Ta książka powinna się skończyć tak po 1/3.
bo potem problemy w niej opisywane są problemami naprawdę wielu ludzi. Nie ma w nich nic niezwykłego poza kobietami, które ciągle dziwią się, że nikt nie chce im nic dać na piękne oczy i wymagają od nich chociaż części pieniędzy na pokrycie rachunków.

Szczytem dla mnie był fragment o tym, jak musiały wychodzić z domu pomocy na cały dzień i żadna z nich nie pomyślała o tym, żeby w tym czasie po prostu zacząć pracować. Zdecydowanie lepiej było siedzieć w McDonaldzie.

Ta książka powinna się skończyć tak po 1/3.
bo potem problemy w niej opisywane są problemami naprawdę wielu ludzi. Nie ma w nich nic niezwykłego poza kobietami, które ciągle dziwią się, że nikt nie chce im nic dać na piękne oczy i wymagają od nich chociaż części pieniędzy na pokrycie rachunków.

Szczytem dla mnie był fragment o tym, jak musiały wychodzić z domu pomocy na...

Moja tematyka i moje klimaty, a jednak książka nie przypadła mi do gustu.
Brak w niej liryzmu, duchowości, arabskiego "smaku", zdecydowanie za dużo narzekania i biadolenia.

Moja tematyka i moje klimaty, a jednak książka nie przypadła mi do gustu.
Brak w niej liryzmu, duchowości, arabskiego "smaku", zdecydowanie za dużo narzekania i biadolenia.

Wypożyczając tę książkę nie miałam pojęcia ,że są to wyznania córki Samii z książki "Za zasłoną strachu",która wywarła na mnie wstrząsające wrażenie.
Znając już dzieje tych Algierek czytałam tą powieść już z mniejszymi emocjami,ale cały czas kręciłam głową z niedowierzania jak można było potraktować tak własną córkę i wnuki.
Straszna historia.

Wypożyczając tę książkę nie miałam pojęcia ,że są to wyznania córki Samii z książki "Za zasłoną strachu",która wywarła na mnie wstrząsające wrażenie.
Znając już dzieje tych Algierek czytałam tą powieść już z mniejszymi emocjami,ale cały czas kręciłam głową z niedowierzania jak można było potraktować tak własną córkę i wnuki.
Straszna historia.

Książkę czyta się lekko i przyjemnie, chociaż temat wcale lekki nie jest. Natomiast moim zdaniem historia nie wyróżnia się zbytnio z wielu, które już czytałam. Bohaterka z rodziną przenosi się z miejsca na miejsce, by w końcu przenieść się gdzieś na zachód, a na początku swej drogi jest tłamszona przez muzułmańskie "prawa i obyczaje". Dochodzę zatem do wniosku, że islam ma różne oblicza, jednak za każdym razem oparte na chorym poczucie honoru.

Książkę czyta się lekko i przyjemnie, chociaż temat wcale lekki nie jest. Natomiast moim zdaniem historia nie wyróżnia się zbytnio z wielu, które już czytałam. Bohaterka z rodziną przenosi się z miejsca na miejsce, by w końcu przenieść się gdzieś na zachód, a na początku swej drogi jest tłamszona przez muzułmańskie "prawa i obyczaje". Dochodzę zatem do wniosku, że islam ma...

Czytałam wiele książek dotyczących traktowania kobiet wyznających islam i za każdym razem wzbudzają one we mnie silne emocje. Złość i niedowierzanie miesza się ze smutkiem i żalem. Nie mogę sobie wyobrazić, że w dzisiejszych czasach w krajach muzułmańskich, za zamkniętymi drzwiami domów, rozgrywa się podobnych, tysiące dramatów.

Wyznania Norah to historia rodziny Samii Shariff pisana z perspektywy jej córki. Jest to opowieść o bólu, cierpieniu i upokorzeniu. Wstrząsająca opowieść Norah Sharif, która przez lata była wykorzystywana seksualnie przez ojca, gwałcona i bita. Opowieść małego dziecka, które przez lata przyglądało się brutalnym napaściom ojca na matkę, znęcaniu się i pastwieniu, które codziennie widziało w oczach matki łzy, udrękę i rozpacz. Jest to w pewnym sensie pamiętnik i opis gehenny jaki musiała znosić Norah z matką i rodzeństwem. Ciągła tułaczka i strach, brak jakiejkolwiek pomocy i wsparcia, odrzucenie i potępienie przez resztę rodziny, ale również nadzieja na lepsze jutro i ogromna odwaga aby iść ku przyszłości i pokonać wszystkie przeciwności losu.

W książce opisany jest również nastoletni bunt, co prawdopodobnie wiązało się z koszmarem jaki przeżyła autorka. Tłamszenie w sobie emocji, wstydu i poniżenia skutkowały wagarami, brakiem koncentracji, nie możnością poradzenia sobie z przeszłością i urazem psychicznym. Jednak przemiana jakiej doznała zaintrygowała mnie, a może nawet zmotywowała. Po piekle jakie sprawił jej ojciec nie poddała się, a nawet zaczęła walczyć o siebie, matkę i rodzeństwo. Jak na swój wiek cechowała się dużą odpowiedzialnością, opiekuńczością i dojrzałością. Chęć przetrwania i odnalezienia bezpiecznego miejsca był bardzo silny. Nie bała się podejmować ciężkiej pracy. Sumiennie wywiązywała się z obowiązków.

