W sumie mam o tej książce bardzo mieszane uczucia. Z jednej strony świetna historia miłosna, która kończy się happy endem dla bohaterów, z bardzo sentymentalną sentencją na samym końcu. Ale z drugiej nastąpiło chyba zbyt duże natężenie rzeczy paranaturalnych, że nawet na książkę o wampirach to już była przesada.

Nadal podtrzymuję swoją wypowiedź z poprzednich części: nie ma fragmentów, przy których można się nudzić. Ba, tutaj stężenie jest tak mocne, że można poczuć przebodźcowanie.

Niezwykle przyjemne uczucie móc dokończyć coś, co było zaczęte wiele lat temu. Do teraz nie zdawałam sobie sprawy, jak bardzo ciążyła mi ta historia na umyśle. Teraz już nie muszę się zastanawiać, teraz już wiem.

Było warto.

W sumie mam o tej książce bardzo mieszane uczucia. Z jednej strony świetna historia miłosna, która kończy się happy endem dla bohaterów, z bardzo sentymentalną sentencją na samym końcu. Ale z drugiej nastąpiło chyba zbyt duże natężenie rzeczy paranaturalnych, że nawet na książkę o wampirach to już była przesada.

Nadal podtrzymuję swoją wypowiedź z poprzednich części: nie...

Czuję się lekko zawiedziona, nawet bardziej niż lekko. Oczekiwałam trochę więcej po tej części, w końcu to zakończenie historii Bianci i Lucasa. Brakowało mi rozbudowania niektórych scen. Szczególnie finał wydaje się potraktowany po macoszemu i jakoś zbytnio przekombinowany.

Czuję się lekko zawiedziona, nawet bardziej niż lekko. Oczekiwałam trochę więcej po tej części, w końcu to zakończenie historii Bianci i Lucasa. Brakowało mi rozbudowania niektórych scen. Szczególnie finał wydaje się potraktowany po macoszemu i jakoś zbytnio przekombinowany.

Ciekawa bohaterka, wartka akcja. Baltazar jest moim ulubieńcem i zawsze nim pozostanie. Kocham temat wampiryzmy, a niestety trudno znaleźć dobrą książkę w tej tematyce. Ta w każdym niemal aspekcie spełniła moje wymagania. Cudowne ujęcie tematu. Swoją drogą jeśli ktoś jest w podobnej sytuacji i ma trudności ze znalezieniem zniewalającej powieści bazującej na motywach wampiryzmu, a jednocześnie nie szablonowej - polecam "Żywioły Karteru" drogiej Meridiane Sage :D

Ciekawa bohaterka, wartka akcja. Baltazar jest moim ulubieńcem i zawsze nim pozostanie. Kocham temat wampiryzmy, a niestety trudno znaleźć dobrą książkę w tej tematyce. Ta w każdym niemal aspekcie spełniła moje wymagania. Cudowne ujęcie tematu. Swoją drogą jeśli ktoś jest w podobnej sytuacji i ma trudności ze znalezieniem zniewalającej powieści bazującej na motywach...

Jak dla mnie książka była przeciętna, przez większość czasu nudziłam się. Może za dużo powieści o wampirach na raz i mi się przejadło?
Daję 5, bo było kilka momentów, które mi się podobały. Mimo wszystko polecam. Wielbicielom powieści paranormalnych książka przypadnie do gustu.

Jak dla mnie książka była przeciętna, przez większość czasu nudziłam się. Może za dużo powieści o wampirach na raz i mi się przejadło?
Daję 5, bo było kilka momentów, które mi się podobały. Mimo wszystko polecam. Wielbicielom powieści paranormalnych książka przypadnie do gustu.

