We wstępie do książki autor pisze, że ma ona raczej przypominać pogadankę. Faktycznie tak jest i tak ją traktowałem, przymykając oko na bardzo wyraziście eksponowane poglądy Pana Zdzisława - w końcu "słucham" jego pogadanki. Niestety okazało się, że ta gawęda przepełniona jest nieprawdopodobną ilością moralizatorstwa i religii. Czasem musiałem upewniać się, czy aby wziąłem z półki tę książkę co trzeba, bo połowa cytatów w niej to encykliki Jana Pawła II. Oczywiście pojawiają się tematy aborcji, eutanazji, pornografii i nawet antykoncepcji, nie zawsze w miejscach mających merytoryczne uzasadnienie - ale to nie problem, widocznie każda okazja jest dobra by wrzucić fragment KKK lub cytat z Gościa Niedzielnego.

Uzbroiłem się w grubą skórę i przeczytałem do końca biorąc "pogadankę" z całym dobrodziejstwem osobowości autora, ponieważ lawirując pośród całego tego moralizatorstwa można było jednak dowiedzieć się kilku ciekawych rzeczy (nawet faktycznie związanych z historią medycyny!),w tym również spostrzeżeń związanych z etyką, czy wpływem religii na postrzeganie człowieka w kontekście medycyny.

Jeszcze jedna uwaga: moim zdaniem końcowe rozdziały, te dotyczące czasów w których dokonał się ogromny postęp w nauce (circa od początku XIX w.) są zdecydowanie zbyt pobieżnie potraktowane, szczególnie biorąc pod uwagę obszerne, wcześniejsze części książki skupiające się głównie na filozofii i żywotach świętych.

Trochę źle się czuję wystawiając tej pozycji niską ocenę, bo widać, że autor jest człowiekiem o bardzo rozwiniętej moralności i stara się kłaść duży nacisk na ten aspekt rozwoju lekarzy, stawiając im etyczną poprzeczkę bardzo wysoko. Pomijając już czy z poglądami Pana Zdzisława się zgadzam czy nie, takiej postawy ciężko mi nie docenić. Jednak książkę oceniam jako "Wprowadzenie do historii medycyny" i jakkolwiek faktycznie treść można zawsze jakoś z tym tematem powiązać, to jednak prosi się ona o podtytuł: "W aspekcie etycznym, duchowym i filozoficznym".

...aaa, niech mnie dunder świśnie - mimo wszystko nie żałuję.

We wstępie do książki autor pisze, że ma ona raczej przypominać pogadankę. Faktycznie tak jest i tak ją traktowałem, przymykając oko na bardzo wyraziście eksponowane poglądy Pana Zdzisława - w końcu "słucham" jego pogadanki. Niestety okazało się, że ta gawęda przepełniona jest nieprawdopodobną ilością moralizatorstwa i religii. Czasem musiałem upewniać się, czy aby wziąłem...