,,Ta osnuta na egzotycznych wątkach wzruszająca opowieść mówi o tym, że jest coś nieporównanie cenniejszego niż złoto i drogie kamienie. Pokazuje też, że bez względu na wszystko warto wytrwale wierzyć w spełnienie swoich marzeń" Tekst z okładki


Pewien mały chłopiec mieszkał w mieście, nie było wtedy żadnych komórek, komputerów , żadnych nowinek technicznych. Cukierek był w tamtych czasach luksusem. W ich wiosce mieszkał pewien mężczyzna, staruszek, który przesiadywał przed drzwiami swojego domu. Chłopiec otrzymał od niego cukierek i zaczął go nazywać Słodkim Wujaszkiem. Mężczyźnie pewnej nocy przyśniła się wspaniała kraina Eldorado, lecz rano nie był pewny, czy ona naprawdę istnieje. Obawiał się, czy się tam udać. Wtedy cała wioska zaczęła by się z niego naśmiewać. Po kilku tygodniach udał się tam, gdzie uzyskał złotą kukurydzę. Nie miał jednak nikomu o tym mówić, a pojedyncze ziarnka kukurydzy miał sprzedawać w okresie biedy. Czy staruszek dotrzyma obietnicy? Czy nie powie nikomu o Eldorado? Czy kukurydza naprawdę jest złota?


Pierwszy raz spotykam się z twórczością tego pisarza, lecz muszę przyznać, że ma prawdziwy talent pisarski. Książkę czyta się szybko, co jakiś czas są duże wyraziste obrazy. Jak dla mnie małym minusem jest tło, na których pisana jest fabuła książki. Przez ten deseń za bardzo nie widać , co jest napisane. Pomimo tego książka bardzo mi się podobała i mogą ją polecić dla rodzin z małymi dziećmi, jako czytadło na dobranoc :)

Moja ocena : 8,5/10

,,Ta osnuta na egzotycznych wątkach wzruszająca opowieść mówi o tym, że jest coś nieporównanie cenniejszego niż złoto i drogie kamienie. Pokazuje też, że bez względu na wszystko warto wytrwale wierzyć w spełnienie swoich marzeń" Tekst z okładki


Pewien mały chłopiec mieszkał w mieście, nie było wtedy żadnych komórek, komputerów , żadnych nowinek technicznych. Cukierek był...

Jeśli z książkami jest tak jak z ludźmi i ważne jest pierwsze wrażenie, to właśnie trafiłam na świetną pozycję do biblioteczki każdego dziecka. Już pierwszy rzut oka sprawia, że aż się chce do niej zajrzeć i poznać zapisaną w niej historię.
Bo ta książka przyciąga swoimi pięknymi ilustracjami. Szata graficzna wprowadza nas w egzotyczny nastrój i sprawia, że treść jeszcze bardziej wciąga każdego czytelnika...

A jest to opowieść o Eldorado. O człowieku, do którego we śnie przychodzą duchy założycieli stolicy Inków. Cuzco, bo tak się one nazywają, chcą pokazać mu drogę do Eldorado, miejsca, gdzie ukryto ogromne skarby. Jest tylko jeden warunek - musi tę tajemnicę zachować dla siebie. Staruszek jednak, chcąc wydostać mieszkańców swojej wioski z nędzy, zdradza tę tajemnicę. I co się wtedy stało? Koniecznie musicie sami przeczytać.

Ale książka tak naprawdę nie opowiada o takim Eldorado. Autor korzystając z tej opowieści daje czytelnikowi do zrozumienia, że najcenniejszym skarbem w życiu człowieka jest szacunek, miłość, zaufanie... To właśnie tego brakowało starcowi, a nie złota i pieniędzy. Tylko przyjaciół, którzy by w niego wierzyli...
Ta książka bardzo mi się podoba. Na razie jest zdecydowanie za mądra dla mojego dziecka. Na okładce widnieje informacja, że jest przeznaczona dla dzieci powyżej 8 roku życia. Ale sądzę, że i dorośli znajdą w niej coś ciekawego. Opowiadanie choć krótkie, jest wciągające i daje do myślenia.

I jeszcze ta szata graficzna, o której wspominałam na początku, rewelacyjnie uzupełnia treść dając nam wspaniałą całość.

Jeśli z książkami jest tak jak z ludźmi i ważne jest pierwsze wrażenie, to właśnie trafiłam na świetną pozycję do biblioteczki każdego dziecka. Już pierwszy rzut oka sprawia, że aż się chce do niej zajrzeć i poznać zapisaną w niej historię.
Bo ta książka przyciąga swoimi pięknymi ilustracjami. Szata graficzna wprowadza nas w egzotyczny nastrój i sprawia, że treść jeszcze...

Co za bzdura! Kupiłem dla pięknych ilustracji i tu trzeba przyznać, że warto. W sumie na treść też nie narzekałem, bo spodziewałem się jakiegoś zamknięcia, morału, puenty, zastanawiałem się dokąd opowieść prowadzi. Okazuje się, że donikąd!

