To naprawdę niegłupia książeczka. Przeczytałem dość przypadkowo bo cieniutka i podobała mi się. Autorka pisze właściwie o rzeczach oczywistych, ale takich, których na co dzień sobie nie uświadamiamy. A jaki wniosek ? Warto się myć i warto czasami sprzątać :))

To naprawdę niegłupia książeczka. Przeczytałem dość przypadkowo bo cieniutka i podobała mi się. Autorka pisze właściwie o rzeczach oczywistych, ale takich, których na co dzień sobie nie uświadamiamy. A jaki wniosek ? Warto się myć i warto czasami sprzątać :))

Czy wiesz, że:
- kurz w dużym powiększeniu wcale nie jest szary ani kosmaty, lecz żółty, czerwony i niebieski;
- skórożarłoczek skryty to roztocze, które żyje w łóżkach, kocach, kołdrach, poduszkach i pościeli;
- dwie osoby, które tylko chodzą, np. zwiedzając muzeum, wybijają w powietrze około dwóch miligramów kurzu na minutę;
- najbardziej kurzymy podczas sprzątania;
- 20 tys. ludzi umiera rocznie z powodu choroby „brudnych rąk” spowodowanej najczęściej nie umyciem rąk po wyjściu z toalety;
- żeby całkowicie pozbyć się bakterii z rąk należy je myć minimum 5 minut;
- nie należy myć ciała zbyt często, gdyż mydło czy żel do kąpieli zmywają także pożyteczne dla organizmu bakterie;
- brud pępkowy ma zwykle kolor czarno-niebieski;
- dłubanie w nosie może wywołać sepsę;
- antybiotyk należy zażywać do końca, bo w przeciwnym razie bakterie się na niego uodpornią;
- woskowina z uszu ludzi z różnych stron świata wygląda inaczej;
- na pieniądzach znajduje się ok. 100 groźnych bakterii.
Jeżeli zainteresował Cię chociaż jeden punkt spośród wymienionych tu spraw, to zajrzyj do tej książki, jeśli masz ją pod ręką. Jeżeli nie masz, to poszukaj interesujących Cię informacji w Internecie. Zapewniam Cię, że nic na tym nie stracisz. Jeżeli natomiast jesteś miłośnikiem grafiki książkowej, to koniecznie zajrzyj do tej książki. Jeśli jej nie masz, to musisz ją zdobyć, choćby i spod ziemi. Ilustracje utrzymane są w „brudnych” kolorach, tzn. czarnym, czerwonym, niebieskim i beżowym. To jakby zbiór znaków informacyjnych, mówiących o tym, gdzie można spotkać bakterie i jak należy się przed nimi bronić. Są więc proste i czytelne, ale jednocześnie złożone i tajemnicze. Wyobraźcie sobie, że twarze postaci, choć na pierwszy rzut oka wydają się bezduszne, demonstrują swoje grymasy. Ilustracje są różnorodnej wielkości: małe (takie ikonki przy tekście),całostronicowe oraz (co najlepsze) zajmujące całą rozkładówkę. Tekst natomiast rozczarował mnie. Myślałam, że będzie zamknięty w jakąś narracyjną całość i okraszony dawką humoru. Fabuły niestety brak, jest natomiast czysta encyklopedyczno-podręcznikowa wiedza, którą, jak już wspomniałam, można bez problemu znaleźć w sieci.

Czy wiesz, że:
- kurz w dużym powiększeniu wcale nie jest szary ani kosmaty, lecz żółty, czerwony i niebieski;
- skórożarłoczek skryty to roztocze, które żyje w łóżkach, kocach, kołdrach, poduszkach i pościeli;
- dwie osoby, które tylko chodzą, np. zwiedzając muzeum, wybijają w powietrze około dwóch miligramów kurzu na minutę;
- najbardziej kurzymy podczas sprzątania;
- 20...

"Na szczęście nie wszyscy dorośli lubią sprzątać. Niektórzy wolą badać brud i zostają naukowcami. Dzięki nim wiemy, co kryje się pod szafą, na zębach i w dawno niemytym pępku".
Pępkowy brud (do oglądania grafiki w Internecie nie będę dzisiaj namawiać:) to mieszanina kłaczków z ubrań, komórek skóry i włosy. Dostaje się do pępka po włosach na brzuchu. Kobiety mają czystsze pępki, bo włoski na brzuchu są delikatniejsze i krótsze. Pan Graham Berker nie mył swojego pępka przez 20 lat, został wpisany do Ksiegi Guinnnesa. A co w jego pępku było!... Dłubanie w nosie, w którym mieszka gronkowiec złocisty, może spowodować sepsę, której często nie da się wyleczyć, bo gronkowiec jest odporny na niemal wszystkie atybiotyki.
Książka o brudzie jest pełna ciekawostek naukowych, popartych badaniami. Trochę to wszystko może odpychające, powodujące grymas na twarzy, ale jakże prawdziwe! Tak więc od dziś nie dłubiemy w nosie, nie jemy woskowiny z uszu, myjemy pępki, chodzimy wolniej, częściej się myjemy, sprzątamy kurz na bieżąco:)

