Ciekawe połączenie prywatnych losów z historią Meksyku. Ładnie napisana, choć długo się czyta. raczej na zimowe wieczory.

Ciekawe połączenie prywatnych losów z historią Meksyku. Ładnie napisana, choć długo się czyta. raczej na zimowe wieczory.

Wspaniała powieść o życiu Laury i jej najbliższych - rodziny, kochanków, znajomych na tle zmian zachodzących w Meksyku.
Jak każdy kto pisze historię swojego kraju, Fuentes jest bardzo dokładny i drobiazgowy. Jego opisy są takie realistyczne, że czytelnik wielokrotnie odnosi wrażenie, jakby sam się znajdował w danym miejscu.
Czytanie tej powieści to cudowna podróż jaką zalecam każdemu.

Wspaniała powieść o życiu Laury i jej najbliższych - rodziny, kochanków, znajomych na tle zmian zachodzących w Meksyku.
Jak każdy kto pisze historię swojego kraju, Fuentes jest bardzo dokładny i drobiazgowy. Jego opisy są takie realistyczne, że czytelnik wielokrotnie odnosi wrażenie, jakby sam się znajdował w danym miejscu.
Czytanie tej powieści to cudowna podróż jaką...

Powieść C.Fuentesa, niewątpliwie jednego z najważniejszych pisarzy XX w. jest na prawdę interesująca i prawdziwa. Losy wielopokoleniowej rodziny, której nić przewodnią prowadzi Laura Diaz, kobieta niestabilna uczuciowo, ciągle poszukująca w sobie samej prawdziwej Laury, bywająca w gronie artystycznej śmietanki Meksyku i ulegającej pokusom i coraz nowym partnerom. Jej niestabilność emocjonalna wklejona po mistrzowsku została w także niestabilne, niespokojne czasy, rodzącej się meksykańskiej demokracji. Dużo polityki, czy za dużo? możliwe ale dzięki temu łatwiej wniknąć głęboko w meandry egzystencji bohaterów i przemian w tym odległym od nas kraju. Jako dygresję przyznam, że zainteresowała mnie po tej lekturze postać artystki Fridy Khalo i mam zamiar poszukać coś więcej na jej temat. Powieść warta przeczytania, język C.F. to doskonałe pióro a zatem stawiam go w panteonie moich ulubionych autorów.

Powieść C.Fuentesa, niewątpliwie jednego z najważniejszych pisarzy XX w. jest na prawdę interesująca i prawdziwa. Losy wielopokoleniowej rodziny, której nić przewodnią prowadzi Laura Diaz, kobieta niestabilna uczuciowo, ciągle poszukująca w sobie samej prawdziwej Laury, bywająca w gronie artystycznej śmietanki Meksyku i ulegającej pokusom i coraz nowym partnerom. Jej...

Wielowątkowa saga meksykańskiej rodziny w XX wieku. Historia pysznie opowiadana przez tytułową bohaterkę Laurę Diaz. Książka ciekawa, choć nierówna z powodu nudnawych momentami przydługich opisów. Napisana kapitalnym językiem. Piękne opisy ludzkich charakterów ("uzbrojony w większą liczbę kolców niż sam jeżozwierz").

Wielowątkowa saga meksykańskiej rodziny w XX wieku. Historia pysznie opowiadana przez tytułową bohaterkę Laurę Diaz. Książka ciekawa, choć nierówna z powodu nudnawych momentami przydługich opisów. Napisana kapitalnym językiem. Piękne opisy ludzkich charakterów ("uzbrojony w większą liczbę kolców niż sam jeżozwierz").

