Czeszka z Pragi napisała powieść o Duńczyku z Arhus, który gdzieś tak w okolicy prezydentury Jelczyna pojechał na Syberię szukać Duńczyka z Kopenhagi, który zaginął tamże gdzieś tak u schyłku ery stalinowskiej.

To się nie mogło udać.

A nie, czekaj... ;)

Czeszka z Pragi napisała powieść o Duńczyku z Arhus, który gdzieś tak w okolicy prezydentury Jelczyna pojechał na Syberię szukać Duńczyka z Kopenhagi, który zaginął tamże gdzieś tak u schyłku ery stalinowskiej.

To się nie mogło udać.

A nie, czekaj... ;)

Należy żałować, że formuła wypowiedzi na LC uniemożliwia prowadzenie jakiejkolwiek dyskusji o lekturze, wszak "Stacja tajga" świetnie się do tego celu nadaje. Lektura pozostawia po sobie sporo niewysłowionych przemyśleń o fabule, bohaterach (wbrew pozorom punktów ich widzenia więcej, niż czworo głównych),ludzkiej naturze, stylu autorki, czy niej samej.
W mojej ocenie kluczową postacią dla zrozumienia intencji autorki jest Buro - czysta, zwierzęco-ludzka siła przetrwania, bez zbędnych naleciałości kulturowych, moralnych czy cywilizacyjnych, postać ta przewija się na drugim planie, a ma wpływ na losy wielu postaci.
Nie jest to lekka, specjalnie wciągająca lektura, autorka tworzy łamigłówkę wydarzeń, chronologia i fakty są pomieszane, zależą od punktu siedzenia bohaterów, sporo jest niedopowiedzeń. Ciekawe doświadczenie czytelnicze.

Należy żałować, że formuła wypowiedzi na LC uniemożliwia prowadzenie jakiejkolwiek dyskusji o lekturze, wszak "Stacja tajga" świetnie się do tego celu nadaje. Lektura pozostawia po sobie sporo niewysłowionych przemyśleń o fabule, bohaterach (wbrew pozorom punktów ich widzenia więcej, niż czworo głównych),ludzkiej naturze, stylu autorki, czy niej samej.
W mojej ocenie...

Na początku bardzo męczyłam się z tą książką. Podejrzewam, że problem leżał w tłumaczeniu, bo stosowany szyk zdań zmuszał mnie do ponownego przeczytania tych samych słów, żeby się upewnić, że nic mi nie umknęło. Sama fabuła i postacie są oryginalne i interesujące. Wielokrotnie czuć ducha tajgi i zderzenie świata wschodniego z zachodnim. Zakończenie szokujące, ale spodziewałam się go od 3/4 książki.

Na początku bardzo męczyłam się z tą książką. Podejrzewam, że problem leżał w tłumaczeniu, bo stosowany szyk zdań zmuszał mnie do ponownego przeczytania tych samych słów, żeby się upewnić, że nic mi nie umknęło. Sama fabuła i postacie są oryginalne i interesujące. Wielokrotnie czuć ducha tajgi i zderzenie świata wschodniego z zachodnim. Zakończenie szokujące, ale...

Książka, którą trzeba czytać powoli, wgryzając się w nią jak w pajdę ciemnego chleba. I tak jak gryziesz kęs chleba i powoli rozgryzasz, tak tę książkę czytasz po kawałku i musisz na chwilę odłożyć, pomyśleć. Opiszę ją w trzech kęsach.
Pierwszy kęs to życie Hablunda Dorana, bogatego kopenhaskiego przedsiębiorcy, który poświęcił życie swojej firmie i zaraz potem swojej największej fascynacji- Syberii. Historia Dorana obejmuje życie przed i po wyjeździe na Syberię, a jest tak gęsta, intensywna, że wymaga uważnego czytania kawałek po kawałku. Życie Hablunda przed Syberią to prowadzenie w trudnych powojennych latach prężnej firmy w Kopenhadze, dostatni dom i szczęśliwe małżeństwo z ukochaną. To także coraz silniejsza, obsesyjna fascynacja Syberią, która w końcu zawiodła go do Charynia w tajdze, skąd nigdy nie powrócił. Z życiem Dorana wiąże się także historia jego żony, która chwytała się różnych sposobów, by go odszukać i nigdy nie pogodziła się z myślą, że jej mąż ze Stacji Tajga już do domu nie wróci.
Drugi kęs to życie Dorana po wyjeździe do Charynia i równocześnie historia ludzi, z którymi zetknął się na Syberii i z którymi los złączył do końca. Doran, wcześniej zamożny i zadbany, na Syberii zamieszkał w ciężkich, prymitywnych warunkach. Opisy życia mieszkańców Charynia są bardzo sugestywne i surowe, a czytając je docenimy, że w naszym domu jest pełna lodówka, czysta podłoga, grzejnik, który grzeje nas zimą, że mamy w domu kibel z zamkniętymi drzwiami i okno, które można otworzyć latem.
Trzeci kęs to opowieść o tym, jak w kilkadziesiąt lat później śladami Hablunda wyrusza Erske, młody duński student antropologii zafascynowany historią zaginionego. On także obije się o trudne warunki życia w tajdze, zderzy się ze zmową milczenia mieszkańców Charynia, nie przedrze się przez mentalność miejscowych, nie znajdzie z nimi wspólnego języka. I choć w dramatycznych okolicznościach Erske odnajdzie w Charyniu ślady życia Hablunda, to jednak nie dowie się, dlaczego ten nigdy z Syberii nie wrócił.
Piękna książka do czytania na co najmniej kilkanaście wieczorów.

