Widziałam sporo opinii, że książka jest kiepska.
Cóż. Jeśli chodzi o porównanie do poprzednich części, rzeczywiście jest nieco gorsza. Jednak z całą pewnością przewyższa poziomem większość książek, które ostatnio przeczytałam!
Czytałam i słuchałam od razu audiobooka, żeby zrozumieć. Warto było! :)
Miejscami rzeczywiście ma się dość, straszliwie się dłuży, ale pod koniec akcja nabiera tempa, a liczne wątki znajdują rozwiązania (niejednokrotnie wywołujące żywą reakcję fana).
Pod koniec książki autorka zrobiła pewien zabieg, który moim zdaniem, czytelnicy albo pokochają, albo znienawidzą.
Polecam całą serię! :3
(i dalej nie lubię długouchych... nie podzielę się czekoladą!)

Widziałam sporo opinii, że książka jest kiepska.
Cóż. Jeśli chodzi o porównanie do poprzednich części, rzeczywiście jest nieco gorsza. Jednak z całą pewnością przewyższa poziomem większość książek, które ostatnio przeczytałam!
Czytałam i słuchałam od razu audiobooka, żeby zrozumieć. Warto było! :)
Miejscami rzeczywiście ma się dość, straszliwie się dłuży, ale pod koniec...

Całkiem dobrze się czyta jednak autorka niepotrzebnie rozciąga książkę, przez co momentami się dłuży.
Czasami odnosi się wrażenie, że co jej wpadło do głowy przy krojeniu marchewki to dorzuci jako wątek do powieści - powoli całość się strasznie gmatwa.
Zobaczymy jak część następna - choć podobno planuje oprócz niej kolejną więc na koniec historii dość długo poczekamy ;)

Całkiem dobrze się czyta jednak autorka niepotrzebnie rozciąga książkę, przez co momentami się dłuży.
Czasami odnosi się wrażenie, że co jej wpadło do głowy przy krojeniu marchewki to dorzuci jako wątek do powieści - powoli całość się strasznie gmatwa.
Zobaczymy jak część następna - choć podobno planuje oprócz niej kolejną więc na koniec historii dość długo poczekamy ;)

Nie rozumiem stosunku polskich wydawców (i czytelników) do autorek fantasy. Wiele z nich, moim zdaniem całkiem interesujących, w ogóle do Polski nie trafił. Inne pojawiły się, by natychmiast zniknąć. To właśnie przypadek Kristen Britain. U nas wydany został tylko "Zielony jeździec" – powieść, rozpoczynająca cykl o Karigan. "Blackveil" to czwarty tom serii i choć nie jest to wielka fantasy, to jest to rzecz naprawdę solidna, o kilka poziomów lepsza od twórczości wydawanej u nas regularnie Gail Z. Martin. Britain nie spoczywa na laurach i choć jej cykl wpisuje się w dość dobrze znane w fantasy schematy, autorka potrafi je w twórczy sposób rozwinąć. Kiedy główny wątek popadł w koleiny przewidywalności, Britain nagle wyskoczyła ze znakomitą dworską intrygą. Historia zamachu na Zachary'ego i następujący po nim pseudo-przewrót i coś żywcem przypominającego królewski gwałt, naprawdę mnie zafascynowała. Miałem gdzieś to, co przydarza się Karigan, bowiem to, co działo się na królewskim dworze było tak dobre, że mogło z powodzeniem stać się samo w sobie tematem na całą powieść. Mam nadzieję, że w następnym tomie znów mnie czymś autorka zaskoczy, bo główne wątki polityczno-miłosne zdają się mieć już ustalony, oczywisty (przynajmniej dla mnie) cel. Obym się mylił.

Nie rozumiem stosunku polskich wydawców (i czytelników) do autorek fantasy. Wiele z nich, moim zdaniem całkiem interesujących, w ogóle do Polski nie trafił. Inne pojawiły się, by natychmiast zniknąć. To właśnie przypadek Kristen Britain. U nas wydany został tylko "Zielony jeździec" – powieść, rozpoczynająca cykl o Karigan. "Blackveil" to czwarty tom serii i choć nie jest to...

Ukochana i znienawidzona! Kristen zaczęła tak komplikować bohaterom życie, że zostaje nam tylko czekać, co będzie dalej. Aż strach się bać, jednocześnie nie można się doczekać...

Ukochana i znienawidzona! Kristen zaczęła tak komplikować bohaterom życie, że zostaje nam tylko czekać, co będzie dalej. Aż strach się bać, jednocześnie nie można się doczekać...