobił z tej książki miszmasz. Nie lubię takich gierek, bo kojarzą mi się przede wszystkim z chęcią sprzedania towaru za wszelką cenę.

Książkę jednak polecam; zawsze można czytać teksty w dowolnej kolejności albo skupić się tylko na wybranych fragmentach.
Niestety, w przypadku audiobooka jest to trudne, więc odsłuchałam od początku do końca. Może gdybym miała papierowe wydanie, lektura byłaby bardziej udana...

To druga książka Marcina Mellera, jaką przeczytałam. Mam po lekturze mieszane uczucia, bo ten zbiór przypomina groch z kapustą, jakby autor na siłę chciał w jednym miejscu upchnąć i klasyczne reportaże, i felietony, i teksty publicystyczne, będące polityczno-społecznymi komentarzami.
Czasem mniej znaczy więcej, a zatem i lepiej.

Nie mam żadnych zastrzeżeń do poziomu i...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

mocno autobiograficzna podróż z autorem, przez czas i przestrzeń - oczywiście głównie Polska, sporo Afryki, trochę Kaukazu i byłej Jugosławii. Mocny plus za ocenienie rzeczywistości w szerszym kontekście i nie szukanie na siłę prostych odpowiedzi.

mocno autobiograficzna podróż z autorem, przez czas i przestrzeń - oczywiście głównie Polska, sporo Afryki, trochę Kaukazu i byłej Jugosławii. Mocny plus za ocenienie rzeczywistości w szerszym kontekście i nie szukanie na siłę prostych odpowiedzi.

Pokaż mimo to

Nie znoszę polityki a tu jest jej sporo ciężko się czytało raczej nie dla mnie

Nie znoszę polityki a tu jest jej sporo ciężko się czytało raczej nie dla mnie

Pokaż mimo to

Nie można powiedzieć, że tę książkę przeczytałam. Ja ją wymęczyłam. Kilka felietonów było naprawdę dobrych (duży plus za Planetę Małp). Pozostałe były średnie, słabe a chwilami żenujące. Politykowanie jest bleee... nawet jeżeli o polityce pisze Meller, którego zawsze cenię za poczucie humoru. W tej książce były momenty, kiedy czułam się rozczarowana.

Nie można powiedzieć, że tę książkę przeczytałam. Ja ją wymęczyłam. Kilka felietonów było naprawdę dobrych (duży plus za Planetę Małp). Pozostałe były średnie, słabe a chwilami żenujące. Politykowanie jest bleee... nawet jeżeli o polityce pisze Meller, którego zawsze cenię za poczucie humoru. W tej książce były momenty, kiedy czułam się rozczarowana.

Pokaż mimo to

Wojna, bary mleczne, miłość do syna i wiele innych spraw w zbiorze reportaży i artykułów Marcina Mellera
Zauroczona Marcinem Mellerem po udziale w spotkaniu autorskim zaopatrzyłam się zbiór jego artykułów wydanych pod tytułem „Między wariatami. Opowieści terenowo-przygodowe”. Po lekturze jestem trochę rozdarta. Bardzo podoba mi się lekko żartobliwy ton, nawet kiedy opisuje wydarzenia mało zabawne. Widać duży dystans do siebie, bez żadnego nadęcia. Wiem, kiedy poczuł się najbardziej męski, jak sobie radził jako reporter wojenny, czemu i co ofiarował mu Ryszard Kapuściński. Zgadzam się, że nie zawsze trzeba przestrzegać wszystkich formalności. Ba, czasami daje to większe korzyści. Rozumiem trudności w przedstawieniu tych samych wydarzeń w wersji „dla mamy” i wersji bez większej cenzury. I byłabym jeszcze bardziej zachwycona, gdyby nie teksty o jednoznacznym zabarwieniu politycznym. Jakoś to mi nie było potrzebne. Ale każdy może ocenić to sam :)

Wojna, bary mleczne, miłość do syna i wiele innych spraw w zbiorze reportaży i artykułów Marcina Mellera
Zauroczona Marcinem Mellerem po udziale w spotkaniu autorskim zaopatrzyłam się zbiór jego artykułów wydanych pod tytułem „Między wariatami. Opowieści terenowo-przygodowe”. Po lekturze jestem trochę rozdarta. Bardzo podoba mi się lekko żartobliwy ton, nawet kiedy opisuje...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Bardzo fajne reportaże. Dobre spostrzeżenia, konkretny styl i poglądy dla mnie zrozumiałe dlatego ksiazka wzbudziła moją sympatię i polecam. Ja słuchałam audiobooka i fajnie spędziłam sobie 12 godzin. Polecam

Bardzo fajne reportaże. Dobre spostrzeżenia, konkretny styl i poglądy dla mnie zrozumiałe dlatego ksiazka wzbudziła moją sympatię i polecam. Ja słuchałam audiobooka i fajnie spędziłam sobie 12 godzin. Polecam

Pokaż mimo to

Autobiografia przeplatana najciekawszymi, zdaniem autora, felietonami, które zasługują na przypomnienie oraz uwiecznienie. Okazuje się, że im większy dystans czasowy, tym lepsza cenzura – to znaczy felietony z poprzedniego stulecia oraz te z początku dwudziestego pierwszego wieku są wybrane z większym pietyzmem niż te napisane całkiem niedawno. Moimi faworytami są wspomnienia autora z czasów, gdy był korespondentem z rejonów działań wojennych a także opowieść o podróży na mecz wraz z kibicami Legiuni ze szwedzką drużyną. Rewelacja. Natomiast eseje dotyczące spraw współczesnych dotyczą głównie rozgrywek politycznych i po pewnym czasie stają się męczące. Sam autor jawi się jako osobowość interesująca, posiadająca własne zdanie, a co więcej wypowiadająca je głosem zdecydowanym i pewnym. Nie boi się mieć innych poglądów niż większość i potrafi je uargumentować. Jednakże czasami czytelnik może odnieść wrażenie, że kontra pana Mellera w stosunku do poczynań i słów współczesnych prawicowych polityków, to w rzeczywistości takie rozgrzeszanie siebie. Usprawiedliwianie tego, że jednak na nich głosuje i daje im w ten sposób swoje poparcie. Natomiast biografia daje nadzieję rodzicom dzieci niepokornych, że mogą wyrosnąć z nich ludzie ciekawi i przenikliwi.
Niewątpliwym plusem tej książki jest to, że nie czyta jej autor. Natomiast lektor świetnie wczuł się w rolę i słuchanie to prawdziwa przyjemność.

Autobiografia przeplatana najciekawszymi, zdaniem autora, felietonami, które zasługują na przypomnienie oraz uwiecznienie. Okazuje się, że im większy dystans czasowy, tym lepsza cenzura – to znaczy felietony z poprzedniego stulecia oraz te z początku dwudziestego pierwszego wieku są wybrane z większym pietyzmem niż te napisane całkiem niedawno. Moimi faworytami są...

więcej

mniej

Pokaż mimo to