Adam w Edenie

Carlos Fuentes to jeden z najwybitniejszych pisarzy meksykańskich.
Niestety tą pozycją tego nie udowodnił. Myślę, że stać go na więcej.
Jest też eseistą i ta książka wpisuje się gdzieś pomiędzy krótkie eseje a długie powieści. To taka miniaturowa powieść. Wszystko opowiedziane w skrócie.
Akcja przemyka. Problemy tylko zarysowane.
Trochę rozważań na temat sytuacji we współczesnym Meksyku: bieda, wszechobecna korupcja, które przeżarła władze oraz służby bezpieczeństwa, wszechobecne gangi, które nie cofną się przed niczym.
Wolność i ludzkie życie niewiele tam znaczy.
Zarys kwestii walki o władzę i sposobów dochodzenia do niej.
Między tym główny bohater - Adam - bogaty, przystojny, mądry, przerośnięte ego, pępek świata. DO tego głupia żona (bogata z domu) i tajemnicza idealna kochanka.
A, i jeszcze wątek religijny - przecież to Meksyk, wiec bez Matki Bożej z Guadelupe się nie obejdzie.
Właściwie nie potrafię zgadnąć co pisarz chciał osiągnąć czy przekazać tą powieścią.
Chyba muszę przeczytać inne jego książki, by wyrobić sobie jakiś szerszy pogląd.
Tym razem seria Mistrzowie Prozy nie zachwyciła.

Carlos Fuentes to jeden z najwybitniejszych pisarzy meksykańskich.
Niestety tą pozycją tego nie udowodnił. Myślę, że stać go na więcej.
Jest też eseistą i ta książka wpisuje się gdzieś pomiędzy krótkie eseje a długie powieści. To taka miniaturowa powieść. Wszystko opowiedziane w skrócie.
Akcja przemyka. Problemy tylko zarysowane.
Trochę rozważań na temat sytuacji we...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Wybitna i współczesna... Książka ta kolejny raz potwierdza, że określenia te się wzajemnie wykluczają. Jedynym plusem lektury jest jej objętość - krótka i dzięki temu szybciej można ją przeczytać.

Adam Gorozpe dobrze się ożenił dzięki czemu zyskał wysoki status społeczny. Udało mu się znaleźć kochankę, tajemniczą El, która zaspokaja jego potrzebę miłości i bliskości. Wszystko zaczyna się walić, gdy pojawia się wróg - Adam Gongora...

Już na początku wiedziałam, że nie będzie dobrze. Pseudofilozoficzne rozważania dotyczące komet były jednak tylko zapowiedzią jeszcze bardziej banalnych, aczkolwiek pretendujących, przemyśleń głównego bohatera. Cieszę się, że mam to już za sobą.

Carlos Fuentes, zgodnie z notką biograficzną, jest jednym z najwybitniejszych twórców prozy meksykańskiej. Niestety, "Adam w Edenie" na razie skutecznie zniechęcił mnie do zapoznania się z resztą jego twórczości.

Wybitna i współczesna... Książka ta kolejny raz potwierdza, że określenia te się wzajemnie wykluczają. Jedynym plusem lektury jest jej objętość - krótka i dzięki temu szybciej można ją przeczytać.

Adam Gorozpe dobrze się ożenił dzięki czemu zyskał wysoki status społeczny. Udało mu się znaleźć kochankę, tajemniczą El, która zaspokaja jego potrzebę miłości i bliskości....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Przez chwilę miałem nadzieję, że tej książki nie rozumiem, ale niestety jest po prostu słaba. Kompletny chaos, nie czułem najmniejszej więzi zarówno z głównym bohaterem, jak i resztą postaci (które zresztą są przedstawione zupełnie nijako ). Książka jest bardzo krótka, a i tak mam wrażenie, że niektóre wątki są wciśnięte na siłę i niepotrzebne.
Zupełnie nietrafiony początek odkrywania jednego z najważniejszych pisarzy literatury iberoamerykańskiej. Mam nadzieję, że to tylko wypadek przy pracy, ale przez jakiś czas nie mam zamiaru nawet tego sprawdzać.