Książka, którą trzeba czytać powoli, wgryzając się w nią jak w pajdę ciemnego chleba. I tak jak gryziesz kęs chleba i powoli rozgryzasz, tak tę książkę czytasz po kawałku i musisz na chwilę odłożyć, pomyśleć. Opiszę ją w trzech kęsach.
Pierwszy kęs to życie Hablunda Dorana, bogatego kopenhaskiego przedsiębiorcy, który poświęcił życie swojej firmie i zaraz potem swojej...

Petra Hulova (ur.1979) - Czeszka; Wikipedia:
„…W roku 2008 została wydana piąta książka autorki, powieść Stanice tajga (pol. Stacja tajga, 2011),za którą autorka otrzymała Nagrodę Josefa Škvoreckiego. Jest to historia zaginionego na Syberii w latach 40. XX wieku Duńskiego przemysłowca oraz studenta, który kilkadziesiąt lat później podejmuje próbę ustalenia co się z nim stało….”
Na LC Hulova ma 4 książki, 7 fanów, a ta ma rozbieżne oceny i średnią 6;93 (132 ocen i 33 opinie.
Potwornym błędem jest rozbrajająco banalna i dezinformująca uwaga na okładce:
„Od dłuższego czasu - mówi autorka - chciałam napisać książkę o kimś, kto gdzieś wyjedzie i już nigdy nie powróci. We mnie też była taka myśl, a może pragnienie, by gdzieś wyjechać na zawsze"
Bo to przede wszystkim wspaniały obraz Syberii i mentalności jej mieszkańców…..
„lapsus” z LC;
„…… Z jednej strony podróżnicza opowieść o Syberii, z drugiej filozoficzna przypowieść o ludzkiej naturze, gdzie realność miesza się z magią i mitem, a świat kultury Zachodu z pierwocinami ludzkości. Ważne - Hulova nie oszukuje, nie zachwyca się mroczną i mroźną egzotyką Tajgi, ale pokazuje kondycję człowieka w jego naturalnej przestrzeni walki o przetrwanie. Narracja prowadzona z wielu punktów widzenia i czasów akcji tworzy zdumiewający kolaż historii i refleksji.”
„tsantsara” z LC:
„….jej powieść o tajdze, o zderzeniu cywilizacji radzieckiej z tradycyjną społecznością syberyjskiego ludu Karów (chodzi w rzeczywistości o Koriaków? Kereków? Chantów?) wydaje się bardzo dojrzałym dziełem. …”
http://miastoksiazek.blox.pl/2011/05/O-styku-kultur-inaczej.html#.XKlDPqBKjIU
„…Hůlova po mistrzowsku prowadzi narrację, płynnie przeplatając sceny teraźniejsze i przeszłe, kopenhaskie i syberyjskie. Jej Charyń staje się miejscem nierealnym, mitycznym wręcz, na które czas nie ma żadnego wpływu, choć jednocześnie jest mocno osadzone w realiach historycznych… …"Stacja Tajga" to nie tylko przejmująca analiza losów ludzi, którzy nie potrafią poradzić sobie w zetknięciu z nieznanym. To także trzymająca w napięciu, znakomicie napisana opowieść, która, jak na klasyczną tragedię przystało, wywołuje w czytelniku litość, gniew i przerażenie prowadzące do katharsis. Przeczytajcie na własne ryzyko, oczyszczenie musi boleć..”
Książka bardzo dojrzała, mimo młodego wieku autorki (29 lat). Fascynująca, ale nie dla każdego. Bardzo udana, polecam 7/10

Petra Hulova (ur.1979) - Czeszka; Wikipedia:
„…W roku 2008 została wydana piąta książka autorki, powieść Stanice tajga (pol. Stacja tajga, 2011),za którą autorka otrzymała Nagrodę Josefa Škvoreckiego. Jest to historia zaginionego na Syberii w latach 40. XX wieku Duńskiego przemysłowca oraz studenta, który kilkadziesiąt lat później podejmuje próbę ustalenia co się z...

