Metafizyczny pejzaż. Świat według Tomasza z Akwinu

Świetna monografia. Ma klimat który jest pełen harmonii i komfi. Świat Tomasza z Akwinu, przedstawiany przez Bartosia, jest harmonijny, logiczny, piękny. Jest on pełen scholastycznej logiki, Tomasz pokazuje jak filozoficzne wnioski wynikają z siebie i jak rozumnie sam świat jest zorganizowany. Rozum, logika faktycznie są dla Tomasza ważne. Jednocześnie twierdzenia Tomasza, tak jak je przedstawia Bartoś, nie są kategoryczne, osądzające, Tomasz jest otwarty w swoim myśleniu. Przyznaje na przykład że człowiek nie może wszystkiego poznać, osądzić swoim myśleniem, bo jego możliwości są ograniczone w porównaniu do możliwości Boga – stwórcy. Wobec tego sam Tomasz nie jest autorytarny w stosunku do innych. Ceni też podążanie za swoim sumieniem, w przeciwieństwie do ślepego posłuszeństwa wobec hierarchów kościelnych. Autor monografii ciekawie też pokazał jak sam Tomasz może różnić się od jego interpretacji obecnej w kościelnym nauczaniu, jak wiele może być w nim niuansu. Akwinata, ukazuje na przykład warstwy prawdy, dobra i piękna. Rozważa w charakterystyczny dla siebie, logiczny sposób co „prawda”, „dobro”, „piękno” oznaczają. Często odnosi je do Boga, który jawi się jako ideał, obiekt dążeń, z którym ludzie będą chcieli się zjednoczyć, czy też pozostać pod jego wpływem. Ciekawie na przykład Tomasz rozważa pojęcie dobra, w nawiązaniu do świętego Augustyna, który słynnie stwierdził, że „zło jest brakiem dobra” (co zawsze kojarzy mi się z tekstem piosenki „Śmierć jest tylko brakiem życia”). Dalej rozważane są takie kategorie jak czas, w tym boska wieczność, które Tomasz próbuje logicznie przedstawić.

Bartoś ciekawie organizuje tekst, pokazując czytelnikowi co filozof sądził o zagadnieniach ważnych dla współczesnego człowieka, takich jak sens życia. Uczony podkreśla że Anielski Doktor nie patrzył na świat w takich kategoriach oraz to, że jego poglądy są rozproszone w formie, zwyczajnych dla tamtych czasów komentarzy do biblijnych tekstów, jednak stara się on dla nas odnaleźć i wyłuszczyć te kwestie. Język autora jest też jasny i prosty, zasadniczo nie miałem problemu ze zrozumieniem go (może poza niektórymi fragmentami dotyczącymi logiki w ogóle, ale były one też bardzo ciekawe). Przekaz Akwinaty jest, powiedziałbym, optymistyczny, daje nadzieje na zwycięstwo dobra nad złem. Poza tym cała harmonia, logika, klarowność przedstawianej filozofii ma naprawdę przyjemny wydźwięk – tekst czytałem zwykle przed snem i miał na mnie uśmierzające działanie.

Autor ciekawie też odniósł – zasadniczo na początku i w epilogu, filozofię Tomasza do współczesności. Na początku pokazywał że o niektórych zagadnieniach poruszanych przez Włocha mówił na przykład Freud. Samo zestawienie jego logiki z filozofią logiki w ogóle było ciekawe. Na końcu zaś stwierdził, że poglądy Tomasza są uwarunkowane czasami w jakich żył (więc, jeśli dobrze zrozumiałem, nie mogą być na zasadzie 1:1 przykładane do współczesności),ale nie oznacza to że go skreślał.

Świetna monografia. Ma klimat który jest pełen harmonii i komfi. Świat Tomasza z Akwinu, przedstawiany przez Bartosia, jest harmonijny, logiczny, piękny. Jest on pełen scholastycznej logiki, Tomasz pokazuje jak filozoficzne wnioski wynikają z siebie i jak rozumnie sam świat jest zorganizowany. Rozum, logika faktycznie są dla Tomasza ważne. Jednocześnie twierdzenia Tomasza,...