Przerażający był opis wojny domowej w Algierii. Wspomnienia widoku ciężarnych kobiet mordowanych na ulicach, podcinanie gardeł, wybuchy bomb, krzyki, gwałt na kobietach. Lęk towarzyszył tej scenerii codziennie, nawet powrót z pracy mógł skończyć się śmiercią.

Niezwykłe było przywiązanie i wzajemna troska Norah z matką i rodzeństwem. Zawsze mogli liczyć na dobre słowo, pomoc czy zrozumienie. Dbali o siebie nawzajem. Łącząca ich więź emocjonalna była bardzo silna. Każde z nich oddałoby życie za drugiego. Patrzeli na siebie z miłością, czułością i życzliwością.

Czytałam wiele książek dotyczących traktowania kobiet wyznających islam i za każdym razem wzbudzają one we mnie silne emocje. Złość i niedowierzanie miesza się ze smutkiem i żalem. Nie mogę sobie wyobrazić, że w dzisiejszych czasach w krajach muzułmańskich, za zamkniętymi drzwiami domów, rozgrywa się podobnych, tysiące dramatów.

Wyznania Norah to historia rodziny Samii...

Po lekturze książek Sami Shariff, czyli matki autorki autobiografia Norah nie robi wielkiego wrażenia zdecydowanie odstając od twórczości rodzicielki;) Opowieść zbytnio nie wciąga czytelnika a i talent Norah do pisania wydaje się wyraźnie mniejszy niż u matki. Niestety, ale dla tych co przeczytali "Za zasłoną strachu" i "Pohańbione" tego rodzaju porównania są nieuniknione. Warto jednak sięgnąć po tę książkę, chociażby po to aby zamknąć cykl losów rodziny Shariff i spojrzeć na wcześniej opisywane zdarzenia z nieco innej perspektywy.

Po lekturze książek Sami Shariff, czyli matki autorki autobiografia Norah nie robi wielkiego wrażenia zdecydowanie odstając od twórczości rodzicielki;) Opowieść zbytnio nie wciąga czytelnika a i talent Norah do pisania wydaje się wyraźnie mniejszy niż u matki. Niestety, ale dla tych co przeczytali "Za zasłoną strachu" i "Pohańbione" tego rodzaju porównania są nieuniknione....

Książka zdecydowanie nie jest arcydziełem literackim, ale zdecydowanie jest ciekawą pozycją, którą warto przeczytać ze względu na aktualny obecnie temat imigrantów i uchodźców.
Ja czytając ją skupiłam się na 3 bohaterkach: autorce, jej młodszej siostrze oraz ich matce.

Dla mnie ta książka składa się z dwóch części.

Pierwszą stanowią przerażające losy autorki i jej rodziny, mające miejsce w Algierii, gdzie rządzi Koran i średniowiecze. Znajdziemy tam opisy, które wstrząsną czlowiekiem, ale właśnie tego się spodziewamy biorąc do ręki książkę, która jest reklamowana, jako ukazanie braku równości płci w krajach muzułmańskich i traktowania kobiet gorzej niż zwierzęta.

Druga część natomiast obejmuje wydarzenia rozgrywające się w krajach rozwiniętych (Francja, Hiszpania, Kanada) i niewdzięczny sposób w jaki reagują na okazaną im DARMOWĄ pomoc przez państwo, zapewnienie darmowego dachu nad głową, darmowego jedzenia, darmowej opieki medycznej. Ich przywiązanie do reguł narzuconych przez islam i hołdowanie tradycjom, od których w ostateczności zostały zmuszone uciec aż na drugi koniec świata, jest dla mnie niezrozumiały.

Obie części oburzają mnie w podobnym stopniu, ale to właśnie ta druga bardziej mnie niepokoi...

Książka zdecydowanie nie jest arcydziełem literackim, ale zdecydowanie jest ciekawą pozycją, którą warto przeczytać ze względu na aktualny obecnie temat imigrantów i uchodźców.
Ja czytając ją skupiłam się na 3 bohaterkach: autorce, jej młodszej siostrze oraz ich matce.

Dla mnie ta książka składa się z dwóch części.

Pierwszą stanowią przerażające losy autorki i jej...

Książka nie robi aż takiego wrażenia, bardziej wciągnęła mnie książka jej matki "Za zasłoną strachu" Może i przedstawia trochę inny punkt widzenia bo oczami córki, ale zawiodłam się bo myślałam, że będzie lepsza i napisana w inny sposób :)

Książka nie robi aż takiego wrażenia, bardziej wciągnęła mnie książka jej matki "Za zasłoną strachu" Może i przedstawia trochę inny punkt widzenia bo oczami córki, ale zawiodłam się bo myślałam, że będzie lepsza i napisana w inny sposób :)

Pierwsze wrażenie? Byłam zachwycona i przerażona zarazem. Chciałam przeczytać wspomnienia napisane przez matkę Autorki. Potem dotarło do mnie, że książka napisana jest w cukierkowaty, trochę przedramatyzowany sposób... Może to tylko moje odczucia?

Pierwsze wrażenie? Byłam zachwycona i przerażona zarazem. Chciałam przeczytać wspomnienia napisane przez matkę Autorki. Potem dotarło do mnie, że książka napisana jest w cukierkowaty, trochę przedramatyzowany sposób... Może to tylko moje odczucia?

Mi ta książka nie przypadła do gustu ale warto przeczytać, żeby mieć świadomość tego co się dzieje na świecie.

Mi ta książka nie przypadła do gustu ale warto przeczytać, żeby mieć świadomość tego co się dzieje na świecie.