Cottard najbardziej zapamiętana przeze mnie "kotara". Tarrou, popłakałam się gdy umierał. Książka o ciężkim temacie, wybuch dżumy, zamknięcie miasta, oddzielenie od bliskich, śmierć wielu ludzi.
Ocena książki, ciężko oceniać opisaną krzywdę ludzi, choć w Oranie nie miała naprawdę miejsca dżuma. Jednak czytanie tego wciąga, ocena idzie w górę, za długie opisy czegoś co nie jest związane z epidemią, ocena w dół. Ocena ogólna dla mnie jest też zaniżona przez ojca Paneloux'a i jego opinii o dżumie na samym początku. Wiara, że Bóg zsyła to zło i mają ludzie poddać się woli Boga? Bóg też zostawi tych przy życiu, którzy uwierzyli w niego? Uwaga, lekarz nie wierzy w cuda, lekarz leczy i walczy z dżumą. Owszem wiara wiarą, możesz się modlić, ale praca lekarza jest potrzebna dla twojego "cudu", Bóg nie da gotowego rozwiązania, nie na tym polega wiara w niego. Nie licz w każdej sytuacji na prezent od niego. Cieszę się, że po zobaczeniu na własne oczy chorego zmienił swoje zdanie, ale pierwsze wrażenie pozostało.

Cottard najbardziej zapamiętana przeze mnie "kotara". Tarrou, popłakałam się gdy umierał. Książka o ciężkim temacie, wybuch dżumy, zamknięcie miasta, oddzielenie od bliskich, śmierć wielu ludzi.
Ocena książki, ciężko oceniać opisaną krzywdę ludzi, choć w Oranie nie miała naprawdę miejsca dżuma. Jednak czytanie tego wciąga, ocena idzie w górę, za długie opisy czegoś co nie...

"Zbyt długo przebywałem w szpitalach, by sympatyzować z ideą kolektywnej kary. Ale Pan wie, że chrześcijanie czasem tak mówią, myśląc inaczej. Są lepsi, niż się wydają."
-
doktor Rieux

"Zbyt długo przebywałem w szpitalach, by sympatyzować z ideą kolektywnej kary. Ale Pan wie, że chrześcijanie czasem tak mówią, myśląc inaczej. Są lepsi, niż się wydają."
-
doktor Rieux

Bardzo podnosząca na duchu - bo mimo że realistyczna i ukazująca cierpienie, to jednocześnie z pozytywnym przesłaniem. "W ludziach jest więcej rzeczy, które zasługują na podziw niż na pogardę" - dla tego morału warto przeczytać.

Bardzo podnosząca na duchu - bo mimo że realistyczna i ukazująca cierpienie, to jednocześnie z pozytywnym przesłaniem. "W ludziach jest więcej rzeczy, które zasługują na podziw niż na pogardę" - dla tego morału warto przeczytać.

Wydawało mi się, że dobrze pamiętam Dżumę ze szkoły średniej. Natrafiłam na nowe wydanie buszując po księgarni i skusiłam się na kupno tej niezbyt grubej książki. Co za uczta! Ponowna lektura po latach przerosła wszelkie moje oczekiwania. Doskonała narracja, piękny język, obfitująca w dramatyczne zdarzenia fabuła i urzekające tło zmęczonego upałem miasta. Cudowna opowieść o ludziach, którzy odnajdują w sobie siłę jakiej się po sobie nie spodziewali. Lektura Dżumy zachęciła mnie do sięgnięcia po inne książki autora.

Wydawało mi się, że dobrze pamiętam Dżumę ze szkoły średniej. Natrafiłam na nowe wydanie buszując po księgarni i skusiłam się na kupno tej niezbyt grubej książki. Co za uczta! Ponowna lektura po latach przerosła wszelkie moje oczekiwania. Doskonała narracja, piękny język, obfitująca w dramatyczne zdarzenia fabuła i urzekające tło zmęczonego upałem miasta. Cudowna opowieść o...

Temat powieści przeraża, bo z epidemią nie ma żartów. Mimo to garstka ludzi podejmuje walkę z chorobą, walkę ze swoim strachem w imię ratowania człowieczeństwa, ludzkości.
Interesujące jest to, jak zachowują się mieszkańcy tego algierskiego miasta odciętego od świata, izolowanego ze względu na dżumę. Najpierw rzucają się w wir zabawy, próbują zapomnieć o ryzyku, nacieszyć się życiem, umawiają się w kawiarniach i chodzą do teatru. Potem choroba zaczyna dotykać niemal każdą z rodzin, ludzie popadają w rozpacz, inni próbują walczyć, z niektórych wychodzą złe instynkty. Po ustaniu epidemii mieszkańcy miasta to już zupełnie inni ludzie.
Warto przeczytać i zrozumieć, co bezpośrednie zagrożenie, śmierć ukochanych może zrobić z człowiekiem. Oby ludzkości nigdy więcej nie dziesiątkowały tak straszne choroby.

Temat powieści przeraża, bo z epidemią nie ma żartów. Mimo to garstka ludzi podejmuje walkę z chorobą, walkę ze swoim strachem w imię ratowania człowieczeństwa, ludzkości.
Interesujące jest to, jak zachowują się mieszkańcy tego algierskiego miasta odciętego od świata, izolowanego ze względu na dżumę. Najpierw rzucają się w wir zabawy, próbują zapomnieć o ryzyku, nacieszyć...

Szczury - potęga i postawa

Szczury - potęga i postawa

Wśród lektur szkolnych - warto przeczytać.

Wśród lektur szkolnych - warto przeczytać.

Prosta historia o zadżumionym mieście poruszająca ważne problemy etyczne

Prosta historia o zadżumionym mieście poruszająca ważne problemy etyczne