Popularne wyszukiwania
- Polecamy
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LCDoomboy
Wydawnictwo: timof i cisi wspólnicy komiksy
80 str. 1 godz. 20 min.- Kategoria:
- komiksy
- Tytuł oryginału:
- Doomboy
- Wydawnictwo:
- timof i cisi wspólnicy
- Data wydania:
- 2013-03-01
- Data 1. wyd. pol.:
- 2013-03-01
- Liczba stron:
- 80
- Czas czytania
- 1 godz. 20 min.
- Język:
- polski
- ISBN:
- 9788363963040
- Tłumacz:
- Małgorzata Sajdakowska
Doomboy to samotny nastolatek, który gra na plaży kawałki na gitarze. Dla siebie? Nie, używając starego nadajnika radiowego wysyła utwory do swojej ukochanej, do wieczności. Lecz nie wie, że całe miasto słucha jego muzyki. Szybko staje się bezimiennym bohaterem, którego prawdziwą tożsamość zna tylko najlepszy przyjaciel. Staje się miejską legendą. Aż do czasu, gdy przyjaciel pokazuje demo…
Porównaj ceny
Porównywarka z zawsze aktualnymi cenami
W naszej porównywarce znajdziesz książki, audiobooki i e-booki, ze wszystkich najpopularniejszych księgarni internetowych i stacjonarnych, zawsze w najlepszej cenie. Wszystkie pozycje zawierają aktualne ceny sprzedaży. Nasze księgarnie partnerskie oferują wygodne formy dostawy takie jak: dostawę do paczkomatu, przesyłkę kurierską lub odebranie przesyłki w wybranym punkcie odbioru. Darmowa dostawa jest możliwa po przekroczeniu odpowiedniej kwoty za zamówienie lub dla stałych klientów i beneficjentów usług premium zgodnie z regulaminem wybranej księgarni.
Za zamówienie u naszych partnerów zapłacisz w najwygodniejszej dla Ciebie formie:
• online
• przelewem
• kartą płatniczą
• Blikiem
• podczas odbioru
W zależności od wybranej księgarni możliwa jest także wysyłka za granicę. Ceny widoczne na liście uwzględniają rabaty i promocje dotyczące danego tytułu, dzięki czemu zawsze możesz szybko porównać najkorzystniejszą ofertę.
Szukamy ofert...Patronaty LC
Książki autora
Mogą Cię zainteresować
Książka na półkach
- 52
- 27
- 11
- 9
- 6
- 2
- 1
- 1
- 1
- 1
Cytaty
Podobne książki
Przeczytaj także
OPINIE i DYSKUSJE
Obyczajowa rewelacja
Obyczajowa rewelacja
Pokaż mimo toKomiksy Sandovala mają w sobie duży pierwiastek młodzieżowy i to taki, który mam wrażenie czasem zachodzi wręcz w klimaty emo tnących się żyletkami, ale jak zwykle super się to czyta. Sandoval to jeden z najlepszych rysowników, którego prace ukazują się w Polsce. Ze scenariuszami trochę gorzej, ale ma swój niepodrabialny styl, który jest połączeniem młodzieżowej opowieści obyczajowej, horroru (czasem bardzo mocnego gore i porno) i muzyki rockowej. Jeśli ktoś polubił jakikolwiek z jego komiksów, to polubi też pozostałe, bo są one z tej samej półki zarówno jeśli chodzi o poziom, jak i o rodzaj. U tego autora czasem mocniej zarysowane są wątki obyczajowe, a czasem horrorowe, ale jedno jest pewne - końcówka każdego z jego dzieł będzie większą lub mniejszą rozpierduchą. Kolejny sandovalowy obyczajo-rocko-horror. :)
Komiksy Sandovala mają w sobie duży pierwiastek młodzieżowy i to taki, który mam wrażenie czasem zachodzi wręcz w klimaty emo tnących się żyletkami, ale jak zwykle super się to czyta. Sandoval to jeden z najlepszych rysowników, którego prace ukazują się w Polsce. Ze scenariuszami trochę gorzej, ale ma swój niepodrabialny styl, który jest połączeniem młodzieżowej opowieści...
więcej Pokaż mimo to,,Doomboy" to chwytająca za serce opowiastka Tony`ego Sandovala. Eteryczni, bohaterowie przechadzają się bliżej nieokreślonym nadbrzeżem. Większość z nich to muzycy i melomani, miłośniczki i miłośnicy ostrych brzmień.
