Jak zwykle u Smitha -rzetelnie napisana, ciekawe historyczne tło, wspaniała sceneria afrykańska i wartka akcja.

Jak zwykle u Smitha -rzetelnie napisana, ciekawe historyczne tło, wspaniała sceneria afrykańska i wartka akcja.

Po dość słabym "Locie sokoła" autor mnie pozytywnie zaskoczył, bowiem znalazłem tutaj większość składowych, które sprawiły, że poprzednia trylogia (Courtney) tak bardzo mi się podobała. Afrykańska przyroda, przygody samców alfa, jakieś romanse i obyczaj, konflikty zbrojne, kolonializm i rdzenne ludy Afryki. Wszystko jest w tej smacznej mieszance czytelniczej, a już byłem z góry negatywnie nastawiony. Mam wrażenie, że wszystkie książki Smitha będą do siebie podobne, powtarzają się pewne schematy, ale póki co jeszcze się nie znudziłem, bo książki te sobie dawkuję (przeważnie jedną na rok).

Po dość słabym "Locie sokoła" autor mnie pozytywnie zaskoczył, bowiem znalazłem tutaj większość składowych, które sprawiły, że poprzednia trylogia (Courtney) tak bardzo mi się podobała. Afrykańska przyroda, przygody samców alfa, jakieś romanse i obyczaj, konflikty zbrojne, kolonializm i rdzenne ludy Afryki. Wszystko jest w tej smacznej mieszance czytelniczej, a już byłem z...

Kolejna część sagi, która nie powala. Mimo dużej ilości zdarzeń i opisów brakuje szybkiej narracji. Zwykła ludzka chciwość wygrywa z przyjaźnią, miłością i dobrem. Taką historię ma nie tylko Afryka. Tak było wszędzie. Teraz chyba też tak jest...

Kolejna część sagi, która nie powala. Mimo dużej ilości zdarzeń i opisów brakuje szybkiej narracji. Zwykła ludzka chciwość wygrywa z przyjaźnią, miłością i dobrem. Taką historię ma nie tylko Afryka. Tak było wszędzie. Teraz chyba też tak jest...

Książka jest całkiem dobra. Czyta się łatwo i przyjemnie, bywa czasem nurząca. Brakuje jej moim zdaniem tej iskry która sprawia że czyta się na bezdechu. Tu bywały momenty gdy po dwóch trzech stronach odkladałam książkę, bo nie budziła śladowych ilości zainteresowania. Nie brakuje tu ciekawych postaci jak np kapitan Mungo, ale on pojawia się grubo za połową książki, wiec. ..trzeba wytrwać. Książka jest dobrze napisana, bogata w opisy Afryki jakiej już dziś nie ma, porusza ten żal w sercu, że puki co największą siłą niszczącą są ludzie. Warto przeczytać, ale bez oczekiwań na wielką przygodę- w końcu to dopiero poszukiwanie przygód ;-)

Książka jest całkiem dobra. Czyta się łatwo i przyjemnie, bywa czasem nurząca. Brakuje jej moim zdaniem tej iskry która sprawia że czyta się na bezdechu. Tu bywały momenty gdy po dwóch trzech stronach odkladałam książkę, bo nie budziła śladowych ilości zainteresowania. Nie brakuje tu ciekawych postaci jak np kapitan Mungo, ale on pojawia się grubo za połową książki, ...

Piękna, dzika Afryka. Świetne opisy przyrody, niezła akcja i pojawia się refleksja a nawet żal, dlaczego człowiek niszczy wszystko wokół siebie.

Piękna, dzika Afryka. Świetne opisy przyrody, niezła akcja i pojawia się refleksja a nawet żal, dlaczego człowiek niszczy wszystko wokół siebie.

Twardzi ludzie
Inny tytuł i wydanie

Twardzi ludzie
Inny tytuł i wydanie

Typowo przygodowa książka, po którą czasami trzeba sięgnąć,aby rozproszyć rutynę codzienności. Czyta się szybko, akcja nie pozwala się oderwać. Jest w niej wszystko: zbrodnia, miłość, przyjaźń, piękne opisy, tak jak w innych powieściach Wilbura Smitha i tak, jak inne jego książki jest pełna miłości do Afryki.
najlepsza jego książka, to bez wątpienia "Bogowie Nilu".

Typowo przygodowa książka, po którą czasami trzeba sięgnąć,aby rozproszyć rutynę codzienności. Czyta się szybko, akcja nie pozwala się oderwać. Jest w niej wszystko: zbrodnia, miłość, przyjaźń, piękne opisy, tak jak w innych powieściach Wilbura Smitha i tak, jak inne jego książki jest pełna miłości do Afryki.
najlepsza jego książka, to bez wątpienia "Bogowie Nilu".