W tej części dowiadujemy się co się dzieje z naszymi bohaterami. Bianca jako zjawa uczy się jak móc się materializować przy najbliższych, jak podróżować, jak działa jej nowa rzeczywistość. Lucas po przebudzeniu jako wampir został przez przyjaciół przebity kołkiem. Potrzebowali go unieruchomić, żeby nie stwarzał zagrożenia dla Vica, który jak wiadomo jest człowiekiem. Znajdowali się w piwnicy chłopaka, to tam Lucas leżał na ziemi, bezwładny, z kołkiem wbitym w pierś.
Do tego czasu Bianca nauczyła się materializować. Dowiedziała się od innej zjawy - Maxie (która ją prześladowała na swój sposób w Wiecznej Nocy) jak materializować się w świecie żywych. Wystarczyło odnaleźć przedmiot, który mógł posłużyć za kotwicę, coś do czego duch był przywiązany za życia. Bianca miała dwa takie przedmioty - jej broszka z gagatu (który kiedyś żył) i jej bransoletka z koralowca (który również kiedyś żył). Oba przedmioty miały coś wspólnego - tę jedną właściwość, materiał z którego były zrobione kiedyś żył, tak samo jak Bianca kiedyś żyła. To dawało jej więcej sił.
Musieli opracować plan. Kiedy zdobyli krew dla Lucasa, wyciągnęli kołek z jego ciała, jednak najpierw wzmocnili się Baltazar i Ranulf po walce z Lucasem. Wiedzieli, że muszą być w pełni sił, żeby kontrolować Lucasa. Każdy wampir po przebudzeniu jedyne czego pragnął to pić, zabić, byle tylko dostać krew. Jednak u naszego nowego umarłego sprawa wyglądała o wiele gorzej. Należał do grupy wampirów o nienasyconym apetycie, był więc w trudniejszym położeniu, bo pojawiały się u niego problemy z samokontrolą w pobliżu ludzi.
Musieli wspólnie wymyślić co można dla niego zrobić. Postanowili umieścić go w Wiecznej Nocy. Jako, że był teraz 100% wampirem, prosząc o azyl u panny Bethany, musiał go otrzymać. Trudnością był fakt, że w szkole oprócz wampirów są ludzie. Jednak Baltazar zapewnił Lucasa, że zawsze będzie w jego pobliżu ktoś, kto go powstrzyma.
Czytając dalej odkryjemy parszywe plany pani dyrektor. Nie wyjawię co się stanie dalej, bo o tym naprawdę warto przeczytać. To rzuca nowe światło na całą sagę Wiecznej Nocy.
Czy Lucasowi i Biance uda się połączyć ich wrogie światy? Czy miłość po raz kolejny wygra ze śmiercią? Czy ta historia okaże się tragedią?
Zachęcam do przeczytania ;-)

Język jest dokładnie taki sam jak w pozostałych częściach. Prosty, przystępny. W końcu narratorem jest poniekąd nastolatka. Czytając wszystkie części było w tym tak dużo Bianci, że czasami czułam, jakbym czytała jej autobiografię, albo historię miłosną zapisaną na kartkach w pamiętniku.
Czasami autorzy sag o wampirach - ale nie tylko - piszą kolejne książki utrzymując się na fali popularności danych tytułów. Na przykład gdy czytałam sagę Dom Nocy, mogłam poznać sytuację z wielu perspektyw, dzięki czemu mogłam nabyć jakiejś obiektywnej opinii. Narratorzy się zmieniali w zależności od książki którą czytałam. Oczywiście prawie wszystkie książki były opisane przez Zoey Redbird, ale pojawiły się części opisane stricte przez kolejne osoby biorące udział w głównych zdarzeniach. I w tej sadze mogłaby pojawić się taka odskocznia jak część, dzięki której moglibyśmy przynajmniej na fragmenty zdarzeń spojrzeć oczami Lucasa, Baltazara, Vica, albo kogokolwiek kto miał jakiekolwiek znaczenie w ich historii. Na pewno interesowałaby mnie część, w której patrzyłabym oczami rodziców Bianci. Historia jej stworzenia jest bardzo inspirująca. Wampir miałby być skorupą (ciałem) a zjawy duchem, dzięki czemu po połączeniu powstaje istota ludzka. Jednak Bianca nigdy nie była ludzka, ona była zawsze na pół wampirem, na pół zjawą. Obie te istoty wypełniały ją na przemian, aż podjęła decyzję o odrzuceniu wampiryzmu. Wtedy to umarła i została 100% zjawą.

W porównaniu do Domu Nocy widziałam pewne podobieństwa, jednak teraz po czterech częściach Wiecznej Nocy, obraz świata wampirów poprzednich autorek P.C. Cast i Kristin Cast jakby trochę się zamazał. W pierwszej części myślałam, że obie sagi mają ze sobą naprawdę wiele wspólnego, jednak im bardziej zagłębiałam się w Wiecznej Nocy, tym bardziej oddalałam się od Domu Nocy.

