Pełna wersja powszechniejszej, acz okrojonej, niebieskiej książeczki o zbieżnym tytule „Cherubowy wędrowiec” wydawnictwa Instytut Mikołowski, tłumaczenia Marcina Brykczyńskiego i Jerzego Prokopiuka, które, muszę przyznać, jest znacznie lepsze, a i dobór epigramatów okazał się trafny, bo zrezygnowano z wielu powtarzających się banałów, czyniąc lekturę znacznie przyjemniejszą.

Plusem wersji żółtej, tłumaczenia Andrzeja Lama, jest przedmowa Anioła Ślązaka, w której uprzedza on mogące się pojawić niezrozumienie (a której wersja niebieska jest niestety pozbawiona).

Nie wiem który przekład jest bliższy oryginału, ale subiektywnie oceniam, iż panowie B. i P. spisali się dużo lepiej. Kto nie był zadowolony z tłumaczenia Brykczyńskiego i Prokopiuka, na Lamie zawiedzie się tym bardziej - rymy i styl jest bardziej toporny. Na domowe warunki można ograniczyć się do skróconej wersji.

---------------------------------------------

„Jeśli chcesz wiedzieć, pytaj łaski, a nie wiedzy, pragnienia, a nie rozumu, płaczu modlitwy, a nie żmudnego czytania, oblubieńca, a nie mistrza, Boga, nie człowieka, ciemności, nie jasności, nie światła, lecz ognia, który rozpłomienia się całkiem i żarliwym pożądaniem wiedzie do Boga, a który to ogień sam jest Bogiem”.

Niebo jest w tobie
Ach stójże, dokąd gonisz, niebo jest wszak w tobie;
Gdzie indziej szukasz Boga, więc mijasz z Nim się co dzień.

Chrześcijanin jest kościołem i wszystkim
Czymże jestem w końcu? Mam być kościołem, skałą,
Mam być kapłanem Boga, mam też być ofiarą.

Kamień mędrców jest w tobie
W siebie wejdź, człowieku! Bowiem mędrców kamień
Znajdziesz tam, nie trzeba w obce jeździć kraje.

Najlepszy użytek z tynktury
Tego przy tynkturze mogę nazwać mistrzem,
Kto serce swe dla Boga zmienia w złoto czyste.

Mądrość bywa potępiana
Mądrość nie potępia; ale ona sama
Przez stworzenie swoje bywa potępiana.

Najpiękniejsza mądrość
Nie pnij się przesadnie, nie dręcz bez potrzeby;
Najpiękniejsza mądrość to zbyt mądrym nie być.

Kto tu jest syty, tam nie będzie jadł
Żarłok nie zasiądzie do wiecznej wieczerzy,
Bo się tutaj nażarł więcej niż należy.

Pełna wersja powszechniejszej, acz okrojonej, niebieskiej książeczki o zbieżnym tytule „Cherubowy wędrowiec” wydawnictwa Instytut Mikołowski, tłumaczenia Marcina Brykczyńskiego i Jerzego Prokopiuka, które, muszę przyznać, jest znacznie lepsze, a i dobór epigramatów okazał się trafny, bo zrezygnowano z wielu powtarzających się banałów, czyniąc lekturę znacznie...

Aby w najmniejszym stopniu docenić tę pozycję, trzeba być odpowiednio przygotowanym, szczególnie z uwagi na to, że poetyckie umiejętności Johanna Schefflera są dość przeciętne (albo tego przekładu).

Trzeba też podkreślić, iż "Cherubowy wędrowiec" jest tylko skróconą wersją "Cherubinowego wędrowca". Nie wiem, na ile trafny jest wybór fragmentów, ale wkrótce się przekonam. (Edycja: okazuje się, że skróconą wersję wydawnictwa Instytut Mikołowski czyta się znacznie przyjemniej, niż Domu Wydawniczego Elipsa; a i panowie Brykczyński i Prokopiuk, przynajmniej od strony estetycznej, spisali się znacznie lepiej niż pan Lam).

Na końcu są umieszczone podpowiedzi interpretacyjne, jednak są one tylko drogowskazami do dalszych poszukiwań - nic nie objaśnią osobie, która nie czytała historii filozofii ani innych dzieł mistyków.

Anioł Ślązak, choć właściwie niczego nowego nie wnosi, jest świetnym przykładem spójności poszukiwań mistyków.

