Miałem ochotę na mało zobowiązujące czytadło i sięgnąłem po "Hard boiled". No i w sumie dostałem to na co liczyłem. Śledzimy historię Nixona, na pierwszy rzut oka normalnego poborcy podatkowego. Szybko okazuje się jednak, że Nixon jest śmiercionośnym robotem, który niezbyt zdaje sobie sprawę z tego kim jest, ani co dokładnie robi. Pojawiają się dylematy świadomości maszyn rodem z "Blade Runnera" czy "Ghost in the shell", ale ten element nie jest pogłębiony, bo komiks nastawiony jest na totalną rozpierduchę.
Sam scenariusz stworzony przez Franka Millera nie jest niczym wybitnym, ale główną rolę grają tu niesamowicie szczegółowe ilustracje. Często zajmują one sporą część poszczególnych stron i można się złapać na tym, że tracimy tempo czytania i oglądamy sobie wymalowane w detalach plansze. Żadne to wybitne dzieło, ale to tak jakby pójść sobie do kina na Bonda i oczekiwać
głębokich dialogów i jakiś wielopoziomowych intryg. Ot solidna robota, jak mamy ochotę na tego typu rozrywkę.

Miałem ochotę na mało zobowiązujące czytadło i sięgnąłem po "Hard boiled". No i w sumie dostałem to na co liczyłem. Śledzimy historię Nixona, na pierwszy rzut oka normalnego poborcy podatkowego. Szybko okazuje się jednak, że Nixon jest śmiercionośnym robotem, który niezbyt zdaje sobie sprawę z tego kim jest, ani co dokładnie robi. Pojawiają się dylematy świadomości maszyn...

Umieszczenie nazwiska Philipa K. Dicka na pleckach tego komiksu to obraza dla tego genialnego pisarza. Dzieła Dicka są bardzo złożone i wielopoziomowe, a to czytadło tutaj okazuje się płaskie jak wyprasowany naleśnik. Polecam jako niezobowiązującą rozrywkę, ale w podobnej tematyce o wiele bardziej podobał mi się czytany przeze mnie ostatnio Vision od Marvela (matko bosko, polecam jakiś komiks Marvela, świat się kończy...).

Więcej o komiksach piszę na fb.com/polishpopkulture

Umieszczenie nazwiska Philipa K. Dicka na pleckach tego komiksu to obraza dla tego genialnego pisarza. Dzieła Dicka są bardzo złożone i wielopoziomowe, a to czytadło tutaj okazuje się płaskie jak wyprasowany naleśnik. Polecam jako niezobowiązującą rozrywkę, ale w podobnej tematyce o wiele bardziej podobał mi się czytany przeze mnie ostatnio Vision od Marvela (matko bosko,...

Wizualnie niszczy człowieka, dosłownie. Detali i szczegółów, smaczków jest tyle, że człowiek nie może ich ogarnąć i wgapia się w rysunek po pięć minut przez co komiks traci odpowiednie tempo. Wada w zalecie, coś niesłuchanego.

Mi osobiście komiks się bardzo podobał, fajnie było patrzeć na kilka dni z życia Nixona w mieście przyszłości pełnym śmieci, spalin, brudu, obżarstwa i rynsztokowego seksu. Upadek człowieka jest tu widoczny w każdym kadrze. MNIAM!

Wizualnie niszczy człowieka, dosłownie. Detali i szczegółów, smaczków jest tyle, że człowiek nie może ich ogarnąć i wgapia się w rysunek po pięć minut przez co komiks traci odpowiednie tempo. Wada w zalecie, coś niesłuchanego.

Mi osobiście komiks się bardzo podobał, fajnie było patrzeć na kilka dni z życia Nixona w mieście przyszłości pełnym śmieci, spalin, brudu,...

Nixon, poborca podatkowy w świecie przyszłości, wpada w szał i urządza masakrę ludzi. Okazuje się, że jest cyborgiem. Trafia na czyszczenie pamięci i z nową tożsamością zaczyna nowe życie. Zaczyna się jednak dziwnie zachowywać...

Frank Miller kojarzony jest przede wszystkim jako reformator komiksu. Człowiek, który razem z Alanem Moore'em odmienił oblicze tego medium i pokazał, że historie obrazkowe mogą być nie tylko dla dorosłych, ale i domagać się równego traktowania, jak książki czy filmy. Mniej jednak ludzi wie, że autor takich legendarnych komiksów, jak „Powrót Mrocznego Rycerze”, „Daredevil: Odrodzony”, „300” czy „Sin City” lubuje się w klimatach cyberpunkowych. I że często tworzy takie komiksy, czego „Hard Boiled” jest udanym przykładem. Tak w ogóle zresztą to Miller powinien być uznawany za twórcę cyberpunku, jako że jego komiks w tym gatunku „Ronin” ukazał się na rok przed rzekomym twórcą cyberpunku „Neromancerem”.

Ale wracając do „HB” to jest to komiks dość klasyczny i mało zaskakujący, nie mniej znakomity. Głównie dzięki świetnym ilustracjom, ale i w scenariuszu znalazło się parę perełek, a i nawiązań do ówczesnej ameryki. Do tego porcja satyry, nie przesadne filozofowanie i tak rzadka wizja przyszłości, która nie jest ani jednoznacznie gorsza od naszej, ani inna. Nie ma tu też potępiania żadnej ze stron, nikt nie rzuca haseł czy gorszy jest cyborg czy człowiek. Obaj istnieją, mają swoje wady i tyle.

Dlatego warto ten komiks poznać. Komiks w sam raz dla tych, którzy czytali „Ronina”, „Marthę Washington” czy „Bad Boya”, ale nie tylko. I nie tylko dla fanów komiksu. A komu mało, niech sięgnie po stworzony przez ten sam duet 5 lat później „Big Boy i Rusty Robochłopiec”.

Nixon, poborca podatkowy w świecie przyszłości, wpada w szał i urządza masakrę ludzi. Okazuje się, że jest cyborgiem. Trafia na czyszczenie pamięci i z nową tożsamością zaczyna nowe życie. Zaczyna się jednak dziwnie zachowywać...

Frank Miller kojarzony jest przede wszystkim jako reformator komiksu. Człowiek, który razem z Alanem Moore'em odmienił oblicze tego medium i...

Ocena wyłącznie za rysunki, bo scenariusz niestety słabuje.

Ocena wyłącznie za rysunki, bo scenariusz niestety słabuje.

Klimat duszny, historia brutalna, kreska zachwycająca. Instant classic.

Klimat duszny, historia brutalna, kreska zachwycająca. Instant classic.

Ocena wyłącznie za rysunki, bo tekst to czysty bełkot i do tego tyle go, co kot napłakał.

Ocena wyłącznie za rysunki, bo tekst to czysty bełkot i do tego tyle go, co kot napłakał.

Dla amatorów Blade Runnera pozycja obowiązkowa. Komiks jest krótki ale schodzi na nim dużo czasu antenowego przez kunszt rysunków Geoffa Darrowa. Klasyka.

Dla amatorów Blade Runnera pozycja obowiązkowa. Komiks jest krótki ale schodzi na nim dużo czasu antenowego przez kunszt rysunków Geoffa Darrowa. Klasyka.