Gdzieś pomiędzy jedną nadmorską burzą a drugą, w głównym bohaterze, dłogowłosym blondasie o słodkiej buzi, zaczyna kiełkować talent. Początkowo tego nie dostrzega, bo jest zaaferowany sporych rozmiarów dziurą wydrążoną w jego klatce piersiowej przez rozpacz po pewnej nieodżałowanej stracie. Pewnego dnia spotyka jednak dziewczynkę sprzedającą gwiazdki i ...
:)
,,Doomboy" to chwytająca za serce opowiastka Tony`ego Sandovala. Eteryczni, bohaterowie przechadzają się bliżej nieokreślonym nadbrzeżem. Większość z nich to muzycy i melomani, miłośniczki i miłośnicy ostrych brzmień.
więcej Pokaż mimo toGdzieś pomiędzy jedną nadmorską burzą a drugą, w głównym bohaterze, dłogowłosym blondasie o słodkiej buzi, zaczyna kiełkować talent. Początkowo tego nie...
Czas jest nieubłagany. Gdy patrzę w lustro, to w odbiciu widzę raczej Unabombera, niż młodego Varga Vikernesa. Z niepokojem obserwuję pierwsze symptomy kryzysu wieku średniego (który najwyraźniej dopadł mnie jeszcze przed trzydziestką). Przykładowo, w ostatnich latach chętnie wracam do metalu, który postrzegałem już jako muzykę, z której wyrosłem. Zapewne dużą rolę odegrał w tym rozwój jego awangardowych nurtów, ale często sięgam też po płyty, których namiętnie słuchałem gdy byłem jeszcze niski, a na grzbiet wciągam koszulki kapel, o których świat zapomniał. Nowy komiks Tony'ego Sandovala daje mi dodatkową okazję do nostalgicznego powrotu do młodości. "Doomboy" to bowiem z jednej strony prosta, dość sztampowa opowiastka o nastolatkach i ich problemach związanych z okresem dojrzewania, z drugiej zaś rockowa ballada o samotności i dziurze w sercu powstałej po utracie bliskiej osoby. Główny bohater to też uosobienie smutku, który pozwala artystom wspiąć się na wyżyny zazwyczaj niedostępne zwykłym śmiertelnikom.
Po śmierci swojej dziewczyny nastolatek ID. przeżywa trudne chwile. Odrzucony przez rówieśników zamyka się w swoim pokoju, przestaje chodzić do szkoły. Całe dnie spędza ze swoim psem i gitarą, która staje się dla niego - dosłownie - bronią przeciwko światu zewnętrznemu. Zainspirowany niezidentyfikowanym dźwiękiem, który udało mu się złapać na starej radiostacji (czyżby natchnął go jakiś przypadkowy drone?) zaczyna regularnie improwizować i nadawać na żywo pirackie audycje. Kasety demo z tych sesji przechodzą z rąk do rąk, a ID. firmujący się jako Doomboy, staje się lokalną miejską legendą.
Do przeczytania całej recenzji zapraszam na Arkham: http://rekopisznalezionywarkham.blogspot.com/2013/05/doomboy-tony-sandoval.html
Czas jest nieubłagany. Gdy patrzę w lustro, to w odbiciu widzę raczej Unabombera, niż młodego Varga Vikernesa. Z niepokojem obserwuję pierwsze symptomy kryzysu wieku średniego (który najwyraźniej dopadł mnie jeszcze przed trzydziestką). Przykładowo, w ostatnich latach chętnie wracam do metalu, który postrzegałem już jako muzykę, z której wyrosłem. Zapewne dużą rolę odegrał...
więcej Pokaż mimo to