Kiepska, choć wciągająca książeczka.
Wiedza z niej - o realiach życia londyńskiego, współczesnego, polskiego emigranta - znikoma.
Nic mądrego ani fajnego.
Potoczyście i lekko napisane czytadło.
Dowcip i oryginalność - znikome.
Całość oparta głównie na sztuczce pod tytułem:
"wszystko pechowo obraca się przeciwko mnie".
Pominąłem końcowe fragmenty.

Kiepska, choć wciągająca książeczka.
Wiedza z niej - o realiach życia londyńskiego, współczesnego, polskiego emigranta - znikoma.
Nic mądrego ani fajnego.
Potoczyście i lekko napisane czytadło.
Dowcip i oryginalność - znikome.
Całość oparta głównie na sztuczce pod tytułem:
"wszystko pechowo obraca się przeciwko mnie".
Pominąłem końcowe fragmenty.

Momentami interesująca.

Momentami interesująca.

Bardzo wkurzało mnie że ten Tomasz ciągle robił jakieś głupie uwagi, komentarze, do wszystkiego się przyczepiał i przez to wszystko schrzaniał. Poza tym ciekawy opis życia imigrantów w londynie...

Bardzo wkurzało mnie że ten Tomasz ciągle robił jakieś głupie uwagi, komentarze, do wszystkiego się przyczepiał i przez to wszystko schrzaniał. Poza tym ciekawy opis życia imigrantów w londynie...

Pierwsza z cyklu o Socjopacie, na którą trafiłam szukając książek o Polakach w UK. I wtedy zrodziła się moja miłość do Socjopaty :). Nie wiem jakim cudem trafiłam na niego tak późno ;). Naprawdę świetnie napisana książka!

Pierwsza z cyklu o Socjopacie, na którą trafiłam szukając książek o Polakach w UK. I wtedy zrodziła się moja miłość do Socjopaty :). Nie wiem jakim cudem trafiłam na niego tak późno ;). Naprawdę świetnie napisana książka!

Super książka, niesamowity czarny humor, doprawiony ironią. Opowieść o polskim imigrancie w Londynie i jego próbach zrobienia kariery :) polecam

Super książka, niesamowity czarny humor, doprawiony ironią. Opowieść o polskim imigrancie w Londynie i jego próbach zrobienia kariery :) polecam

Główny bohater bardzo mnie denerwował ale ciężko było oderwać się od czytania.

Główny bohater bardzo mnie denerwował ale ciężko było oderwać się od czytania.

Do lektury "Socjopaty w Londynie" (Wydawnictwo: Prószyński i S-ka) Daniela Koziarskiego, będącego kontynuacją jego debiutanckiej powieści "Kłopoty to moja specjalność, czyli kroniki socjopaty" zachęciła mnie znajoma, a raczej wydobywający się z niej podczas czytania – to chichot, to salwy śmiechu - naprzemiennie i bez końca.

Nie dziwię się, bo to niezwykle zabawna książka - ot, taki głupawy, komediowy scenariusz. Autor postanowił wyprawić swego (anty)bohatera, Tomasz Płachtę, na wyspy, by i on, zdeterminowany opowieściami o szybkich pieniądzach i przyjemnym życiu w Londynie, mógł zasmakować blasków (i cieni) emigracyjnej kariery. Śledzimy jego walkę o marzenia – kibicujemy, gdy pracuje na czarno w smażalni, trzymamy kciuki za karierę w sklepie z zabawkami, kręcimy z niedowierzaniem głową przypatrując się jego wyczynom w sklepie muzycznym czy wyłamujemy nerwowo palce obserwując jego popisy na żydowskim przyjęciu. Jeśli zaś zagłębimy się w tomaszowe relacje rodzinne, prześledzimy wątek mailowej przyjaźni czy zerkniemy na sąsiedzkie znajomości … tak, kłopoty to Tomasza specjalność.

Co jak co, ale udało się Koziarskiemu stworzyć charakterystycznego (anty)bohatera, którego każde słowo i gest są interpretowane cokolwiek inaczej niż on by sobie życzył, który traktowany jest jak złodziej, pedofil, pieniacz i cham. Jego aroganckie zachowanie, aspołeczne zapędy, prowokacyjny styl bycia, mówienie tego, co ślina na język przyniesie i robienie wszystkiego, co przyjdzie do głowy - wbrew utartym schematom i … zdrowemu rozsądkowi – cóż, to się prosi o kłopoty. Chcą nie chcąc Tomasz Płachta podpada wszystkim – znajomym i obcym, Chińczykom i Polakom, Żydom i muzułmanom, dorosłym i dzieciom - na pieńku ma ze wszystkimi, ze swą rodziną włącznie. Totalny pechowiec. Dziwak. Socjopata.

Książka w odbiorze jest łatwa i przyjemna, ale ma swoje drugie dno - Daniel Koziarski pod płaszczykiem absurdalnego humoru, przerysowanych postaci, groteskowej fikcji utkanej z samych piątków trzynastego, poruszył wiele ciekawych i istotnych życiowych kwestii. Ośmieszył drzemiące w nas stereotypy, obłudę i zacofanie. Zdemaskował mit spójności polskiej emigracji i pokazał, do czego prowadzi źle pojęta tolerancja czy zniewolenie poprawnością polityczną.
Z kolei zarzucana Danielowi Koziarskiemu przewidywalność konwencji, poczucie nieprawdopodobności wątków oraz to, że w książce dzieje się dużo i nader często - owszem, może męczyć. Ale jak to mówią, wszystko jest kwestią podejścia – nie ma co się najeżać, tylko … przymrużyć oko.

Bo choć można Koziarskiego, jak i jego (anty)bohatera, nazwać prowokatorem, to nie wolno się na niego obrażać – wszak autor z ręką na sercu nie zapewnia, że wszystko, co opisał, to szczera prawda. Ja tam z Tomkiem Płachtą bawiłam się bardzo dobrze, czego i Państwu życzę.

Monika Zalewska-Biełło
http://www.babyprzykawie.pl/przy_kawie/polka_z_ksiazkami/socjopata_w_londynie_daniel_koziarski.html

Do lektury "Socjopaty w Londynie" (Wydawnictwo: Prószyński i S-ka) Daniela Koziarskiego, będącego kontynuacją jego debiutanckiej powieści "Kłopoty to moja specjalność, czyli kroniki socjopaty" zachęciła mnie znajoma, a raczej wydobywający się z niej podczas czytania – to chichot, to salwy śmiechu - naprzemiennie i bez końca.

Nie dziwię się, bo to niezwykle zabawna książka...

Lekka, łatwo się czyta, momentami zabawna, ale nic ponadprzeciętnego.

Lekka, łatwo się czyta, momentami zabawna, ale nic ponadprzeciętnego.

Perypetie głównego bohatera są zabawne, ale on sam mocno odpycha czytelnika swoim konfliktowym usposobieniem i irytującym zachowaniem.
Tomasz Płachta drugim Adasiem Miauczyńskim nie jest.

Perypetie głównego bohatera są zabawne, ale on sam mocno odpycha czytelnika swoim konfliktowym usposobieniem i irytującym zachowaniem.
Tomasz Płachta drugim Adasiem Miauczyńskim nie jest.

Humor niezły. Bohater irytujący. Londyn intrygujący. Zakończenie smutne...

Humor niezły. Bohater irytujący. Londyn intrygujący. Zakończenie smutne...