Przez chwilę miałem nadzieję, że tej książki nie rozumiem, ale niestety jest po prostu słaba. Kompletny chaos, nie czułem najmniejszej więzi zarówno z głównym bohaterem, jak i resztą postaci (które zresztą są przedstawione zupełnie nijako ). Książka jest bardzo krótka, a i tak mam wrażenie, że niektóre wątki są wciśnięte na siłę i niepotrzebne.
Zupełnie nietrafiony...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Bardzo źle czytało mi się tę książkę. Bełkotliwa, nudna i bez sensu. Czy to kwestia różnic kulturowych i tego, że opowiada ona o współczesnym Meksyku - państwie bardzo od Polski odległym. Nie wiem. Ale nie podobało mi się.

Bardzo źle czytało mi się tę książkę. Bełkotliwa, nudna i bez sensu. Czy to kwestia różnic kulturowych i tego, że opowiada ona o współczesnym Meksyku - państwie bardzo od Polski odległym. Nie wiem. Ale nie podobało mi się.

Pokaż mimo to

Zazwyczaj już po kilku przeczytanych zdaniach wiem czy coś mi się spodoba czy nie. Tutaj zdania mnie wręcz odpychały ale ponieważ nie lubię zostawiać rozpoczętych książek a lubię jak mnie coś zaskakuje, zmusiłam się do czytania. Pochłonęłam ją szybko, podsumowanie - dzień uważam za stracony. Nie znam twórczości Fuentes'a choć przepadam za południowoamerykańską literaturą. Ta książka nie tyle nudzi co irytuje. Historia jakich wiele, bohater, który nie wzbudza najmniejszej sympatii - bufon, prostak, pępek świata kierujący się niskimi pobudkami. Historia opowiedziana bez polotu, a próba wplecenia w nią wątków politycznych, społecznych i religijnych to jedna wielka równia pochyła. Odniosłam wrażenie, że wszystko to jest "opowiedziane" pobieżnie, tak jakby ktoś próbował sklecić ze sobą odpady i przedstawić to z dumą jako sztukę najwyższych lotów. Można wykreować głównego bohatera, który nie wzbudza sympatii ale wciąż jest intrygujący, Fuentes poległ z kretesem. To, że nie dałam jednej gwiazdki to zasługa skądinąd wplecionych tutaj rozważań psychologicznych odbywających się w Kafkowskiej przestrzeni z elementami Dostojewskiego. Zdecydowanie nie polecam.

Zazwyczaj już po kilku przeczytanych zdaniach wiem czy coś mi się spodoba czy nie. Tutaj zdania mnie wręcz odpychały ale ponieważ nie lubię zostawiać rozpoczętych książek a lubię jak mnie coś zaskakuje, zmusiłam się do czytania. Pochłonęłam ją szybko, podsumowanie - dzień uważam za stracony. Nie znam twórczości Fuentes'a choć przepadam za południowoamerykańską literaturą....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Gdyby tę książkę napisał ktoś inny, ocena byłaby może o punkt wyższa, ale to Fuentes i stać go na wiele więcej. Jakoś nie dostrzegłem tej misternej intrygi, plątaniny zdarzeń i sytuacji, głupiej żony, namiętnej kochanki, a o tym wszystkim wydawca nakłamał na okładce. Ledwie zarysowane, bez pogłębienia i ...nudne jak cholera. Trochę tylko ciekawych przemyśleń na temat mechanizmów władzy. Tyle tego, co na 1 odcinek "House of cards". Zawiodłem się, Carlos.

Gdyby tę książkę napisał ktoś inny, ocena byłaby może o punkt wyższa, ale to Fuentes i stać go na wiele więcej. Jakoś nie dostrzegłem tej misternej intrygi, plątaniny zdarzeń i sytuacji, głupiej żony, namiętnej kochanki, a o tym wszystkim wydawca nakłamał na okładce. Ledwie zarysowane, bez pogłębienia i ...nudne jak cholera. Trochę tylko ciekawych przemyśleń na temat...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Droga do sukcesu to dobre stanowisko lub wejście do wpływowej rodziny. Szczeble kariery zdobywa się dzięki powiązaniom. To Meksyk, ale też każde inne miejsce na ziemi. "Adam w Edenie" to uniwersalna powieść o dobrze wżenionym bohaterze, karierowiczu uciekającym od głupiej żony do cudownej kochanki. Co za banał, ale jaki meksykański banał, przesiąknięty atmosferą korupcji, przemocy i dążenia do władzy za wszelką cenę.
Na początku chciałam rzucić książkę w kąt, ale potem wciągnęłam się w rozważania głównego bohatera Adama i popłynęłam przez treść zastanawiając się jak to się skończy. Czy to będzie kolejny triumf, czy bolesny upadek z wysokiego konia?
Nie jest to twórczość w moim ulubionym stylu, ale myślę, że jeszcze dam kiedyś szansę panu Fuentesowi.