II tom sagi Ballantyne'ów będący kontynuacją losów rodzeństwa Robyn i Zougi, którzy na powrót znaleźli się w Afryce.Ku mojej uldze barbarzyńskie polowania na słonie się skończyły (biały człowiek już je wykończył)więc pojawia się kolejny wątek z cyklu:"Jak zostać bogatym?"mianowicie powstaje pierwsza na tym terenie kopalnia diamentów i historia jej rozwoju.Bardzo urzekła mnie historia, zwyczaje tamtejszych plemion w szczególności Matabelów rządzonych przez mądrego i sprawiedliwego króla Lobengulę. Ich wiara i oddanie władcy są niesamowite.Są szczęśliwi, zamieszkują piękne tereny, wierzą w przepowiednie ich wieszczki Umlimo, które de facto się spełniają.I pojawia się biały człowiek z jego zachłannością i niszczy to co piękne. Zwracają się do króla, który "daje im mały palec...rękę....a w końcu wszystko co posiada. Matabelowie bronią się zaciekle, lecz cóż ich assegai znaczą przeciwko pierwowzorowi karabinu maszynowego.Nie wszyscy biali są źli zawiązują się piękne przyjaźnie między tubylcami a ludźmi napływowymi. Czy przetrwają w wyniku walki? Na łamach tej książki powstaje państwo Rodezja.

II tom sagi Ballantyne'ów będący kontynuacją losów rodzeństwa Robyn i Zougi, którzy na powrót znaleźli się w Afryce.Ku mojej uldze barbarzyńskie polowania na słonie się skończyły (biały człowiek już je wykończył)więc pojawia się kolejny wątek z cyklu:"Jak zostać bogatym?"mianowicie powstaje pierwsza na tym terenie kopalnia diamentów i historia jej rozwoju.Bardzo urzekła...

Poszukiwacze przygód to zupełnie inny typ powieści, do których przywykłem czytając Wilbura Smitha.
Po pierwsze zbytnie rozproszenie akcji na zbyt wielu bohaterów - brak dominującej historii życia jednego z Ballantyn'ów, tylko takie skakanie z przygód ojca, na przygody jednego lub drugiego syna, potem watek dalekich krewnych, a to wszystko przeplata się z losami plemion afrykańskich.
Po drugie brakowało mi tutaj rozbudowanych wątków romantycznych. Niby bohaterowie zakochują się w sobie i przezywają chwile uniesień, ale nie było w tym tyle erotyzmu i kokieteryjności co w poprzednich dziełach Smitha.
Po trzecie (pora na zalety książki). Dzięki tej powieści można w przystępny i nienudny sposób poznać ustrój społeczny i monarchiczny plemion Afrykańskich. Można z łatwością poczuć odwagę walczących plemion i ich wiarę w bóstwa. Jest tu też wiele opisów przyrody, które z pewnością działają na wyobraźnię i które można nazwać "obrazowymi".

Podsumowując. Poszukiwacze przygód to książka warta przeczytania, pod warunkiem, że nie jest to pierwsze dzieło Wilbura Smitha po które zamierzamy sięgnąć.

Poszukiwacze przygód to zupełnie inny typ powieści, do których przywykłem czytając Wilbura Smitha.
Po pierwsze zbytnie rozproszenie akcji na zbyt wielu bohaterów - brak dominującej historii życia jednego z Ballantyn'ów, tylko takie skakanie z przygód ojca, na przygody jednego lub drugiego syna, potem watek dalekich krewnych, a to wszystko przeplata się z losami plemion...

Drugi tom sagi rody Ballantyn'ów, wydana też pod innym tytułem jako "Twardzi ludzie".
POznajemy dalsze losy rodzeństwa Robyn i Zougi oraz ich dzieci. W tle krwawa historia zdobywania Afryki przez białych ludzi oraz koniec ery dzikiej pięknej przyrody.
Książka nie jest rewelacyjna, wydaje mi się, że tylko dla miłośników Wilbura Smitha, którzy chcą koniecznie przeczytać wszystko, dla pozostałych czytelników lektura niekonieczna.

Drugi tom sagi rody Ballantyn'ów, wydana też pod innym tytułem jako "Twardzi ludzie".
POznajemy dalsze losy rodzeństwa Robyn i Zougi oraz ich dzieci. W tle krwawa historia zdobywania Afryki przez białych ludzi oraz koniec ery dzikiej pięknej przyrody.
Książka nie jest rewelacyjna, wydaje mi się, że tylko dla miłośników Wilbura Smitha, którzy chcą koniecznie przeczytać...