To jest opowieść, bajdurzenie, o niczym. W skrócie: narrator znał staruszka, który dotarł do Eldorado. Para królewska Eldorado nagrodziła dobroć staruszka kolbą kukurydzy ze złota. Zakazała mu jednak mówić komukolwiek o Eldorado. Staruszek jednak postanowił się podzielić tą wiedzą, aby inni też mieli skarby. W wiosce wyśmiali go, ale jednak udało mu się zebrać wojsko na wyprawę. Eldorado nie znalazł, sam zwariował, zaś z kolby wyrosła orchidea.

Najlepsze na koniec: narrator opowiadający tę historię swoim dzieciom twierdzi - ni z gruszki, ni z pietruszki - że to one są jego Eldorado... Jasne, tylko to się kupy nie trzyma!

Większej bzdury niż ta opowieść dawno już nie czytałem. Powinna być minus jedna gwiazdka, są trzy tylko ze względu na ilustracje.

Co za bzdura! Kupiłem dla pięknych ilustracji i tu trzeba przyznać, że warto. W sumie na treść też nie narzekałem, bo spodziewałem się jakiegoś zamknięcia, morału, puenty, zastanawiałem się dokąd opowieść prowadzi. Okazuje się, że donikąd!

To jest opowieść, bajdurzenie, o niczym. W skrócie: narrator znał staruszka, który dotarł do Eldorado. Para królewska Eldorado...

Dzisiaj chciałabym zaproponować młodemu czytelnikowi podróż w czasie i przestrzeni - do niewielkiego peruwiańskiego miasteczka, w którym niespodziewanie ożywa mit Eldorado - tajemniczej krainy złota, nieodmiennie budzącej pożądanie każdego, kto o niej usłyszał. Zamknijcie więc oczy... i dajcie się ponieść na skrzydłach wyobraźni.

Pewnemu staruszkowi z peruwiańskiego miasteczka Calca ukazuje się we śnie Manco Capac i Mama Ocllo - założyciele i pierwsi władcy imperium Inków, którzy wskazują mu drogę do mitycznego Eldorado - miejsca ukrycia nieprzebranych bogactw tego ludu. Po długiej i wyczerpującej podróży staruszek odnajduje jedynie kamienne ruiny zarośnięte przez dżunglę, jednak w nagrodę za wytrwałość otrzymuje od królewskiej pary złotą kolbę kukurydzy wraz z przykazaniem, by nikomu nie zdradzać drogi do Eldorado.
Po powrocie do rodzinnego miasteczka staruszek nie może dłużej przypatrywać się jego nędzy; wiedziony chęcią poprawy losu jego mieszkańców, dzieli się z nimi swoją tajemnicą. Czy złamanie słowa danego królewskim przodkom ujdzie mu jednak bezkarnie?

"Eldorado" to interesująca opowieść osnuta na egzotycznych wątkach starej, inkaskiej legendy i odwiecznym ludzkim pragnieniu odnalezienia skarbu zdolnego odmienić ciężki los na lepsze. Trochę przypomina ona naszą legendę o Złotej Kaczce czy podanie o kwiecie paproci, co tylko podkreśla uniwersalizm ludzkich pragnień niezależnie od czasów i miejsca, w jakich przyszło nam żyć.
Książeczka zachwyca staranną, wręcz dopieszczoną szatą graficzną, a przede wszystkim pełnymi baśniowego przepychu ilustracjami nawiązującymi do tradycyjnych inkaskich wzorów, motywów i stylistyki, co sprawia naprawdę niezwykłe wrażenie i pozwala wczuć się w klimat opowieści. Również sama historia czerpiąca z inkaskich legend - o początkach imperium, sekretach Eldorado - mocno działa na wyobraźnię i zachęca do bliższego zapoznania się z tą starożytną, fascynującą indiańską kulturą.
Lecz "Eldorado" to także opowieść o tym, że warto wytrwale dążyć do realizacji swoich marzeń nie zapominając, że prawdziwą wartość posiada to, co stworzyliśmy lub zdobyliśmy pracą własnych rąk oraz o nieśmiertelnym ludzkim pragnieniu zdobycia bogactwa i nagłej poprawie losu, dzięki któremu człowiek nigdy się nie poddaje i jest w stanie podźwignąć się z największego nawet nieszczęścia.
Gorąco polecam młodym czytelnikom książkę "Eldorado" - barwną, mądrą i piękną opowieść o poszukiwaniu szczęścia.

Opublikowane na moim blogu:
zwiedzamwszechswiat.blogspot.com

Dzisiaj chciałabym zaproponować młodemu czytelnikowi podróż w czasie i przestrzeni - do niewielkiego peruwiańskiego miasteczka, w którym niespodziewanie ożywa mit Eldorado - tajemniczej krainy złota, nieodmiennie budzącej pożądanie każdego, kto o niej usłyszał. Zamknijcie więc oczy... i dajcie się ponieść na skrzydłach wyobraźni.

Pewnemu staruszkowi z peruwiańskiego...