Bardzo słowa teskty płaskie postacie płytkie akcje przewidywalne aż cud że dobrnelam do końca 3 jak 2 poprzednie tomy były kiepskie ale jeszcze 1 zaryzykuje

Bardzo słowa teskty płaskie postacie płytkie akcje przewidywalne aż cud że dobrnelam do końca 3 jak 2 poprzednie tomy były kiepskie ale jeszcze 1 zaryzykuje

Długo czytałam tą sagę. Fajny pomysł, ale takie wszystko ułożone, przewidywalne relacje, czasami proste i przesłodzone. Pod względem emocjonalnym bohaterowie płytcy, niedojrzali. Brakuje tego rozwinięcia osobowości. Łatwo było się od tej książki oderwać, a później wrócić po tygodniu. Pierwsze tomy oceniam na 5, ale ostatni na 8. Szybkie tempo, zwroty akcji, płynnie i ciekawie.

Długo czytałam tą sagę. Fajny pomysł, ale takie wszystko ułożone, przewidywalne relacje, czasami proste i przesłodzone. Pod względem emocjonalnym bohaterowie płytcy, niedojrzali. Brakuje tego rozwinięcia osobowości. Łatwo było się od tej książki oderwać, a później wrócić po tygodniu. Pierwsze tomy oceniam na 5, ale ostatni na 8. Szybkie tempo, zwroty akcji, płynnie i...

Bardzo dawno temu czytałam książkę bez wytchnienia. Aż do teraz. Dalsza część powieści o Trisie i jego przyjaciołach. Akcja jest szybka, i trudna do pewnego momentu przewidzieć jak autorka pokieruje losami bohaterów. Bardzo mi się podoba, że cała powieść jest spójna i barwnie opisane perypetie są pokazane w unikalny sposób. Dlatego polecam gorąco!. Ostrzegam, jak zaczniesz czytać to nie skończysz dopóki nie przeczytasz ostatniej strony tej książki...

Bardzo dawno temu czytałam książkę bez wytchnienia. Aż do teraz. Dalsza część powieści o Trisie i jego przyjaciołach. Akcja jest szybka, i trudna do pewnego momentu przewidzieć jak autorka pokieruje losami bohaterów. Bardzo mi się podoba, że cała powieść jest spójna i barwnie opisane perypetie są pokazane w unikalny sposób. Dlatego polecam gorąco!. Ostrzegam, jak zaczniesz...

Pochłonełem ją migiem, ale tylu zawirowań w 1 tomie jeszcze nie widziałam, tutaj można zastosować 1 stwierdzenie "musi być gorzej żeby było lepiej". Nie wiem ile jeszcze muszą przeżyć bohaterowie aby w końcu szło po ich myśli bo ile razy uda się odbić od ziemi żeby przeskoczyć wszystkie kłody. Polecam serię wszystkim zapalonym fantastą.

Pochłonełem ją migiem, ale tylu zawirowań w 1 tomie jeszcze nie widziałam, tutaj można zastosować 1 stwierdzenie "musi być gorzej żeby było lepiej". Nie wiem ile jeszcze muszą przeżyć bohaterowie aby w końcu szło po ich myśli bo ile razy uda się odbić od ziemi żeby przeskoczyć wszystkie kłody. Polecam serię wszystkim zapalonym fantastą.

