Marc van de Mieroop, ceniony belgijski asyriolog i znawca historii starożytnego Bliskiego Wschodu, słynie nie tylko z książki o Hammurabim, ale również – a może nawet i bardziej – z holistycznego podręcznika do… historii wspomnianego regionu od czasów pojawienia się pisma (ok.3000 p.n.e.) do Aleksandra Macedońskiego, co zresztą zaznaczone jest na okładce. Publikacja ta jest jedną z nowszych opracowań historycznych na ten temat, z pewnością jest więc godna uwagi. Widać, że Mieroop miał zamiar napisać podręcznik uniwersalny – zarówno przystępny dla laika, jak i dla zapalonego studenta, który chce głębiej wgryźć się w temat. O tym pierwszym świadczy stosunkowo prosty język i płynna (przynajmniej w większości) narracja, o tym drugim rozdrabnianie się nad niektórymi kwestiami, dużo datowań i danych. Chciał zatem zrobić coś na miarę Georgesa Rouxa. Wyszło nieźle, choć zarzucić mu można z pewnością niewyczerpanie tematu. Mieroop skupia się na jednych kwestiach, zostawiając na boku inne. Lwia część tej książki to opis historii politycznej – formowania się ludów, ośrodków władzy, dzieje poszczególnych dynastii i co ważniejszych władców; podbojów, bitew, stosunków dyplomatycznych i zawirowań politycznych. Czasem wtrąci też coś na temat osiągnięć technicznych/cywilizacyjnych danych epok, nieraz kleci też wzmianki o piśmiennictwie i jego powstawaniu, o zachowanych źródłach pisanych i o ważności oraz roli poszczególnych języków w poszczególnych okresach. Niekiedy powołuje się przy tym na fragmenty różnych tekstów, którymi się wspomaga, odczytanych z tabliczek klinowych; Mieroop słynie właśnie z tego, że lubi się tymi tekstami podpierać. Od czasu do czasu wzmiankuje też, skrótowo i w zwarty sposób, o gospodarce i strukturze społecznej. I to tyle jeśli chodzi o charakterystykę zawartości. Jest to solidne, rzetelne źródło, aczkolwiek brak tu jakichś nowatorskich treści – zasadnicza część informacji jest powtórzeniem, rzecz jasna, z innych podręczników. Mieroopowi można też gdzieniegdzie zarzucić skróty czy uproszczenia, a także zastanawiać nad zasadnością rozłożonych akcentów, niemniej jednak, z bagażem niewielkich wad, jego podręcznik pozostaje przyzwoitym źródłem informacji – trochę kompromisowym, ale mimo wszystko godnym uwagi.

Marc van de Mieroop, ceniony belgijski asyriolog i znawca historii starożytnego Bliskiego Wschodu, słynie nie tylko z książki o Hammurabim, ale również – a może nawet i bardziej – z holistycznego podręcznika do… historii wspomnianego regionu od czasów pojawienia się pisma (ok.3000 p.n.e.) do Aleksandra Macedońskiego, co zresztą zaznaczone jest na okładce. Publikacja ta jest...

Ten podręcznik sam w sobie zawiera wiele ciekawych informacji ale niestety w dziele tym jest też sporo nadinterpretacji a nawet błędów rzeczowych (Co redakcja polska stara się zasygnalizować) dlatego książkę tę oceniam tylko na 7 w dziesięciostopniowej skali. Ocena byłaby wyższa gdyby nie wymienione wady tej publikacji.

Ten podręcznik sam w sobie zawiera wiele ciekawych informacji ale niestety w dziele tym jest też sporo nadinterpretacji a nawet błędów rzeczowych (Co redakcja polska stara się zasygnalizować) dlatego książkę tę oceniam tylko na 7 w dziesięciostopniowej skali. Ocena byłaby wyższa gdyby nie wymienione wady tej publikacji.

Zabierając się za tę książkę miałem nadzieję dowiedzieć się jak wyglądał sam początek cywilizacji w tej części świata, uporządkować swoją skromną wiedzę na ten temat i ewentualnie dowiedzieć się czegoś nowego. To podstawowe założenie świetnie udało się zrealizować, chociaż pod koniec i tak był lekki niedosyt; ostatecznie spodziewałem się chyba trochę większych fajerwerków po tej książce.