Spodziewałam się po tej książce chyba więcej, prawdziwiej, bardziej zaskakująco. Niestety nic z tych rzeczy. Akcja przeciętna, rozwiązania przewidywalne, bohaterowie przeciętni. Niczego nowego się nie dowiedziałam, niczego nowego nie przeżyłam, znudziłam się srodze. Dokończyłam książkę bo się do tego bardzo mobilizowałam. A teraz nawet nie pamiętam ostatecznego rozwiązania zagadki.

Spodziewałam się po tej książce chyba więcej, prawdziwiej, bardziej zaskakująco. Niestety nic z tych rzeczy. Akcja przeciętna, rozwiązania przewidywalne, bohaterowie przeciętni. Niczego nowego się nie dowiedziałam, niczego nowego nie przeżyłam, znudziłam się srodze. Dokończyłam książkę bo się do tego bardzo mobilizowałam. A teraz nawet nie pamiętam ostatecznego rozwiązania...

Jestem trochę rozdarty pisząc tę opinię. Z jednej strony spodobała mi się ta książka bo lubię czytać o odległych miejscach w Rosji, o realiach życia za sowietów, zwłaszcza jeżeli autor pisze rzeczowo i książka jest dobrze udokumentowana jak zdaje się być w przypadku "Stacji tajgi". Z drugiej strony jest to rodzaj literatury wiejskiej, dużo tutaj opisów wsi i jej mieszkańców które nie wnoszą według mnie wiele do treści. Jest jednak warta przeczytania bo jak sami się przekonacie to element zagadki który was prawdopodobnie wciągnie ma interesujące zakończenie.

Jestem trochę rozdarty pisząc tę opinię. Z jednej strony spodobała mi się ta książka bo lubię czytać o odległych miejscach w Rosji, o realiach życia za sowietów, zwłaszcza jeżeli autor pisze rzeczowo i książka jest dobrze udokumentowana jak zdaje się być w przypadku "Stacji tajgi". Z drugiej strony jest to rodzaj literatury wiejskiej, dużo tutaj opisów wsi i jej mieszkańców...

Zdecydowanie nie jest to lekka i przyjemna książeczka. Książkę czyta się z ciekawością ale momentami ciężko.
Bardzo podobała mi się jednoczesna narracja różnych czasów. Dało to fajne porównanie jak po ok. 60 latach zmieniła się Syberia. Otóż nie zmieniła się.
Takiego zakończenia się nie spodziewałam. Ostatni rozdział musiałam przeczytać dwa razy żeby wiedzieć o co chodzi i ciągle nie wiem, czy dobrze zrozumiałam to zakończenie. Po książce zostaje niedosyt, pustka, zmieszanie i wiele pytań na które Petra nie odpowiedziała.

Zdecydowanie nie jest to lekka i przyjemna książeczka. Książkę czyta się z ciekawością ale momentami ciężko.
Bardzo podobała mi się jednoczesna narracja różnych czasów. Dało to fajne porównanie jak po ok. 60 latach zmieniła się Syberia. Otóż nie zmieniła się.
Takiego zakończenia się nie spodziewałam. Ostatni rozdział musiałam przeczytać dwa razy żeby wiedzieć o co chodzi...

Zadziwiająca książka, która przenosi nas w codzienny świat duńskiej klasy średniej oraz radzieckiej i rosyjskiej Syberii. Opowieść snuje się niespiesznie, ale i bez znudzenia docieramy do końca, którego można się domyślać, ale i tak zaskakuje.

Zadziwiająca książka, która przenosi nas w codzienny świat duńskiej klasy średniej oraz radzieckiej i rosyjskiej Syberii. Opowieść snuje się niespiesznie, ale i bez znudzenia docieramy do końca, którego można się domyślać, ale i tak zaskakuje.

Po przeczytaniu innej książki tej autorki, zdecydowałam się na zapoznanie się i z tą. Bardzo się cieszę, że trafiła w moje ręce. Mogłoby się zdawać, że życie na Syberii jest jednostajne i mało interesujące. Jednak autorka potrafi porwać czytelnika, przedstawić mu od kuchni życie w tym rejonie. Przy okazji pokazując dysonans między Danią w danym okresie. Znalazło się też kilku barwnych bohaterów. Ciekawa akcja. Jednak najbardziej zszokował mnie koniec, tego się niespodziewałam. Nie sądziłam, że próba ustalenia co stało się z Hlabundem, który chciał tylko poznać zwyczaje tych ludzi, spotka go coś takiego. Polecam.

Po przeczytaniu innej książki tej autorki, zdecydowałam się na zapoznanie się i z tą. Bardzo się cieszę, że trafiła w moje ręce. Mogłoby się zdawać, że życie na Syberii jest jednostajne i mało interesujące. Jednak autorka potrafi porwać czytelnika, przedstawić mu od kuchni życie w tym rejonie. Przy okazji pokazując dysonans między Danią w danym okresie. Znalazło się też...