Dogodził mi ten „Krzyżościan” z siłą obucha, a przecież ocenia się go tutaj nie za dobrze i nawet nie za często. Nie jest ani promowany, ani dyskutowany, szukać by go raczej w tej zakurzonej części biblioteki, a szkoda, bo to kapitalnie skonstruowana i niezwykle sugestywna powieść. Ja ją wydobyłem z zapoznania tylko dlatego, że kiedyś widziałem film dzielący z nią tytuł, korzenie, kilka motywów i behawior kamery; po lekturze ekranizacją już bym tego nie nazwał, choć podobało mi się i jedno, i drugie. Film bardzo, książka bardziej. Z filmu pożyczyłem twarz Seana oraz obskurną i do obłędu duszną scenografię hotelowego pokoju. Nawet hotel w filmie z filipińskiego zrobił się tajlandzki, tak zaszaleli.

Historia jest wielowątkowa i bardzo ciekawie miksowana. Z pewnością nie jest to „zbiór opowiadań”. Wszystko się z sobą zazębia i łączy, z początku ledwie na felc, z biegiem licznika coraz konkretniej, niczym w mechanizmie zegara, zegara wielkiego jak barangay. Jest sporo przeskoków czasowych, kilka punktów skupienia, są sceny zastępujące wyjaśnienia, są dygresje nie dygresje, po parokroć słychać te same strzały – taki sposób pisania, jeśli tylko przy czytaniu się nie pogubię, a tu się nie pogubiłem ani raz, mam za jedną z najdoskonalszych literackich recept. Takie książki konsumuje się rozmyślnie nieśpiesznie, trwa się w nich, chce się po nich błąkać i snuć. Poszczególne fragmenty, większe, jak ten z Totoyem i przeganiającym go z murka strażnikiem, czy całkiem krótkie, jak wtedy, gdy Jojo uczy się nabijać i rozładowywać broń, wciąż od nowa potrafią mnie rozdelektować.

Wciąż od nowa, bo książka jeszcze nie odzyskała swojego miejsca na półce, a już sobie do nich wracam, wskakuję w zapamiętane stronice skwapliwiej niż Tytus do westernu.

Dogodził mi ten „Krzyżościan” z siłą obucha, a przecież ocenia się go tutaj nie za dobrze i nawet nie za często. Nie jest ani promowany, ani dyskutowany, szukać by go raczej w tej zakurzonej części biblioteki, a szkoda, bo to kapitalnie skonstruowana i niezwykle sugestywna powieść. Ja ją wydobyłem z zapoznania tylko dlatego, że kiedyś widziałem film dzielący z nią tytuł,...

Dziwna książka. Mam wrażanie, że na siłę pociętych kilka historii, stykających się ze sobą, ale niemających na siebie wpływu. Nie rozumiem celowości takiego zabiegu. Miało być ambitnie,,przecież niebiańska plaża zobowiązuje, a tu nie udało się za bardzo.
Rozczarowanie i znaki zapytania to główne odczucia po lekturze.

Dziwna książka. Mam wrażanie, że na siłę pociętych kilka historii, stykających się ze sobą, ale niemających na siebie wpływu. Nie rozumiem celowości takiego zabiegu. Miało być ambitnie,,przecież niebiańska plaża zobowiązuje, a tu nie udało się za bardzo.
Rozczarowanie i znaki zapytania to główne odczucia po lekturze.

Ciekawa koncepcja jeśli chodzi ułożenie historii, ale nie powala.

Ciekawa koncepcja jeśli chodzi ułożenie historii, ale nie powala.

Zbiór dość prostych opowiadań z kilkoma błyskotliwymi fragmentami, splecione w jako taką całość, jednak oczekiwania (nieuniknione po "Niebiańskiej plaży") zostały zawiedzione. To dobra proza, ale nie wybitna. Niestety nic z tej książki nie zapadnie mi w pamięć.

Zbiór dość prostych opowiadań z kilkoma błyskotliwymi fragmentami, splecione w jako taką całość, jednak oczekiwania (nieuniknione po "Niebiańskiej plaży") zostały zawiedzione. To dobra proza, ale nie wybitna. Niestety nic z tej książki nie zapadnie mi w pamięć.

Męka okrutna.

Męka okrutna.

Ta ksiązka jest genialna. Świetny ciąg wydarzeń gdzie poznajemy każdego bohatera. Skojarzyła mi sie z filmem "Babel". Ocena ogólna jest zaskakująco niska, proszę się nie sugerować.

Ta ksiązka jest genialna. Świetny ciąg wydarzeń gdzie poznajemy każdego bohatera. Skojarzyła mi sie z filmem "Babel". Ocena ogólna jest zaskakująco niska, proszę się nie sugerować.