"Mieszkańcy Mrocznej Ostoi odczuwają efekty rządów terroru Jareda Uzurpatora, które zagrażają stabilności Zimowych Królestw. Siły nieumarłych występują przeciwko lordowi Jonmarcowi z Mrocznej Ostoi w walce o władzę pomiędzy śmiertelnikami a vayash moru. Niektórzy vayash moru nie są zachwyceni tym, że do dworu powrócił lord-śmiertelnik. Jonmarc musi zdobyć zaufanie śmiertelnych mieszkańców Mrocznej Ostoi, prowadząc jednocześnie niebezpieczną polityczną grę z zamieszkującymi ją vayash moru. Ma ciągle w pamięci, że czterech ostatnich lordów zmarło młodo. W całych Zimowych Królestwach magia stała się groźną i nieprzewidywalną siłą. Strumień, będący rzeką magicznej energii, został mocno zakłócony, gdy wiele lat temu Arontala wydarł przemocą kulę Łapacza Dusz z fundamentów Mrocznej Ostoi. Teraz Strumień jest niestabilny, stanowi zagrożenie dla umysłów i życia magów, którzy czerpią z niego moc. Król Martris Drayke przygotowując się do ślubu, jednocześnie musi się przygotować do wojny z buntownikami wciąż lojalnymi w stosunku do Jareda. Królestwo Isencroftu znajduje się na krawędzi wojny domowej z powodu zbliżającej się perspektywy połączenia z królestwem Margolanu Tylko jedno jest pewne – Zimowe Królestwa nie będą już takie same. "
Po trzeci to serii Kroniki Czarnoksiężnika sięgnąłem z wielką chęcią, i wcale się nie zawiodłem. To cudowna opowieść, o miłości, odwadze i walce dobra ze złem. Gratuluje autorce tak wspaniałego pomysłu, szkoda tylko, że nie mamy ekranizacji :/
Tris Drayke przygotowuje się do ślubu z Kiarą - Księżniczką Isencroftu, jednak poddani księżniczki nie podzielają jej decyzji, ciągle ktoś próbuje zabić jedno z nich. Ostatecznie dochodzi do zawarcia aktu małżeńskiego, po miesiącu gdy jest pewne, że Kiara jest w ciąży król Margolanu wyrusza przeciwko Lordu Curane, który ciągle popiera rządy obalonego Jareda. Gdy Tris zmaga się z buntownikiem Kiara zostaje zaatakowana, Strumień podupada, co niestety źle wpływa na magię przywoławcza. Tris jest coraz bliżej pokonania Curane'a, z pomocą przychodzą mu oczywiście duchy... Tymczasem w Mrocznej Ostoi rodzi się wojna pomiędzy vayash moru, a śmiertelnikami kto powinien zostać prawowitym Lordem Mrocznej Ostoi. Gdy Jonmarc jest zajęty jego wybranka serca, Carina zostaje poproszona by uzdrowić ludzi w pobliskiej wiosce, po uleczeniu potrzebujących uzdrowicielka wpada w pułapkę, vayash moru zamierza przemienić kobietę w nieśmiertelną by oboje mogli rządzić dworem, jednak uzdrowiciela nie można przemienić, co nie zmienia faktu, że Lord Jonmarc wpada w szał i zawiera pakt z Istrą, jak zakończy się pakt ze złem? Dowiemy się w czwartym i ostatnim tomie...
Na początku plusy, wielki, ale wielki plus za okładkę, która mnie jest najlepsza z całej serii. Urzeka, prawda? Potem znowu wspaniałe pióro Gail Martin, jak ona cudnie pisze. Trzeci tom, hmm mam dość mieszane uczucia, z jednej strony książka jest świetna, barwne opisy, dynamiczna akcja i ten cudowny pomysł o przywoływaniu duchów. Z drugiej jednak powieść czytało się trochę ciężko, między innymi mówię o ciągłym napadach na Trisa i Kiarę, ileż razy można nieudolnie próbować...? :D Minusów raczej nie ma, ewentualnie to, że szybko się kończy :D
Podsumowując Mroczna Ostoja to kolejna super powieść Gail Martin, plus za okładkę i vayash moru, którzy są ekscytujący według mnie i cieszę się, że w trzecim tomie jest ich tak dużo. Powieść świetna, może w pewnych momentach niedopracowana, ale mimo tego i tak bardzo udana....

http://mlwdragon.blogspot.com/2014/10/mroczna-ostoja-gail-z-martin.html

"Mieszkańcy Mrocznej Ostoi odczuwają efekty rządów terroru Jareda Uzurpatora, które zagrażają stabilności Zimowych Królestw. Siły nieumarłych występują przeciwko lordowi Jonmarcowi z Mrocznej Ostoi w walce o władzę pomiędzy śmiertelnikami a vayash moru. Niektórzy vayash moru nie są zachwyceni tym, że do dworu powrócił lord-śmiertelnik. Jonmarc musi zdobyć zaufanie...

Cholera jasna! To ja myślałam, że na „Krwawym Królu” stępiła się zadziorność pani Martin, a to tylko cisza przed burzą była! Się mi wydawało, że skoro Tris pokonał Arontalę i Jareda, to teraz z Kiarą będą już żyć długo i szczęśliwie. A tutaj się okazuje, że to był dopiero początek prawdziwych kłopotów. Zniszczenie uzurpatora i jego krwawego maga nie poskutkowało jednoczesnym zlikwidowaniem ich zwolenników. Cóż z tego, że Margolan został wyzwolony spod władzy tyrana, jeśli zniszczone zostały jego ziemie i nie wiadomo, jak uda się mieszkańcom przetrwać zimę. Zwłaszcza, że Tris musi wyruszyć na wojnę z nazbyt zachłannymi sąsiadami.

