Rzeczywiście nie polecam by brały się za to osoby pozbawione przeżycia religijnego - zabraknie im koniecznego, podświadomego punktu odniesienia własnej religijności. Osobiście do lektury zachęcił mnie tekst O istocie religii profesora Wolniewicza, który z Świętością Otta utożsamiał śmierć. Te dwie lektury tworzą znakomite połączenie. Minusem nieco ciężki język.

Rzeczywiście nie polecam by brały się za to osoby pozbawione przeżycia religijnego - zabraknie im koniecznego, podświadomego punktu odniesienia własnej religijności. Osobiście do lektury zachęcił mnie tekst O istocie religii profesora Wolniewicza, który z Świętością Otta utożsamiał śmierć. Te dwie lektury tworzą znakomite połączenie. Minusem nieco ciężki język.

Tak jak autor pisze - osoby o słabych uczuciach religijnych nie powinny tego czytać. Ja niestety mam pośrednie - za słabe by mnie porwała, zbyt mocne, aby nie docenić głębi intelektualnej. Niemniej, do polecenia wyłącznie zainteresowanym religijnością, a takich coraz mniej, przecież pieniądz zastąpił wszystkie wartości wyższe.

Tak jak autor pisze - osoby o słabych uczuciach religijnych nie powinny tego czytać. Ja niestety mam pośrednie - za słabe by mnie porwała, zbyt mocne, aby nie docenić głębi intelektualnej. Niemniej, do polecenia wyłącznie zainteresowanym religijnością, a takich coraz mniej, przecież pieniądz zastąpił wszystkie wartości wyższe.

Napisana przez człowieka głęboko wierzącego, luterańskiego pastora, książka o elementach racjonalnych i irracjonalnych w pojmowaniu bóstwa. Sam Autor pisze, że osoby o słabych uczuciach religijnych mogą właściwie tej książki nie czytać i jest w tych słowach dużo prawdy. Choć w centrum zainteresowania znajduje się chrześcijaństwo, niemało jest też odniesień do innych religii. Warto też zaznaczyć, że bardzo trudno przez tę pracę przejść czytelnikom nieposiadającym choćby podstawowej znajomości łaciny i greki, ponieważ wiele pojęć (np. numen, czy augustum) pojawia się tylko w wersji łacińskiej lub greckiej. Widać w roku 1917 potencjalni czytelnicy nie mieli problemów z tymi językami.

Napisana przez człowieka głęboko wierzącego, luterańskiego pastora, książka o elementach racjonalnych i irracjonalnych w pojmowaniu bóstwa. Sam Autor pisze, że osoby o słabych uczuciach religijnych mogą właściwie tej książki nie czytać i jest w tych słowach dużo prawdy. Choć w centrum zainteresowania znajduje się chrześcijaństwo, niemało jest też odniesień do innych...

Czy bóstwo da się rozłożyć na czynniki pierwsze? Co mamy na myśli, mówiąc "święty"? "Święty" - czyli jaki? Książka odpowiada na te pytania w sposób zaskakujący. Obowiązkowa pozycja dla religioznawców. Otto to już klasyk religioznawstwa, do którego ustaleń odwołują się najsłynniejsi filozofowie religii, jednak dla przeciętnych zjadaczy duchowego chleba ten tom również może otworzyć wiele zamkniętych drzwi i wskazać zaskakujące kierunki poszukiwań.

Czy bóstwo da się rozłożyć na czynniki pierwsze? Co mamy na myśli, mówiąc "święty"? "Święty" - czyli jaki? Książka odpowiada na te pytania w sposób zaskakujący. Obowiązkowa pozycja dla religioznawców. Otto to już klasyk religioznawstwa, do którego ustaleń odwołują się najsłynniejsi filozofowie religii, jednak dla przeciętnych zjadaczy duchowego chleba ten tom również może...

mistrz! padać na kolana przed precyzją opisu, wnikliwością introspekcji, wzorcową fenomenologią (sam Husserl miał poświęcić jedno ze swoich seminariów na omówienie tejże lektury!).

mistrz! padać na kolana przed precyzją opisu, wnikliwością introspekcji, wzorcową fenomenologią (sam Husserl miał poświęcić jedno ze swoich seminariów na omówienie tejże lektury!).