Historia podróży pewnego towarzystwa przez Wielką Brytanię, bardzo ciekawie rozwiązana od strony formalnej. Otóż przygody naszych bohaterów poznajemy z pisanych przez nich listów. Autorów listów jest pięcioro, tyluż ich adresatów, a Smollett stosuje genialny zabieg linearnej prezentacji fabuły z każdorazowym lekkim przesunięciem wstecz, przez co każde wydarzenie poznajemy z co najmniej dwóch odmiennych perspektyw.
Są tu znakomite opisy krajobrazów wiadomej wyspy, a także jej mieszkańców oraz ich obyczajów. Opisy te często podszyte są wyśmienitym, charakterystycznym dla tej samej wyspy humorem. Na uwagę zasługuje również wysmakowany język powieści, za który część zasług powinna z pewnością przypaść polskiej tłumaczce dzieła, Agnieszce Glinczance.
Bardzo to wszystko pachnie Dickensem, ten przybył jednak na świat niemal cały wiek spóźniony w stosunku do Smolletta, któremu sporo chyba zawdzięcza. Pokrewieństwo to nie zawsze wychodzi "Wyprawie" na dobre, bo dzieli ona słabe strony z dziełami późniejszego i sławniejszego pisarza. Do tych zaliczają się z pewnością czarno-biały świat oraz sielankowe (tak w sensie właściwym, jak i potocznym) zakończenie. Nie był również Smollett w stanie wznieść się ponad przesądy swej epoki - człowiek niższego stanu to u niego człowiek jednoznacznie gorszy, a wspomnianym wyżej dowcipem szafują jedynie przedstawiciele płci nienadobnej, mimo iż wśród pięciorga autorów zawartych tu epistoł pozostają w mniejszości.
Wszystko to jednak furda, bo "Wyprawa Onufrego Clinkera" to gwarancja smakowitych doznań czytelniczych.

Historia podróży pewnego towarzystwa przez Wielką Brytanię, bardzo ciekawie rozwiązana od strony formalnej. Otóż przygody naszych bohaterów poznajemy z pisanych przez nich listów. Autorów listów jest pięcioro, tyluż ich adresatów, a Smollett stosuje genialny zabieg linearnej prezentacji fabuły z każdorazowym lekkim przesunięciem wstecz, przez co każde wydarzenie poznajemy z...