Nie rozumiem czumu ta książka ma tak dużo złych opinni. Przeczytałam w dwa dni i całkiem miło mnie wciągnęła. Jest w niej trochę dziwnych fragmentów, jak niezrozumiałe z początku zachowanie niby ,,dobrej wróżki", ale później wszystko nabiera sensu.

Nie rozumiem czumu ta książka ma tak dużo złych opinni. Przeczytałam w dwa dni i całkiem miło mnie wciągnęła. Jest w niej trochę dziwnych fragmentów, jak niezrozumiałe z początku zachowanie niby ,,dobrej wróżki", ale później wszystko nabiera sensu.

Bardzo słaba współczesna powieść, trzeba mieć dużo samozaparcia, dy ją doczytać do końca. Zdecydowanie nie polecam.

Bardzo słaba współczesna powieść, trzeba mieć dużo samozaparcia, dy ją doczytać do końca. Zdecydowanie nie polecam.

Kupilam okazyjnie, po zapoznaniu sie z ocenami mialam opory, ale czytalo sie calkiem przyjemnie.

Kupilam okazyjnie, po zapoznaniu sie z ocenami mialam opory, ale czytalo sie calkiem przyjemnie.

Kolejne dni wakacji, tym razem przez 9 dni siedziałam w Warszawie. Odwiedziłam Ewę i Kubę Jaworskich. Sama Ewa okazała się zwykłą matką i żoną martwiącą się o swojego męża i dzieci. Kuba, jak dla mnie był ciekawszy, może dlatego, że jest to młoda postać książki, gdyż ma "naście" lat. Jeśli chodzi o to jak spędziłam te dni...to napiszę Wam, że nieźle..Przeczytać się da, a nawet są momenty, które ciekawiły mnie, ale ogólnie w przygodach Państwa Jaworskich nic się nie dzieje, oczywiście nie ma żadnej sielanki rodzinnej, ale i też nic mnie nie porwało.
Na koniec napiszę tak: Kupiłam tę książkę za 7 zł i niestety, ale jak dla mnie książka "Klub racjonalistek" jest warta takiej ceny...

Kolejne dni wakacji, tym razem przez 9 dni siedziałam w Warszawie. Odwiedziłam Ewę i Kubę Jaworskich. Sama Ewa okazała się zwykłą matką i żoną martwiącą się o swojego męża i dzieci. Kuba, jak dla mnie był ciekawszy, może dlatego, że jest to młoda postać książki, gdyż ma "naście" lat. Jeśli chodzi o to jak spędziłam te dni...to napiszę Wam, że nieźle..Przeczytać się da, a...

Po wcześniej przeczytanym "Cieniu Kilimandżaro" spodziewałam się, że kolejna książka tego autora zachwyci mnie jeszcze bardziej a tu przysłowiowy 'klops'. Męczyłam się i męczyłam z tą książką, aż w końcu dziś z braku laku dokończyłam tę mordęgę. Po pierwsze, co mi się w tej książce nie spodobało, to wszechobecna wróżka Karma, a właściwie to, że fabuła jest skupiona na tej właśnie wróżce i jej tragicznej przepowiedni. Cała historia, która ciągnie się niemiłosiernie długo, jest przepełniona naciąganymi i, wręcz idiotycznymi splotami wydarzeń. Ponadto autor ciągnie kilka wątków, w tym sensacyjny, lecz najwidoczniej sobie z tym nie poradził, ponieważ właściwie nie wiadomo gdzie wątek się kończy i w jaki sposób sytuacja zostaje rozwiązana.
Niestety, ale nie mogę polecić tej książki.

Po wcześniej przeczytanym "Cieniu Kilimandżaro" spodziewałam się, że kolejna książka tego autora zachwyci mnie jeszcze bardziej a tu przysłowiowy 'klops'. Męczyłam się i męczyłam z tą książką, aż w końcu dziś z braku laku dokończyłam tę mordęgę. Po pierwsze, co mi się w tej książce nie spodobało, to wszechobecna wróżka Karma, a właściwie to, że fabuła jest skupiona na tej...

Niestety napotkałem na początku kilka drobnych błędów korektorskich, przez co odłożyłem książkę. Może niepotrzebnie. Oto one:

W zdaniu dialogu:
- Muszę zadzwonić do męża. - Wyszeptała Ewa (...)

Kwestia wypowiadana przez bohaterkę, powinna się, raczej, kończyć bez kropki, a słowo "Wyszeptała" rozpoczynać z małej litery. Czyli:
- Muszę zadzwonić do męża - wyszeptała Ewa.

Poza tym, trochę wtrąceń i dopowiedzeń, nie wyróżnionych przecinkami. Może nie trzeba. Nie wiem.

Inny cytat:
"Konstanty, szef działu mody, siedział z nogami na biurku (...)"

To znaczy, jak właściwie siedział? Siedział na biurku z nogami na nim, czy na krześle, trzymając nogi na biurku? To takie drobiazgi warsztatowe, ale mam jakieś wrażenie pewnego nieładu.

W stopce redakcyjnej, brak korektora. Może powinien przejrzeć tekst przed wydrukowaniem. A może ja się mylę i jest ok.

Jednak czytelników proszę o nie zniechęcanie się. Istota powieści, nie leży w gramatyce czy kwestiach lingwistycznych. Leży w tym, czy przemawia ona do emocji i wyobraźni czytelnika. Ja nie dotarłem do tego momentu, stąd możliwe, że zbyt wcześnie się wycofałem.

Niestety napotkałem na początku kilka drobnych błędów korektorskich, przez co odłożyłem książkę. Może niepotrzebnie. Oto one:

W zdaniu dialogu:
- Muszę zadzwonić do męża. - Wyszeptała Ewa (...)

Kwestia wypowiadana przez bohaterkę, powinna się, raczej, kończyć bez kropki, a słowo "Wyszeptała" rozpoczynać z małej litery. Czyli:
- Muszę zadzwonić do męża - wyszeptała...

Z dużą przyjemnością przeczytałam "Cień Kilimandżaro", toteż z ciekawością sięgnęłam po "Klub racjonalistek"- książkę, która stanowi kontynuację tamtej historii. Głęboko się rozczarowałam- jest to powieść napisana w celu naciągnięcia na wydanie kasy. W pierwszej połowie książki nie dzieje się nic ciekawego, natomiast później zaczyna się chaotyczna pseudosensacja, gdzie gęsto ścielą się trupy, krew się leje, wszystko jest odrealnione i nieuzasadnione. Nie polecam- strata czasu i pieniędzy!!

Z dużą przyjemnością przeczytałam "Cień Kilimandżaro", toteż z ciekawością sięgnęłam po "Klub racjonalistek"- książkę, która stanowi kontynuację tamtej historii. Głęboko się rozczarowałam- jest to powieść napisana w celu naciągnięcia na wydanie kasy. W pierwszej połowie książki nie dzieje się nic ciekawego, natomiast później zaczyna się chaotyczna pseudosensacja, gdzie...