Dewajtis

Dewajtis jest to ciekawa opowieść

Dewajtis jest to ciekawa opowieść

Po przeczytaniu "Między ustami a brzegiem pucharu" miałam mieszane uczucia co do pióra Rodziewiczówny. Tamta lektura nieco mnie zmęczyła stylem i językiem.

Kolejne sięgnięcie po dzieło tej autorki okazało się strzałem w dziesiątkę. "Dewajtis" to książka, która wciągnęła mnie od samego początku. Opowiada o ludziach prostych, u których miarą szlachetności są pracowitość, przywiązanie do ziemi, wytrwałość w trudach.
Główny bohater- Marek- od najmłodszych lat ciężko pracował, wyrzekając się wszelkich przyjemności. Trudy życia uczyniły z niego człowieka niestrudzonego, konsekwentnego, ale i społecznie wycofanego i małomównego. Nadchodzi dzień, w którym jego ojciec na łożu śmierci dzieli majątek między swoje dzieci. Markowi, oprócz małego kawałka ziemi w spadku, przypada złożenie ojcu trudnych przyrzeczeń. A świadkiem tych wydarzeń i dalszych losów bohatera jest wiekowy Dewajtis, do którego Marek jest szczególnie przywiązany...

Po przeczytaniu "Między ustami a brzegiem pucharu" miałam mieszane uczucia co do pióra Rodziewiczówny. Tamta lektura nieco mnie zmęczyła stylem i językiem.

Kolejne sięgnięcie po dzieło tej autorki okazało się strzałem w dziesiątkę. "Dewajtis" to książka, która wciągnęła mnie od samego początku. Opowiada o ludziach prostych, u których miarą szlachetności są pracowitość,...

Następny polski klasyczny romans. Świetny!

Co mi się podobało:
- Tło historyczne - Podobnie jak w przypadku "Między ustami a brzegiem pucharu", także i tutaj bardzo mi się spodobało gdzie i kiedy Maria Rodziewiczówna osadziła swą książkę. Pokazuje nam ona jeszcze więcej z życia drobnej szlachty ziemiańskiej. Mamy piękne krajobrazy, pola pełne plonów, niebezpieczną rzekę, oraz majestatyczny, prastary dąb - Dewajtis. Odgrywa on symboliczną rolę, był świadkiem historycznych wydarzeń, dawnej chwały, heroicznych walk itd. Ale jest również powiernikiem i najlepszym przyjacielem Marka Czertwana. Potrafi uspokoić demony w jego duszy i pokrzepić swą cichą obecnością. Historycznym tłem są, oczywiście, czasy Zaborów, ze zubożałą szlachtą kurczowo trzymającą się ziemi, która została im powierzona. Sieją i zbierają plony, uprawiają pożyteczne rośliny i hodują żywy inwentarz. Zawierają interesy, uczą się i nie boją się ciężkiej, fizycznej pracy i handlu, i robią, co w ich mocy, by utrzymać ziemię w całości i w dobrobycie. A przynajmniej część z nich tak robi...
- Bohaterowie - Jakkolwiek wyidealizowani i "zromantycyzowani" by nie byli, to i tak pokochałam Marka oraz Irenę Orwidównę całym sercem. On jest szlachetnym ziemianinem, przywykłym do ciężkiej pracy i wiernym przykazom ojca oraz własnemu poczuciu obowiązku. Ona jest jedną z najdzielniejszych, najsilniejszych i najrozsądniejszych bohaterek w polskiej literaturze. Jest żarliwa, sprawiedliwa, pracowita i czuje głęboki szacunek do Marka i jego postawy.
- Poboczne postacie - Rymko Ragis, Aneta Czertwan, Hanna Czertwan, Jula Nerpalis, Clark Marwitz, Łukasz Gral... Mogłabym się zaprzyjaźnić z każdym z nich! To taki wspaniały i kolorowy zbiór ludzi.
- Język - Typowo XIX-wieczny! Trochę staromodny? Prawda. Górnolotny i patetyczny? Prawda. Ale również przesączony słowiańskością i romantyzmem. Umiłowanie ziemi, utrzymywanie polskich tradycji, kultury i języka, cichy patriotyzm, duma z bycia szlachetnym i prawym. Och, jak tego teraz potrzebowałam! :)

Co mi się nie podobało:
- Przesada - Wszystko jest "zbyt". Bohaterowie są zbyt idealni. Postawy i zachowania zbyt dobre lub zbyt złe. Ukazanie polskiej wsi zbyt piękne. Dewajtis zbyt symboliczny. Ale wiecie co? Nie przeszkadzało mi to ani przez chwilę! ;) Doskonale wiedziałam, na co się piszę. Spodziewałam się, że wszystko mnie przytłoczy i będzie przesadzone. I podobała mi się dosłownie każda sekunda audiobooka! :)

Następny polski klasyczny romans. Świetny!

Co mi się podobało:
- Tło historyczne - Podobnie jak w przypadku "Między ustami a brzegiem pucharu", także i tutaj bardzo mi się spodobało gdzie i kiedy Maria Rodziewiczówna osadziła swą książkę. Pokazuje nam ona jeszcze więcej z życia drobnej szlachty ziemiańskiej. Mamy piękne krajobrazy, pola pełne plonów, niebezpieczną rzekę,...

Wspaniałe opisy przyrody (choć w młodości ich nie cierpiałam), relacje kobiety - mężczyźni, które urzekają kulturą i delikatnością. Wprawdzie charakter głównego bohatera Marka dość sztywny, a zwłaszcza nieprawdopodobny, to z przyjemnością odsłuchałam powieści. W kilku miejscach Rodziewiczówna błysnęła poczuciem humoru. Warto było dla pełnego relaksu.