Nie wiem na ile może on zachęcić osobę niezaznajomioną z tematem. Być może zaintryguje czytelnika czym jest "rezygnacja z samego siebie i z woli" czy "stawanie się Bogiem", co u płytkiego chrześcijanina może zakrawać na bluźnierstwo.

-------------------------------------------

Nie wiemy, czym jesteśmy
Nie jestem tym, co wiem. Czym jestem nie wiem sam:
Jam wespół rzecz, nie rzecz, wraz punktem, kręgiem jam.

Kres Boga
Nie przyznam racji ci, że nie ma kresu Bóg,
Spójrz, jak On szuka mnie, by we mnie spocząć mógł.

Sam jesteś swym więźniem
To nie świat cię więzi, boś ty sam swym światem,
I w sobie, na siebie, patrzysz poprzez kratę.

Człowiek bez skazy jest wyższy nad Anioły
Być Aniołem to wiele, więcej wiele razy
Być człowiekiem i ziemskie brudy przejść bez skazy.

Kamień mędrców jest w tobie
Do siebie najpierw wejdź, nim w obcy kraj pobieżysz,
Bo kamień mędrców tu, a nie gdzieś w świecie leży.

Bóg nie karze grzeszników
Bóg nie karze, bowiem kara dla grzesznika,
Jak nagroda z cnoty, z grzechu wprost wynika.

Święty nie postępuje zgodnie z przykazaniami
Dla przykazań samych nic nie czyni święty,
Lecz z miłości Boga, którą jest przejęty.

Sprawiedliwego prawo nie obowiązuje
Prawo jest dla złego, nie dla pobożnego,
On sam z siebie kocha Boga i bliźniego.

Nie chcieć umrzeć, to nie chcieć żyć
Życia ten nie ceni, kto na śmierć się zżyma,
Kto bowiem nie umrze, życia nie otrzyma.

Kto tu się nasyci, tam nie może jeść
Żarłok o Wieczerzę wieczną niech nie pyta,
Bo się w ziemskim życiu nażarł już do syta.

Dzieło mędrca i dzieło głupca
Żeby stać się Bogiem, mędrzec ma na względzie,
Głupiec tylko ziemią i nawozem będzie.

Mędrzec nie umiera
Mędrzec nie umiera, sam jest śmiercią tego,
Co w nim nie jest częścią Boga Najwyższego.

Mędrzec nie grzeszy
Mędrzec swojej duszy grzechem nie rujnuje.
Rozum sprawiedliwą drogę mu wskazuje.

Aby w najmniejszym stopniu docenić tę pozycję, trzeba być odpowiednio przygotowanym, szczególnie z uwagi na to, że poetyckie umiejętności Johanna Schefflera są dość przeciętne (albo tego przekładu).

Trzeba też podkreślić, iż "Cherubowy wędrowiec" jest tylko skróconą wersją "Cherubinowego wędrowca". Nie wiem, na ile trafny jest wybór fragmentów, ale wkrótce się przekonam....

Zbiór aforyzmów, wrocławskiego mistyka ery baroku. Książka zachęca nietypowym (120str.) dla twórców o równie zaświatowej motywacji gabarytem. Nie dajcie się jednak zwieść - nie jest to lektura do połknięcia w jeden wieczór. Pomimo przystępnego języka treść wymaga namysłu i „pracy wewnętrznej”, by mogła w nas coś poruszyć czy zaszczepić. Tym niemniej warto. Spisane w XVI wieku przemyślenia nie straciły na aktualności, a niektóre wciąż jeszcze pozostały odświeżająco kontrowersyjne: „Równym bohaterom trzeba być, w co wierzę
Żeby Boga przyjąć i odrzucić szczerze.”( Cherubowy Wędrowiec, str. 97). Jednocześnie poetycka forma i brak kontekstu odczytania z pewnością stwarza pole do frywolności interpretacyjnej. Co już samo w sobie jest dość kuszące… ;)

Zbiór aforyzmów, wrocławskiego mistyka ery baroku. Książka zachęca nietypowym (120str.) dla twórców o równie zaświatowej motywacji gabarytem. Nie dajcie się jednak zwieść - nie jest to lektura do połknięcia w jeden wieczór. Pomimo przystępnego języka treść wymaga namysłu i „pracy wewnętrznej”, by mogła w nas coś poruszyć czy zaszczepić. Tym niemniej warto. Spisane w XVI...

Angelus czeka na tłumacza, który trafi do mnie.

Angelus czeka na tłumacza, który trafi do mnie.