bardzo dobra pozycja, napisana przystępnym językiem

bardzo dobra pozycja, napisana przystępnym językiem

Bardzo fajna, lekka książka przybliżająca filozofię Porozumienia Bez Przemocy.
...nie jestem może bardzo obiektywna, ponieważ jestem dużą fanką tego podejścia i każda pozycja, która je przybliża i propaguje, ma u mnie + na start :)
"Dogadać się z dzieckiem" porusza najważniejsze kwestie porozumienia opartego na empatii, krótko je omawia i, dzięki zamieszczonym ćwiczeniom, zachęca do praktykowania i doświadczenia na sobie. Krótka forma może być dla jednych wadą, dla mnie jest dużą zaletą, ponieważ dzięki temu książkę czyta się lekko, miło i szybko i stanowi ona przystępną pigułkę wiedzy na temat NVC.
Serdecznie polecam wszystkim rodzicom. Książka ma szansę wzbogacić naszą relację z dzieckiem i popatrzeć na nią z nowej perspektywy.

Bardzo fajna, lekka książka przybliżająca filozofię Porozumienia Bez Przemocy.
...nie jestem może bardzo obiektywna, ponieważ jestem dużą fanką tego podejścia i każda pozycja, która je przybliża i propaguje, ma u mnie + na start :)
"Dogadać się z dzieckiem" porusza najważniejsze kwestie porozumienia opartego na empatii, krótko je omawia i, dzięki zamieszczonym ćwiczeniom,...

Wszystkiego po trochu, czyli... No właśnie, ta książka nie wniosła dla mnie nic nowego i odkrywczego. Głównym tematem jest komunikacja z dzieckiem oparta na "Porozumieniu bez przemocy". Wiadomo, że z dzieckiem trzeba rozmawiać, jego problemy traktować poważnie, słuchać, tłumaczyć... Ale o tym już czytałam to w znacznie przystepniejszej i sensowniejszej formie. Autorki udowadniają, że każda sytuacja to świetny pretekst do pogłębienia relacji z dzieckiem, że trzeba tłumaczyć emocje i upewnia się, że dziecko, zrozumiało, co powiedzieliśmy. Ok, to fakt, ale mam wrażenie, że pominięte są tu kwestie skrajne - np. gdy dziecko wpada w histerię i nie słyszy kompletnie nic, co się do niego mówi. Albo najzwyczajniej w świecie nie mamy czasu na dyskusję, choć zazwyczaj poświęcamy czas na tłumaczenie i rozmowy.
Niektóre tematy są rozwijane bardziej, a niektóre (np. o granicach) omówione tak pobieżnie, że można się zastanawiać, po co w ogóle znalazły się w książce, skoro temat nie wymaga dużej uwagi... No i rozbrosła mnie jedna z proponowanych reakcji na sytuację, w której nie zgadzam się z tym, ctego babcią oczekuje od mojego dziecka: Najpierw tłumaczę mój punkt widzenia, a potem pytam "Mamo, możesz powiedzieć, co ode mnie usłyszałaś?" No, litości. Rozmowa z własną mamą, czy teściową to nie rozmowa z dzieckiem.
Podsumowując książkę można moim zdaniem sobie odpuścić. Zamiast niej polecałabym "Jak wychować szczęśliwe dziecko?" Johna Mediny. Tam też jest bardzo dużo o komunikacji z dziećmi, emocjach, empatii, ale konkretniej i bardziej przystępnie.

Wszystkiego po trochu, czyli... No właśnie, ta książka nie wniosła dla mnie nic nowego i odkrywczego. Głównym tematem jest komunikacja z dzieckiem oparta na "Porozumieniu bez przemocy". Wiadomo, że z dzieckiem trzeba rozmawiać, jego problemy traktować poważnie, słuchać, tłumaczyć... Ale o tym już czytałam to w znacznie przystepniejszej i sensowniejszej formie. Autorki...