Ilość wiedzy którą autor próbuje nam przekazać jest ogromna i wszystkiego nie sposób spamiętać, najciekawsze były zdecydowanie pierwsze rozdziały. Później już do samego końca było trochę nudno nie licząc kilku co ciekawszych fragmentów, pojawiających się systematycznie. Ogólnie rzuciła mi się w oczy prozaiczność wielu informacji - większości czytelników raczej nie będzie interesować, kto kupił od kogo ile hektarów ziemi, czy kto kogo oskarżał o kradzież żywego inwentarza.

Zabierając się za tę książkę miałem nadzieję dowiedzieć się jak wyglądał sam początek cywilizacji w tej części świata, uporządkować swoją skromną wiedzę na ten temat i ewentualnie dowiedzieć się czegoś nowego. To podstawowe założenie świetnie udało się zrealizować, chociaż pod koniec i tak był lekki niedosyt; ostatecznie spodziewałem się chyba trochę większych fajerwerków...

Świetne podsumowanie polityczne, bardzo dobrze się czyta. Jednak trzeba zwrócić uwagę, że to jest jednak tylko kronika, a nie pełne opracowanie historyczne i autor skupia się na przedstawieniu wydarzeń. Jest to raczej wstęp albo uzupełnienie.

Świetne podsumowanie polityczne, bardzo dobrze się czyta. Jednak trzeba zwrócić uwagę, że to jest jednak tylko kronika, a nie pełne opracowanie historyczne i autor skupia się na przedstawieniu wydarzeń. Jest to raczej wstęp albo uzupełnienie.

Mam wrażenie, że synteza jest co najmniej o połowę krótsza niż powinna być. Próbuje całościowo przedstawić historię blisko trzech tysięcy lat i z grubsza jej się to udaje. Niestety, jej lektura pozostawia olbrzymie uczucie niedosytu. Wiele zagadnień zostało przez Autora zostawionych w pół zdania, inne z kolei są absolutnie nie ruszone, zbyte w dodatku dyskusyjnymi banałami (religia). Niektóre zagadnienia o wiele treściwiej są przedstawione nawet w "trojaczkach". Wspomniana w komentarzach dyskusja wydawcy nie pasuje w formie przypisów - jeśli ma zostać, lepiej by było ją ująć w formie jednolitego komentarza na końcu książki.
Świetnym dodatkiem jest załączona w formie aneksu lista władców Bliskiego Wschodu.

Mam wrażenie, że synteza jest co najmniej o połowę krótsza niż powinna być. Próbuje całościowo przedstawić historię blisko trzech tysięcy lat i z grubsza jej się to udaje. Niestety, jej lektura pozostawia olbrzymie uczucie niedosytu. Wiele zagadnień zostało przez Autora zostawionych w pół zdania, inne z kolei są absolutnie nie ruszone, zbyte w dodatku dyskusyjnymi banałami...

Tę książkę już kilkakrotnie przeczytałem i dość pozytywnie ją oceniam. Dobrze się uzupełnia z nieco bardziej popularną "Mezopotamią" Roux. Pochwalić należy jakość wydania (mapki, porządek na każdej stronie) oraz rozkład materiału. Podział na epokę miast-państw, państw oraz imperiów też wydaje się dosyć rozsądny. Z całą pewnością osoby zainteresowane dziejami starożytnego Bliskiego Wschodu powinny po tę pozycję sięgnąć.

Tę książkę już kilkakrotnie przeczytałem i dość pozytywnie ją oceniam. Dobrze się uzupełnia z nieco bardziej popularną "Mezopotamią" Roux. Pochwalić należy jakość wydania (mapki, porządek na każdej stronie) oraz rozkład materiału. Podział na epokę miast-państw, państw oraz imperiów też wydaje się dosyć rozsądny. Z całą pewnością osoby zainteresowane dziejami starożytnego...

Walorem książki jest wysoki poziom profesjonalizmu Autora i jego surowy obiektywizm, a także język, który sprawia, że mimo bardzo skondensowanych opisów i faktów ograniczonych jedynie do weryfikowalnych źródeł archeologicznych, tekst czyta się z przyjemnością i chętnie do niego powraca. Niedociągnięcia korektorskie oraz irytującą polemikę z Autorem prowadzoną w przypisach przez redaktora naukowego publikacji, warto wyeliminować w kolejnym wydaniu.

Walorem książki jest wysoki poziom profesjonalizmu Autora i jego surowy obiektywizm, a także język, który sprawia, że mimo bardzo skondensowanych opisów i faktów ograniczonych jedynie do weryfikowalnych źródeł archeologicznych, tekst czyta się z przyjemnością i chętnie do niego powraca. Niedociągnięcia korektorskie oraz irytującą polemikę z Autorem prowadzoną w przypisach...