Z pewnością obie sagi - jako literatura młodzieżowa - są zdecydowanie godne polecenia. Widać w nich ciężką pracę autorek. W obu przypadkach musiały szukać informacji o wierzeniach w te istoty które były aktualne w poprzednich epokach. Dodatkowo każda dodała coś od siebie i dzięki temu powstały dwa światy, dwie rzeczywistości, które mogłyby współistnieć, ale na innych płaszczyznach czasu i przestrzeni.

W tej części dowiadujemy się co się dzieje z naszymi bohaterami. Bianca jako zjawa uczy się jak móc się materializować przy najbliższych, jak podróżować, jak działa jej nowa rzeczywistość. Lucas po przebudzeniu jako wampir został przez przyjaciół przebity kołkiem. Potrzebowali go unieruchomić, żeby nie stwarzał zagrożenia dla Vica, który jak wiadomo jest człowiekiem....

Zapraszam na: zksiazkawdloni8.blogspot.com

Ostatnia część cyklu Wieczna Noc Claudii Gray sprostała moim oczekiwaniom. Czytając ją nawet po długiej przerwie, szybko przypomniałam sobie wcześniejsze wydarzenia. Dowodzi to, iż historia stworzona przez tę autorkę zapada w pamięć. Ponadto osoby, które by rozpoczęły swoją przygodę z Wieczną Nocą nie od pierwszej części, ale którejś z kolejnych, łatwo odnalazłyby się w całości.

Głównych bohaterów książki odnajdujemy w trudnym położeniu. Ich życie diametralnie się zmieniło od momentu, gdy się poznali. Nic już nie jest takie samo. Każdy z nich, zarówno Lucas, jak i Bianca, uczą się żyć na nowo w obecnym położeniu. Sytuacja stawia przed nimi tylko jedno jakże niewygodne wyjście - jedynym ratunkiem i miejscem na ziemi, gdzie mogą szukać pomocy jest Akademia Wiecznej Nocy.

Bohaterowie nie mając wyjścia, znajdują azyl w murach szkoły, z której wcześniej uciekli. Jednak okazuje się, że nie jest ona dla nich tak bezpieczna, jak kiedyś. Wszędzie czyhają pułapki, a zachowanie panny Bethany w stosunku do Lucasa jest niezwykle zaskakujące.

Lucas i Bianca cały czas walczą o swoją miłość. Wydawałoby się skazaną na porażkę od pierwszego tomu, nierealną, a jednak na tyle silną, aby przezwyciężyć wszelkie przeciwności. Obydwoje byli w stanie oddać życie za drugą osobę ani chwili się nie wahając. W ostatnim tomie też o nią walczą, choć teraz stało się to jeszcze trudniejsze.

Powrót do Wiecznej Nocy to historia o bezgranicznej miłości, akceptacji i bólu straty i odrzucenia. Dużą rolę odgrywają w niej emocje. Brak idealizacji bohaterów sprawia, że każdy bohater jest żywy. W lekturze nie znajdujemy sztuczności.

Książka autorstwa Claudii Gray wciąga od pierwszej strony. Wpadamy w wir wydarzeń, tajemnic zmierzających do zakończenia, ale czy na pewno szczęśliwego? Pisarka odpowiednio stopniuje napięcie, wielu bohaterów sprawia wrażenie podejrzanych, ale znając ich z poprzednich tomów, intuicja wskazuje odpowiednią osobę, która jest sprawcą całego zamieszania. Jednak przez większą część historii towarzyszy nam niepewność. Dopiero pod koniec potwierdzają się przypuszczenia odnośnie osoby odpowiedzialnej za utrudnianie życia głównych bohaterów, lecz wszystko inne się komplikuje. Czytający docierając do końca ma wrażenie, że już rozwiązał zagadkę, ale okazuje się, że wiele osób może nie przeżyć ostatecznej konfrontacji...

Zakończenia nie zdradzę, aby nie psuć radości z czytania i odkrywania. Mogę jednak powiedzieć, że narracja zastosowana przez autorkę i świat widziany oczami Bianci złapał mnie w swoje sidła. Warto było tak długo czekać, aby dowiedzieć się, jak Pani Gray pokieruje losami bohaterów, poznać ich tajemnice i wyjaśnić niedopowiedzenia, które wystąpiły do tej pory. Książkę czytałam w napięciu, ale z przyjemnością. Plus również za odejście od utartego szlaku książek o wampirach - owszem wampir zakochuje się w człowieku, ale w ostateczności nie przemienia go w wampira.