Wspaniałe opisy przyrody (choć w młodości ich nie cierpiałam), relacje kobiety - mężczyźni, które urzekają kulturą i delikatnością. Wprawdzie charakter głównego bohatera Marka dość sztywny, a zwłaszcza nieprawdopodobny, to z przyjemnością odsłuchałam powieści. W kilku miejscach Rodziewiczówna błysnęła poczuciem humoru. Warto było dla pełnego relaksu.

Dewajtis jest kolejną przeczytaną przeze mnie książką Marii Rodziewiczówny. Za każdym razem jest to podróż w czasie do epoki, która już minęła i zdaje się już nie powróci.
Tytułowy Dewajtis to mityczny prastary dąb i powiernik głównych bohaterów. Przez wieki był świadkiem wielu niemal legendarnych wydarzeń. Autorka przenosi nas do czasów kiedy miłowano drugiego człowieka i otaczającą naturę. Główny bohater, Marek Czertwan, jest miłującym ciężką pracę, innych ludzi, ojczyznę i przyrodę człowiekiem. Jest dozgonnie zakochanym w pięknej kobiecie młodym mężczyzną. Rodziewiczówna nadała mu cechy pozytywistyczne, kiedy to po nieudanych powstaniach skupiono się na pracy u podstaw, czyli ulepszeniu gospodarki i edukacji. Choć Marek jest bohaterem nie co papierowym każdy powinien brać z niego przykład.

Dewajtis jest kolejną przeczytaną przeze mnie książką Marii Rodziewiczówny. Za każdym razem jest to podróż w czasie do epoki, która już minęła i zdaje się już nie powróci.
Tytułowy Dewajtis to mityczny prastary dąb i powiernik głównych bohaterów. Przez wieki był świadkiem wielu niemal legendarnych wydarzeń. Autorka przenosi nas do czasów kiedy miłowano drugiego człowieka i...

Czytając tę książkę przenosiłam się w czasie i było to bardzo przyjemne doznanie. Miłość do natury, szacunek do innych. Życie w zgodzie z tym co nas otacza. Pięknie napisana i choć wstyd się przyznać, było to moje pierwsze spotkanie z autorką. Jednak zakochałam się i jestem w prawdziwym podziwie dla jej talentu.

Czytając tę książkę przenosiłam się w czasie i było to bardzo przyjemne doznanie. Miłość do natury, szacunek do innych. Życie w zgodzie z tym co nas otacza. Pięknie napisana i choć wstyd się przyznać, było to moje pierwsze spotkanie z autorką. Jednak zakochałam się i jestem w prawdziwym podziwie dla jej talentu.

Jest to dość naiwne, jednak w niektórych częściach niejednoznaczność zachowań bohaterów zdradza ogromny pisarski talent i pracę Autorki

Jest to dość naiwne, jednak w niektórych częściach niejednoznaczność zachowań bohaterów zdradza ogromny pisarski talent i pracę Autorki

Przeczytana kilkakrotnie, piękna historia o miłości. Miłości różnorodnej... do ziemi, do ludzi i do natury... i do tej jedynej. Powieść o dobru, które wraca.
Powieść mająca prawie półtora wieku, a jednak ciągle wzruszająca i mądra.
Tym razem skusiłam się na odsłuchanie audiobooka w Storytel. Lektorka, p. Domańska, wykonała świetną robotę, oddała emocje i przydała życia bohaterom książki. Odsłuchałam z przyjemnością. Mam tylko jedno zastrzeżenie, raziło mnie wymawianie obcych wyrazów, tak jak były napisane, np. Gounod (a wymawia się Żunod).

Przeczytana kilkakrotnie, piękna historia o miłości. Miłości różnorodnej... do ziemi, do ludzi i do natury... i do tej jedynej. Powieść o dobru, które wraca.
Powieść mająca prawie półtora wieku, a jednak ciągle wzruszająca i mądra.
Tym razem skusiłam się na odsłuchanie audiobooka w Storytel. Lektorka, p. Domańska, wykonała świetną robotę, oddała emocje i przydała życia...

Istotnie klasyka, jednakże zaliczenie przez wydawnictwo tej powieści do "literatury kobiecej" uwłacza moim zdaniem temu dziełu, gdyż wrzuca je do jednego worka z romansidłami i gniotami wmawianymi kobietom pod szyldem "ich literatury". To ksiażka przede wszystkim pozytywistyczna, wątek miłosny jest zaledwie wpleciony w treść, zaś przedstawiona opowieść wychwala cichy patriotyzm Żmudzinów, wyrażający się w szacunku do ziemi i ciężkiej pracy własnych rąk.
I co w ogóle robi na okładce ten współczesny facet w garniturze pod krawatem??

Istotnie klasyka, jednakże zaliczenie przez wydawnictwo tej powieści do "literatury kobiecej" uwłacza moim zdaniem temu dziełu, gdyż wrzuca je do jednego worka z romansidłami i gniotami wmawianymi kobietom pod szyldem "ich literatury". To ksiażka przede wszystkim pozytywistyczna, wątek miłosny jest zaledwie wpleciony w treść, zaś przedstawiona opowieść wychwala cichy...

Kilkanaście lat temu zaczytywałam się w książkach Rodziewiczówny, mam nawet u siebie sporo jej książek, do których czasem wracam. Warto poznać dawniej wyglądały relacje międzyludzkie.

Kilkanaście lat temu zaczytywałam się w książkach Rodziewiczówny, mam nawet u siebie sporo jej książek, do których czasem wracam. Warto poznać dawniej wyglądały relacje międzyludzkie.