"Na szczęście nie wszyscy dorośli lubią sprzątać. Niektórzy wolą badać brud i zostają naukowcami. Dzięki nim wiemy, co kryje się pod szafą, na zębach i w dawno niemytym pępku".
Pępkowy brud (do oglądania grafiki w Internecie nie będę dzisiaj namawiać:) to mieszanina kłaczków z ubrań, komórek skóry i włosy. Dostaje się do pępka po włosach na brzuchu. Kobiety mają czystsze...

Książę Brud Olgi Woźniak zakupiłam przede wszystkim ze względu na ilustracje. Ale jej treść okazała się równie interesująca. W czasie kiedy z natężoną częstotliwością chłopcy pytali "czy dzisiaj może być dzień dziecka" (czy też tak nazywacie dzień bez mycia?) sięgnęłam z nimi do tej książki.

Książę Brud Olgi Woźniak zakupiłam przede wszystkim ze względu na ilustracje. Ale jej treść okazała się równie interesująca. W czasie kiedy z natężoną częstotliwością chłopcy pytali "czy dzisiaj może być dzień dziecka" (czy też tak nazywacie dzień bez mycia?) sięgnęłam z nimi do tej książki.

"Brud" to niewielkich rozmiarów książeczka, która w przystępny sposób przybliża młodemu czytelnikowi tematykę związaną z czystością otoczenia i higieną osobistą.
Olga Woźniak jest dziennikarką oddaną popularyzowaniu nauki. Z wykształcenia jest językoznawcą i psychologiem. Z pisania o medycynie, psychologii i biologii uczyniła swój sposób na życie. Chce udowodnić, że nawet o bakteriach można pisać w taki sposób, aby nie zanudzić a wręcz nieraz rozbawić czytelnika.

W tej małej książeczce pani Olga stara się jak najprościej zapoznać dzieci z kurzem i sposobami walki z nim. Mówi też o brudnych rękach, uszach czy pępkach. Opisuje niewidoczne dla oka bakterie, które mimo tak niewielkich rozmiarów mogą uczynić człowiekowi znaczne szkody. Przedstawia także grzyby, które nie mają ani ogonka ani kapelusza, rosną na ludzkiej skórze, w przewodzie pokarmowym na pozostałościach pożywienia, a mimo to są nadal grzybami.

Jeżeli chcesz wiedzieć jakiego koloru jest kurz (wcale nie jest szary jak się nam wydaje),dlaczego bałagan może nieraz być pożyteczny, czy więcej bakterii znajduje się na desce sedesowej czy na klawiaturze komputera, do czego dawniej była wykorzystywana woskowina z naszych uszu, czy częste mycie skraca życie sięgnij do tej książeczki. Odpowie ona na te i na wiele innych pytań.

Książeczka jest napisana bardzo prostym i przystępnym językiem dlatego mogą ją czytać zarówno dzieci z niższych klas szkoły podstawowej jak i można ją przeczytać dzieciom młodszym.

Integralną częścią książki są ilustracje wykonane przez Patryka Mogilnickiego. Są one ściśle i bezpośrednio związane z poruszaną tematyką. Cała książeczka jest utrzymana w tonacji bieli, czerni, czerwieni i błękitu.
Jest wydana bardzo starannie, oprawiona w twardą okładkę, co ułatwia korzystanie z niej przez dzieci.

Osobiście mam mieszane uczucia związane z tą pozycją. Jestem zachwycona tekstem, lecz nie przemawiają do mnie ilustracje. Być może dzieje się tak za sprawą kolorystyki, a szczególnie dominującego i jak dla mnie przytłaczającego koloru niebieskiego.

Moim dzieciom się jednak spodobała, więc być może autor ilustracji lepiej zna dziecięcą wyobraźnię niż ja. Wychowana na ilustracjach Jana Marcina Szancera mam pewnie zbyt staroświeckie podejście do ilustracji w książkach dla dzieci.
Mimo tych uwag książeczkę polecam wszystkim maluchom przede wszystkim ze względu na jej treść.

"Brud" to niewielkich rozmiarów książeczka, która w przystępny sposób przybliża młodemu czytelnikowi tematykę związaną z czystością otoczenia i higieną osobistą.
Olga Woźniak jest dziennikarką oddaną popularyzowaniu nauki. Z wykształcenia jest językoznawcą i psychologiem. Z pisania o medycynie, psychologii i biologii uczyniła swój sposób na życie. Chce udowodnić, że nawet...