bohaterem tej ksiazki jest meksyk, nie laura

bohaterem tej ksiazki jest meksyk, nie laura

Czas na zrecenzowanie książki z meksykańskiej edycji Książkowego Wyzwania Book Trootter, wielkiego wyboru, jeśli chodzi o dostępność książek z tego kraju, nie było, niestety, tak bywa, przeczytałem „Lato z Laurą Diaz” Carlosa Fuentesa. Akcja zaczyna się w amerykańskim Detroit. Santiago, w jednej z ruin fabryki jest graffiti nawiązujące do meksykańskiej artystki na Laury Diaz, które po wypadku, po prostu miał nieszczęście trafić na uliczny gang, a potem było kilka dni kuracji szpitalnej skłania bohatera do przeżycia wspomnień długiego życia Laury. Zaczyna się od kiedy była małą dziewczynką, aż do starości. Chodzi tu nie tylko o konkretne przeżycia wydarzenia, takie jak zwykłe, sprawy codzienne, związki, podróże pociągiem, z jednego końca kraju do drugiego, wiele innych spraw, ale też autorowi daje to możliwości do wielu spekulacji intelektualnych, bo czasy, prawie cały XX wiek były ciekawe, i te przemyślenia z tej książki warto w pamięci zachować. Przypomina to troszkę książkę kubańskiego pisarza Alejo Carpentiera „Święto wiosny” , inne ciekawe nawiązanie literackie to „Miłość w czasach zarazy” Gabriela Garcii Marqueza, była tam opisana długoletnia, acz skomplikowana relacja miłosna Ferminy Dazy i Fiorentino Arizy. Tutaj mamy równie zakręcony motyw Laury Diaz i Santiago Ximeneza. W życiu Laury Diaz było czterech mężczyzn o tym imieniu - Santiago, oprócz wspomnianego kochanka, byli jej brat, syn i wnuk. Ten z Detroit i Los Angeles z 2000 r. to oczywiście wnuk Laury. Akcja książki to lata 1905 – 1972, czyli życie głównej bohaterki, które zgłębia Santiago, czwarty tego imienia. Tytuły rozdziałów, to miejsca i daty, przypomina to troszkę biograficzne podejście faktograficzne, a tak naprawdę są one raczej symbolem pewnych etapów w życiu Laury. Oczywiście jak na przyzwoitą literaturę latynowskiego kręgu kulturowego sporo jest motywów niemal tak legendarnych, że prawie mitologicznych, ale to oczywiste, bo ci pisarze tak piszą, a dla czytelnika czytanie tego typu ezoterycznych motywów jest niesamowicie fascynujące.

Mamy tutaj szeroką panoramę Meksyku, całego świata, dyskursu politycznego, w tym zamieszania z faszyzmem i komunizmem, czego nie trudno się domyśleć. Niby Meksyk, jak większość krajów tego regionu świata, nie był dotknięty w sposób znaczny działaniami wojennymi, co nie znaczy, że perturbacji żadnych nie było. A po wojnie była walka o wpływy na całym świecie między Zachodem, a blokiem komunistycznym i jednym z frontów zimnej wojny była Ameryka Południowa. Na pewno mamy temat postępu technologicznego i jaki to ma wpływ na życie codzienne, chociażby szybsze tempo podróży i jeszcze szybsze tempo obiegu informacji, jeszcze nie tak szybkie jak w dzisiejszej dobie wszechobecnego internetu, gdzie każdy ma dostęp do informacji we własnej kieszeni nawet, ale i tak bardzo szybkie w porównaniu do wcześniejszych stuleci. Znaleźć można pewne elementy dyskursu filozoficznego, zwłaszcza motywy moralno – etyczne w pierwszych latach po wojnie, co ma i miało wpływ na humanistykę w kolejnych dziesięcioleciach. Ten mix opisania losów artystki politycznie zaangażowanej, która brała udział w burzach politycznych, rewolucjach, można powiedzieć, że była feministką, podążającą drogą swoich pasji ważne było dla niej rozwijanie zdolności twórczych i swoich pasji, a nie tylko sprawami typowo kobiecymi, co mogło być uważane za formę buntu, wyzwolenia itd. Życie było trudne i skomplikowane dla Laury i nie oszczędzało jej strat, rozczarowań, a jednak pod koniec życia znalazła cos w rodzaju spokoju, ukojenia i była szczęśliwa.

Niewątpliwie Laura Diaz jest interesującą, nietuzinkową postacią, i dlatego warto poznać jej losy czytając tą niezwykle interesującą książkę. Warto przeczytać, zdecydowanie polecam.

Czas na zrecenzowanie książki z meksykańskiej edycji Książkowego Wyzwania Book Trootter, wielkiego wyboru, jeśli chodzi o dostępność książek z tego kraju, nie było, niestety, tak bywa, przeczytałem „Lato z Laurą Diaz” Carlosa Fuentesa. Akcja zaczyna się w amerykańskim Detroit. Santiago, w jednej z ruin fabryki jest graffiti nawiązujące do meksykańskiej artystki na Laury...

Od razu zaznaczę, że aż tak mocno nie zagłębiałam się w historyczno-polityczne tło tej powieści. Owszem, doczytałam sobie m.in. o rewolucji meksykańskiej, o makkartyzmie czy o działalności pozaliterackiej Carlosa Fuentesa, ale nie analizowałam zbytnio sentymentów autora/narratora i nie będę się do nich ustosunkowywać w mojej opinii, bo nie widzę ku temu dobrego powodu.

