Przeczytałam tę książkę bardziej z racji zawodu, czy zainteresowań, niż z racji wieku, bo jak sam tytuł wskazuje, jest przeznaczona w dużej mierze dla kobiet dojrzałych, wchodzących w okres klimakterium. Nie mniej jednak jest utrzymana w bardzo pozytywnej tonacji, napisana profesjonalnie przez specjalistkę, Panią psycholog, która oprócz ścisłej, naukowej terminologii, podaje praste, ale skuteczne sposoby walczenia z samą sobą. Zadaje niejako "pracę domową" polegającą na zatrzymaniu się , refleksji, czasami nad bardzo ciężką próbą przezwyciężenia swojego lęku, powrotu do 'niewygodnych' wspomnień z dzieciństwa itd.
Co mnie najbardziej ujęło w tej książce? Poniekąd to, że czułam się jak na domowej, bardzo intymnej sesji terapeutycznej z samą sobą.
Niżej cytuję fragment książki, który pamiętam po dziś dzień i który niesie mnie, w chwilach, w których przestaję wierzyć w ludzi:
"Jeśli zachowania drugiego człowieka bierzesz do siebie, tym samym nadajesz temu wartość, sprawa staje się ważna, kierujesz ku niej swoją uwagę i energię. I nie masz innego wyjścia, jak odkryć związek między zranieniem "tu i teraz" a z tym z przeszłości i tym razem znaleźć właściwy sposób, by je zagoić."

Przeczytałam tę książkę bardziej z racji zawodu, czy zainteresowań, niż z racji wieku, bo jak sam tytuł wskazuje, jest przeznaczona w dużej mierze dla kobiet dojrzałych, wchodzących w okres klimakterium. Nie mniej jednak jest utrzymana w bardzo pozytywnej tonacji, napisana profesjonalnie przez specjalistkę, Panią psycholog, która oprócz ścisłej, naukowej terminologii,...

Poradnik dla wszystkich kobiet, nie tylko przed menopauzą. Szybko się czyta. Część z opowiadaniami o mężczyznach z przeszłości bardzo mi się podobała.

Poradnik dla wszystkich kobiet, nie tylko przed menopauzą. Szybko się czyta. Część z opowiadaniami o mężczyznach z przeszłości bardzo mi się podobała.

Początek bardzo mi się podobał, opisy i porównania trafiły do mnie. Ale w drugiej części (fabularnej?) w ogóle nie mogłam się odnaleźć i wydała mi się jakaś nierzeczywista i infantylna.

Początek bardzo mi się podobał, opisy i porównania trafiły do mnie. Ale w drugiej części (fabularnej?) w ogóle nie mogłam się odnaleźć i wydała mi się jakaś nierzeczywista i infantylna.