Autorka nie oszczędza swoich bohaterów i funduje im i czytelnikom ostrą jazdę bez trzymanki. W poprzednich tomach „Kronik Czarnoksiężnika” wiadomo było, z kim Matris i jego przyjaciele muszą się zmierzyć, w dodatku mogli liczyć na wsparcie wielu sprzymierzeńców. W „Mrocznej Ostoi” na wszystkie postaci po kolei spadają kłopoty i nie wiadomo do końca, kto i dlaczego za tym wszystkim stoi. W dodatku dawni towarzysze niedoli zostają rozdzieli i każdy musi samodzielnie zmierzyć się ze swoimi przeciwnikami. I bynajmniej nie ma co liczyć na to, że szanse adwersarzy są wyrównane. Wszyscy bohaterowi, którym kibicowałam w poprzednich tomach, dostają mocno w kość. A pisarka chyba postanowiła doprowadzić ciekawość swoich czytelników do granic wytrzymałości, bo „Mroczna Ostoja” to zlepek rozbebeszonych wątków, z których każdy urywa się w tak niejednoznacznym momencie, że naprawdę trudno liczyć na szczęśliwe zakończenie.

Kolejny raz zachwyciło mnie ukazanie politycznych zależności w Zimowych Królestwach i różnic między kultami, jakimi ich mieszkańcy czczą różne aspekty Bogini. Wreszcie też więcej miejsca pani Martin poświęciła vayash moru. Zirytowało mnie duże rozproszenie bohaterów i wątków, ale widocznie także w powieści wartość entropii musi rosnąć. No nic, trzeba będzie po prostu sięgnąć po kolejną część „Kronik”, zwłaszcza, że nadal nie wiem, jak się wykonuje kopniak w stylu Wschodniej Marchii, choć trzeba przyznać, że tym razem bohaterowie go nie nadużywali.

Cholera jasna! To ja myślałam, że na „Krwawym Królu” stępiła się zadziorność pani Martin, a to tylko cisza przed burzą była! Się mi wydawało, że skoro Tris pokonał Arontalę i Jareda, to teraz z Kiarą będą już żyć długo i szczęśliwie. A tutaj się okazuje, że to był dopiero początek prawdziwych kłopotów. Zniszczenie uzurpatora i jego krwawego maga nie poskutkowało...

Zło pokonane, dobro zwycięża, a potężny książę (w późniejszych rozdziałach król) poślubia piękną księżniczkę. Wszystko powinno się dobrze skończyć. Czego chcieć więcej. Jednak pojawiają się nowi wrogowie, liczniejsi i bardziej przebiegli niż Jared i Arontala. Cały spisek jest większą sprawą i czasem nawet drobne wydarzenie może mieć wpływ na losy bohaterów. Bezsilność bijąca z rozdziałów jest wręcz smutna. Bohaterowie zastanawiają się dziesiątki razy nad każdym posunięciem zanim podejmą decyzję, choć i tak prowadzi ich to do większego zagrożenia. Polecam szybko przeczytać tę część i wziąć się natychmiast za następną. (Koniec okropnie rozdzierający serce.)

Zło pokonane, dobro zwycięża, a potężny książę (w późniejszych rozdziałach król) poślubia piękną księżniczkę. Wszystko powinno się dobrze skończyć. Czego chcieć więcej. Jednak pojawiają się nowi wrogowie, liczniejsi i bardziej przebiegli niż Jared i Arontala. Cały spisek jest większą sprawą i czasem nawet drobne wydarzenie może mieć wpływ na losy bohaterów. Bezsilność...

Ekstra. Końcówka wciąga.

Ekstra. Końcówka wciąga.

świetny trzeci tom Kronik Czarnoksiężnika.
Coraz lepszy poziom autorki,bardzo dobrze pokazane kolejne perypetie naszych bohaterów.
Jest to seria godna polecenia, wciągająca.
Jestem bardzo szczęśliwa, że na nią trafiłam, bo nie jest promowana - a to ogromna szkoda.
Polecam.

świetny trzeci tom Kronik Czarnoksiężnika.
Coraz lepszy poziom autorki,bardzo dobrze pokazane kolejne perypetie naszych bohaterów.
Jest to seria godna polecenia, wciągająca.
Jestem bardzo szczęśliwa, że na nią trafiłam, bo nie jest promowana - a to ogromna szkoda.
Polecam.

Kolejny tom Gail Z. Martin jest nieznacznie ciekawszy niż pozostałe. Może to tylko moje wrażenie, ale wydaje mi się, że jest więcej akcji, mniej rozwlekłych opisów i generalnie więcej się dzieje.

Kolejny tom Gail Z. Martin jest nieznacznie ciekawszy niż pozostałe. Może to tylko moje wrażenie, ale wydaje mi się, że jest więcej akcji, mniej rozwlekłych opisów i generalnie więcej się dzieje.