Droga do sukcesu to dobre stanowisko lub wejście do wpływowej rodziny. Szczeble kariery zdobywa się dzięki powiązaniom. To Meksyk, ale też każde inne miejsce na ziemi. "Adam w Edenie" to uniwersalna powieść o dobrze wżenionym bohaterze, karierowiczu uciekającym od głupiej żony do cudownej kochanki. Co za banał, ale jaki meksykański banał, przesiąknięty atmosferą korupcji,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Miłość, władza,polityka... w sumie jednak rozczarowanie.

Miłość, władza,polityka... w sumie jednak rozczarowanie.

Pokaż mimo to

Po najnowszej książce Fuentesa spodziewałam się czegoś więcej. Niestety, powieść jest nieco chaotyczna, a akcja momentami się ślimaczy.
Pomimo tych minusów fabuła intryguje, gdyż autor - tak jak w wielu innych utworach - przedstawia czytelnikowi obraz współczesnego Meksyku jako kraju zżeranego przez korupcję, w którym bieda sąsiaduje z bogactwem, najczęściej zdobytym nieuczciwie.
Interesujący i niejednoznaczny jest także główny bohater, narrator, który najlepiej charakteryzuje opisywany świat w następującym fragmencie:

"Rozumiem też jednak odwieczne mechanizmy meksykańskiej korupcji, znajdujące zastosowanie na samej górze i na samym dole, od orła po węża, od lwa po kojota. I tę wieczną przepychankę, tę ciągłą wymianę kadr, porozumiewawczych mrugnięć, propozycji "nie do odrzucenia". Począwszy od łapówki dla policjanta, skończywszy ma łapówce dla ministra. Po to, żeby ten pierwszy nie wsadził cię do więzienia i żebyś ty nie wsadził do więzienia tego drugiego. Zwariować można!
Nie: najgorsze, najgroźniejsze jest pojawienie się nowej klasy bandytów, którzy powoli przejmują władzę, najpierw na granicy, potem w głębi kraju, najpierw poprzez niepiśmiennych policjantów, potem poprzez oświeconych polityków, wszystko chyłkiem - skąd się biorą? Nie są rolnikami ani robotnikami, ani przedstawicielami klasy średniej. Należą do osobnej klasy: klasy przestępców, zrodzonej, Jak Wenus z piany morskiej, z piwnej piany, rozlanej na brudnych butach...".

Jak w wielu powieściach autora, tak i tu na uwagę zasługuje język i styl - poetyckość miesza się z wulgarnością, bardzo zróżnicowana jest narracja, a pod koniec książki autor zaczyna wprost prowadzić z czytelnikiem ciekawą i zaskakującą grę.
Nieoczekiwane jest też zakończenie, zdradzające ważną tajemnicę bohatera i wyjaśniające sens tytułu.

Po najnowszej książce Fuentesa spodziewałam się czegoś więcej. Niestety, powieść jest nieco chaotyczna, a akcja momentami się ślimaczy.
Pomimo tych minusów fabuła intryguje, gdyż autor - tak jak w wielu innych utworach - przedstawia czytelnikowi obraz współczesnego Meksyku jako kraju zżeranego przez korupcję, w którym bieda sąsiaduje z bogactwem, najczęściej zdobytym...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Właściwie to sama nie wiem...
Powinna mi się podobać poszarpana historia, której luki można uzupełnić własnymi domysłami, ale... ale brakowało mi w tej książce tej nieokreślonej magii, która wytwarza się między mną, autorem a bohaterami.

Właściwie to sama nie wiem...
Powinna mi się podobać poszarpana historia, której luki można uzupełnić własnymi domysłami, ale... ale brakowało mi w tej książce tej nieokreślonej magii, która wytwarza się między mną, autorem a bohaterami.

Pokaż mimo to