Za to wypowiem się na temat bohaterki i ujmę to następująco: nie miałam nawet ochoty czytać o Laurze Díaz, bo Laura Díaz to taka głupia gęś. Bardzo lubię i cenię bohaterów balansujących na granicy moralności, ale muszę im wierzyć – wierzyć, że mają jakieś podstawy, by działać w taki, a nie inny sposób. A Laura Díaz… cóż… Laura Díaz to znudzona rzeczywistością słodka idiotka, tak samo głupia w wieku 12, 17, 30 i 50 lat; bez pomysłu na życie, ale święcie przekonana, że na pewno nie chce żyć tak, jak żyje; mająca w głębokim poważaniu ludzi wokół siebie, a zarazem oburzona, gdy zaniedbywane przez nią osoby się od niej odwracają; przez większość życia utrzymywana przez różnych mężczyzn, a jednak gardząca tymi mężczyznami za każdą chwilę nawet najmniejszej słabości; raniąca innych, a przy tym gotowa krytykować potknięcia, wady i występki tych, którzy nie postępują według jej „widzimisię”.

Nie uwierzyłam autorowi i nie uwierzyłam tej postaci. Dla mnie to nie jest historia wyzwolenia kobiety, która przełamuje konwenanse. To nużąca historia znużonej swoją historią dziewczynki.

Powieść obfituje w dywagacje filozoficzne, które miały chyba nadać jej powagi, ale co najwyżej dodały objętości, jednak znalazło się tu kilka ciekawych cytatów:

“Being born is a joy even if you were conceived in sadness and misery.”

“[D]iscretion is the truth that hurts no one.”

“[I]t’s a fucking disaster to be creative when you know you’re not Mozart or Keats.”

Od razu zaznaczę, że aż tak mocno nie zagłębiałam się w historyczno-polityczne tło tej powieści. Owszem, doczytałam sobie m.in. o rewolucji meksykańskiej, o makkartyzmie czy o działalności pozaliterackiej Carlosa Fuentesa, ale nie analizowałam zbytnio sentymentów autora/narratora i nie będę się do nich ustosunkowywać w mojej opinii, bo nie widzę ku temu dobrego powodu.

Za...

Carlos Fuentes zapisał na 528 kartach najważniejsze momenty z życia niezwykle irytującej, niedojrzałej emocjonalnie i niestabilnej uczuciowo, średniociekawej kobiety. Pourywane wątki, nic nie wnoszące w historię kolejne postacie i masa politycznych wywodów. Napuszona narracja, pełna bałaganu ideologicznego, a w tym wszystkim ta biedna nijaka kobieta.

Carlos Fuentes zapisał na 528 kartach najważniejsze momenty z życia niezwykle irytującej, niedojrzałej emocjonalnie i niestabilnej uczuciowo, średniociekawej kobiety. Pourywane wątki, nic nie wnoszące w historię kolejne postacie i masa politycznych wywodów. Napuszona narracja, pełna bałaganu ideologicznego, a w tym wszystkim ta biedna nijaka kobieta.

"Lata z Laura Diaz" to powieść, której tłem historycznym są burzliwe w historii Meksyku lata XX wieku. Pięknie napisana powieść, którą będę długo pamiętać. Postać tytułowej bohaterki, której koleje losu poznajemy na stronach tej książki, bardzo mnie zaintrygowala; wraz z nią przeżywałam zarówno te piękne jak i te trudne chwile jej życia. Podejmowane przez nią wybory często mnie zdumiewaly i przerazaly. Bogata osobowość, chęć korzystania z wszystkich uroków życia. ..- to wszystko spowodowało, że gdzieś na zawsze pozostanie ona w zakamarkach mojego umysłu :)

"Lata z Laura Diaz" to powieść, której tłem historycznym są burzliwe w historii Meksyku lata XX wieku. Pięknie napisana powieść, którą będę długo pamiętać. Postać tytułowej bohaterki, której koleje losu poznajemy na stronach tej książki, bardzo mnie zaintrygowala; wraz z nią przeżywałam zarówno te piękne jak i te trudne chwile jej życia. Podejmowane przez nią...

Carlos Fuentes. Komunizujący Latynos, porównujący Busha do Hitlera. Nie wiem co mnie podkusiło, że pożyczyłem jego książkę. Znudziła mnie niemiłosiernie. Może znudzenie spowodowało moje nastawienie do autora ? Może, ale więcej po książki Fuentesa nie sięgnę.

Carlos Fuentes. Komunizujący Latynos, porównujący Busha do Hitlera. Nie wiem co mnie podkusiło, że pożyczyłem jego książkę. Znudziła mnie niemiłosiernie. Może znudzenie spowodowało moje nastawienie do autora ? Może, ale więcej po książki Fuentesa nie sięgnę.