Zapraszam na: zksiazkawdloni8.blogspot.com

Ostatnia część cyklu Wieczna Noc Claudii Gray sprostała moim oczekiwaniom. Czytając ją nawet po długiej przerwie, szybko przypomniałam sobie wcześniejsze wydarzenia. Dowodzi to, iż historia stworzona przez tę autorkę zapada w pamięć. Ponadto osoby, które by rozpoczęły swoją przygodę z Wieczną Nocą nie od pierwszej części, ale...

Nie zachwyciła mnie tak jak poprzednie. Oczywiście nie była okropna aczkolwiek nie chłonęłam jej. Trochę szkoda, że Postać Lucasa jest tak wyidealizowana (był piękny i kropka). Osobiście nie poleciłabym tej książki znajomym.

Nie zachwyciła mnie tak jak poprzednie. Oczywiście nie była okropna aczkolwiek nie chłonęłam jej. Trochę szkoda, że Postać Lucasa jest tak wyidealizowana (był piękny i kropka). Osobiście nie poleciłabym tej książki znajomym.

To ostatnia część z serii wiecznej nocy blanka postanowiła ze zostanie zjawą Lukas został przemienony wampira jedyne kto im może pomóc to nauczyciele z szkoły i przyjaciele ale to nie jest już ta sama szkoła nie tam bezpiecznie chcesz wiedzieć jak się zakończy się seria musisz ją przeczytać

To ostatnia część z serii wiecznej nocy blanka postanowiła ze zostanie zjawą Lukas został przemienony wampira jedyne kto im może pomóc to nauczyciele z szkoły i przyjaciele ale to nie jest już ta sama szkoła nie tam bezpiecznie chcesz wiedzieć jak się zakończy się seria musisz ją przeczytać

Przeczytane po raz pierwszy: 7 sierpnia 2015
Przeczytane po raz drugi: 11 lutego 2023


Jednym z ciekawszych wątków była Panna Bethany, która chcę powrócić do życia, by spotkać się ze swoim mężem - Christoperem. Cieszę się z powrotu Patrice do akademii, bo trochę jej mi brakowało. To, że Lucas najpierw stał się wampirem, a potem znów człowiekiem wydawał mi się troszkę naciągany. Bardzo podobało mi się też spotkanie Vica i Maxie.

Ogólnie książka była świetna i żałuję, że nie ma kolejnych tomów. (2015 r.)

Przeczytane po raz pierwszy: 7 sierpnia 2015
Przeczytane po raz drugi: 11 lutego 2023


Jednym z ciekawszych wątków była Panna Bethany, która chcę powrócić do życia, by spotkać się ze swoim mężem - Christoperem. Cieszę się z powrotu Patrice do akademii, bo trochę jej mi brakowało. To, że Lucas najpierw stał się wampirem, a potem znów człowiekiem wydawał mi się troszkę...

Najpiękniejsza, straszna, piękna, smutna, wesoła, wzruszająca, przejmująca, zapierająca dech w piersi i przedewszystkim... ostatnia. Podziwiam autorkę za tak wspaniałe ukazanie miłości tak bardzo różniących się od siebie postaci. Zakończenie sprawiło, że uroniłam łezkę, a nawet dziesięć łez. Ostatnie zdanie tak piękne, że po kupieniu książki w księgarni, wiedziałam o wspaniałości tego dzieła. Uwielbiam. Cieszę się że zdążyłam w swoim życiu, poznać tę historię i gratuluję tak cudownej wyobraźni i przekazania żywych obrazów świata bohaterów. Jeśli mam być szczera: wydaje mnie się, że nie poznam lepszej opowieści od tej ukazującej losy Bianci i Lucasa. Pozdrawiam i polecam.

Najpiękniejsza, straszna, piękna, smutna, wesoła, wzruszająca, przejmująca, zapierająca dech w piersi i przedewszystkim... ostatnia. Podziwiam autorkę za tak wspaniałe ukazanie miłości tak bardzo różniących się od siebie postaci. Zakończenie sprawiło, że uroniłam łezkę, a nawet dziesięć łez. Ostatnie zdanie tak piękne, że po kupieniu książki w księgarni, wiedziałam o...