Cóż, życie jest złotem przeróżnych zdarzeń... na jedne mamy wpływ na inne nie....Warto przeczytać o nich w kontekście życia Mariny Picasso

Cóż, życie jest złotem przeróżnych zdarzeń... na jedne mamy wpływ na inne nie....Warto przeczytać o nich w kontekście życia Mariny Picasso

Ciekawa. Ale czegoś mi tu brakowało.

Ciekawa. Ale czegoś mi tu brakowało.

Co widzimy, mając przed sobą "Panny z Awinionu"? Szok? Awangardę? Sztukę (sic!) ? Czytamy to malarstwo na tyle sposobów, na ile to możliwe (a raczej: ile jest obserwujących nas samych w danej chwili). Jednak mało kiedy zastanawiamy się nie "co autor miał na myśli", a "co autor myślał" albo "co zrobił przedtem/zaraz potem". Po przeczytaniu zwierzeń wnuczki Picassa na wspomniane już dzieło należałoby spojrzeć z lekkim uczuciem trwogi. Trudno bowiem pisać o TAKIM człowieku jako o człowieku, trudność ta jest tym większa, jeśli jest to ktoś z tej najbliższej rodziny.
Pablo Picasso jest przykładem na to, w jaki sposób nazwisko staje się ważniejsze od tego, kto je nosi. Z jednej strony pojawia się w nas pewnego rodzaju zrozumienia dla artysty. "No dobrze, zachowywał się, jak się zachowywał, ale ON MÓGŁ.". Z drugiej strony odzywa się w nas współczucie już nie tylko co dla osób w jego najbliższym otoczeniu, a nawet i dla samych dzieł, że żeby mogły powstać, poświęcić trzeba było wiele istnień (metafizyka). Dałem dziewięć zakładek.

Co widzimy, mając przed sobą "Panny z Awinionu"? Szok? Awangardę? Sztukę (sic!) ? Czytamy to malarstwo na tyle sposobów, na ile to możliwe (a raczej: ile jest obserwujących nas samych w danej chwili). Jednak mało kiedy zastanawiamy się nie "co autor miał na myśli", a "co autor myślał" albo "co zrobił przedtem/zaraz potem". Po przeczytaniu zwierzeń wnuczki Picassa na...

Książke przeczytałam dosyc dawno ale pamiętam ,że wstrząsnęła mną postawa malarza wobec swojej bliskiej rodziny.Kazdy wie ,że był to sławny artysta ale dzięki jego wnuczce Marinie poznajemy jakim był okrutnym i bezwzględnym człowiekiem dla swoich bliskich osób.Lepiej traktował swoją koze ,która mogła demolować mu dom i obgryzac meble ,niz własne wnuki ,które przychodziły do niego w odwiedziny i czasami nie były nawet wpuszczone.Polecam przeczytanie tej lektury ,na pewno Was zaciekawi

Książke przeczytałam dosyc dawno ale pamiętam ,że wstrząsnęła mną postawa malarza wobec swojej bliskiej rodziny.Kazdy wie ,że był to sławny artysta ale dzięki jego wnuczce Marinie poznajemy jakim był okrutnym i bezwzględnym człowiekiem dla swoich bliskich osób.Lepiej traktował swoją koze ,która mogła demolować mu dom i obgryzac meble ,niz własne wnuki ,które przychodziły...

artysta pokazany w sposob ktorego nie znamy,byc moze zbyt osobiscie,byc moze przez pryzmat wlasnych uczuc,byc moze niesubiektywnie,byc moze zbyt ekstrentycznie a jednak ciekawie i wciagajaco.dla fanow pabla polecam serdecznie

artysta pokazany w sposob ktorego nie znamy,byc moze zbyt osobiscie,byc moze przez pryzmat wlasnych uczuc,byc moze niesubiektywnie,byc moze zbyt ekstrentycznie a jednak ciekawie i wciagajaco.dla fanow pabla polecam serdecznie

Jest to książka raczej o Marinie niż samym Picassie. Być może była częścią terapii. Wydaje mi się, że problem tej biednej dziewczyny i jej brata raczej nie tkwił w samym Picassie, ale rodzicach dzieci. Picasso, wierze, że był taki jak go opisała Marina, mógł być egoistą, ale też jako artysta zmanipulowany sławą, kobietą i swoim własnym geniuszem, mógł wielu rzeczy też nie widzieć. Nie wiem, czy takie słuszne jest oskarżanie go o wszystko. Największą krzywdę dzieciom zrobili ich rodzice. Pijaństwem, lenistwem, kłótniami, histeriami i chorą dumą. Mam mieszane odczucia w stosunku do tej książki. Jednak rozumiem krzywdę jakiej doznała Marina.

Jest to książka raczej o Marinie niż samym Picassie. Być może była częścią terapii. Wydaje mi się, że problem tej biednej dziewczyny i jej brata raczej nie tkwił w samym Picassie, ale rodzicach dzieci. Picasso, wierze, że był taki jak go opisała Marina, mógł być egoistą, ale też jako artysta zmanipulowany sławą, kobietą i swoim własnym geniuszem, mógł wielu rzeczy też nie...

Dzięki spisanym słowom jego wnuczki, możemy poznać Picassa z innego punktu widzenia - nie przez pryzmat wielkiego, nieco szokującego, artysty, lecz przez pryzmat tego, jakim był dziadkiem i ojcem...albo może nim tak naprawdę nie był?
Warto przeczytać, choćby po to, żeby poznać prywatne życie wielkiego malarza.

Dzięki spisanym słowom jego wnuczki, możemy poznać Picassa z innego punktu widzenia - nie przez pryzmat wielkiego, nieco szokującego, artysty, lecz przez pryzmat tego, jakim był dziadkiem i ojcem...albo może nim tak naprawdę nie był?
Warto przeczytać, choćby po to, żeby poznać prywatne życie wielkiego malarza.