LaVyrle Spencer, a konkretniej jej twórczość to moje odkrycie (obok Colleen McCullough) zeszłego roku.
Spencer ma talent do tworzenia ciepłych i otulających jak ciepły kocyk w jesienny wieczór historii, w których bohaterowie trafiają do serca czytelnika, przy okazji przynosząc mu spokój, rozluźnienie i dobre zakończenie.
Nie inaczej jest w przypadku „Na jedną kartę”, czyli historii podczas lektury której miałam przed oczami Colorado Springs z czasów dr Quinn.
Całą historię interpretuje jako przebudzenie się głównej bohaterki z brzydkiego i bardzo smutnego, pogodzonego ze swoim losem kaczątka w pięknego łabędzia, który dzięki grupie przypadkowych ludzi odnalazł w życiu wszystko to czego zawsze pragnął: miłość, przyjaźń, poczucie przynależności.
Piękna i wzruszająca historia długiej drogi, którą przejdzie główna bohaterka Agata, by zmienić swoje życie. A wszystko to zaczęło się od wepchnięcia jej w błoto przez mężczyznę, który uosabia wszystko to czym Agata gardzi…
W tej historii namiętność i pożądanie nie wyciekają z każdej strony, zawarte jest natomiast szczere i dojrzałe uczucie dwojga doświadczonych przez życie ludzi.

LaVyrle Spencer, a konkretniej jej twórczość to moje odkrycie (obok Colleen McCullough) zeszłego roku.
Spencer ma talent do tworzenia ciepłych i otulających jak ciepły kocyk w jesienny wieczór historii, w których bohaterowie trafiają do serca czytelnika, przy okazji przynosząc mu spokój, rozluźnienie i dobre zakończenie.
Nie inaczej jest w przypadku „Na jedną kartę”, czyli...

może być

może być

Ach, jak ja lubię tę autorkę. Jak ona potrafi snuć opowieść, przykuć uwagę, budować napięcie. Żaden z bohaterów nie jest banalny, wraz z nimi przeżywamy ich rozterki. Książka pokazuje, że nigdy nie jest za późno, aby zmienić swoje życie. Nie należy się uprzedzać do nikogo, a miłość można znaleźć nawet we własnym wrogu...

Ach, jak ja lubię tę autorkę. Jak ona potrafi snuć opowieść, przykuć uwagę, budować napięcie. Żaden z bohaterów nie jest banalny, wraz z nimi przeżywamy ich rozterki. Książka pokazuje, że nigdy nie jest za późno, aby zmienić swoje życie. Nie należy się uprzedzać do nikogo, a miłość można znaleźć nawet we własnym wrogu...

Bardzo lubię książki LaVyrle Spencer.Pełne ciepła i optymizmu ale również nie pozbawione życiowych dramatów. To co lubię najbardziej to bohatrowie na pierwszy rzut oka kompletnie niedobrani tak jak Agatha i Scotty. Ktoś powie "to już wiele razy było", zgodzę się,ale LaVyrle Spencer potrafi stworzyć na tej bazie,piękne historie.I za to bardzo ją cenię

Bardzo lubię książki LaVyrle Spencer.Pełne ciepła i optymizmu ale również nie pozbawione życiowych dramatów. To co lubię najbardziej to bohatrowie na pierwszy rzut oka kompletnie niedobrani tak jak Agatha i Scotty. Ktoś powie "to już wiele razy było", zgodzę się,ale LaVyrle Spencer potrafi stworzyć na tej bazie,piękne historie.I za to bardzo ją cenię

Bardzo ciepła książka, w sam raz na bezstresowy wieczór.

Bardzo ciepła książka, w sam raz na bezstresowy wieczór.

Jak chyba wszystkie książki Spencer( bo jeszcze kilku nie przeczytałam) ta również mnie zachwyciła

Jak chyba wszystkie książki Spencer( bo jeszcze kilku nie przeczytałam) ta również mnie zachwyciła

LaVyrle Spencer to ponoć wielka gwiazda literatury kobiecej, przynajmniej tak o niej mówią. Jej powieści wciąż goszczą na listach przebojów książkowych. Chociaż muszę przyznać, że nigdy o takiej osobie jak LaVyrle i jej twórczości nie słyszałam. Tym większe było moje zaskoczenie, że szukając w Internecie coś na jej temat natknęłam się na bardzo mało stron w języku polskim, właściwie nie ma tego wcale. To może usprawiedliwić fakt, że nie znam tej o to autorki.

Książka "Na jedną kartę" opisuje życie dwojga ludzi i ich walce przeciw sobie, co w rezultacie doprowadza ich do zaznania smaku miłości. Agatha i Scott- główni bohaterzy, można powiedzieć, że się nienawidzą. Agatha jest osobą dobrze wychowaną, a co najważniejsze abstynentką. Byłoby to nieistotne, gdyby nie fakt, że Scott jest właścicielem baru, naprzeciwko którego kobieta ma salon z kapeluszami, jako że jest jedyną w mieście modystką. Jej zakład podupada z tego powodu, że klientki nie chcą przebywać w towarzystwie pijaków, a jeszcze bardziej boją się tego, że wśród nich odnajdą swoich mężów i synów. To zbyt bolesne. Ona walczy przeciwko niemu, on walczy przeciwko niej. Wkrótce uświadamiają sobie, że takie postępowanie do niczego nie prowadzi, ale nie mogą przestać. Nie Agatha, która jest do czegoś zobowiązana- walczy z alkoholizmem. Jak się później dowiadujemy ma swoje własne powody.

"Na jedną kartę" jest opowieścią o nienawiści przeradzającej się w przyjaźń i przyjaźni, która za sprawą osieroconego chłopca, zmienia się w coś dużo wspanialszego- w miłość.
Aczkolwiek nie wzruszyła mnie, jest opowieścią, w sumie która mogłaby zdarzyć się każdemu. Pokazuje, że jeden człowiek może zdziałać cuda. To opowieść o rodzinie, rodzinie, która dopiero zaczyna istnieć. I o tym, że nie wszystko jest zawsze dobre albo złe. Czasem prawda leży pośrodku. Nie da się z góry założyć, czy coś jest właściwe, nie doświadczywszy tego ani razu.

Książka liczy ponad 450 stron i zastanawiam się, czy to sama można by było ująć, gdyby było mniej słów i zdań. Bo tu każde działanie ma swój skutek. Jednak nie wiem, czy to troszkę nie za dużo, bo czasem ma się wrażenie, że to nie ma zupełnie wpływu na rozwój akcji, ale są to pojedyncze kwestie. Czy zatem jest sens skracać powieść o te 50 stron? Chyba nie...

LaVyrle Spencer to ponoć wielka gwiazda literatury kobiecej, przynajmniej tak o niej mówią. Jej powieści wciąż goszczą na listach przebojów książkowych. Chociaż muszę przyznać, że nigdy o takiej osobie jak LaVyrle i jej twórczości nie słyszałam. Tym większe było moje zaskoczenie, że szukając w Internecie coś na jej temat natknęłam się na bardzo mało stron w języku polskim,...