Czytałam bardzo bardzo dawno temu, jako mała dziewczynka. Pamiętam, że zawsze do tej książki wracałam. Teraz kupię nowy egzemplarz dla mojej córki. Mam nadzieję, że jej też się spodoba.

Czytałam bardzo bardzo dawno temu, jako mała dziewczynka. Pamiętam, że zawsze do tej książki wracałam. Teraz kupię nowy egzemplarz dla mojej córki. Mam nadzieję, że jej też się spodoba.

Uwielbiam bajki, więc dużo obiecywałam sobie po tym zbiorze, ale niestety spotkało mnie rozczarowanie. Może jestem za bardzo europocentryczna i niepotrzebnie oczekuję od baśni rozbudowanych fabuł i morałów (albo przynajmniej jakiejś sensownej pointy),może miałam za wysokie oczekiwania, ale ani fabularnie, ani kulturowo, ani językowo książka mnie nie zachwyciła.

Zbiór otwierają (znane, bardzo znane z wielu różnych opracowań) baśnie japońskie, ale z całego bogactwa bajek i legend autor wybrał właśnie te, które są o duchach, kobiecych demonach poślubiających mężczyzn, zjawach zza grobu i innych podobnych przyjemnościach.
Największą część zbioru stanowią drugie w kolejności bajki chińskie, w których rozpiętość tematów jest już trochę większa - od pochwał cnót konfucjańskich aż po wyjaśnienia niektórych zjawisk. To chyba również najciekawsza część zbioru: autor zauważył, że Chiny to kraj mniejszości etnicznych i plemion, więc oprócz bajek "rdzennie" chińskich dołączył do kolekcji bajki ludów odrębnych kulturowo.

A dalej jest już mniej ciekawie: sześć mongolskich baśni bazujących mocno na tamtejszym folklorze, cztery koreańskie, osiem filipińskich, głównie wyjaśniających zjawiska naturalne, dziewięć wietnamskich, chyba najbardziej różnorodnych z całego tomu, i wreszcie cztery baśnie kambodżańskie, znowu z wyjaśnieniami takich czy innych zjawisk.

To, co w tych baśniach może zaskoczyć, to "promowanie" wzorców zachowań i zasad etycznych, które w naszych baśniach albo nie występują w ogóle, albo pojawiają się w nieco innej postaci (synowska wierność, rywalizacja między braćmi, zdobywanie księżniczki, związek z zaklętą królewną lub demonem o funkcji opiekuńczej). Lektura nie boli, ale szukać po antykwariatach nie warto.

Uwielbiam bajki, więc dużo obiecywałam sobie po tym zbiorze, ale niestety spotkało mnie rozczarowanie. Może jestem za bardzo europocentryczna i niepotrzebnie oczekuję od baśni rozbudowanych fabuł i morałów (albo przynajmniej jakiejś sensownej pointy),może miałam za wysokie oczekiwania, ale ani fabularnie, ani kulturowo, ani językowo książka mnie nie zachwyciła.

Zbiór...

Jedna z książek mojego dzieciństwa. Baśnie czytane przez rodziców, starszą siostrę. Pokazywały prawdę, którą warto było poznać. Przywoływały miejsca odległe, które przestawały być nieznane.

Kojarzą się mi z tą pozycją ciepłe wspomnienia będące początkami mojego poznawania literatury, obok Grimmów czy wierszy poetów przeznaczonych dla dzieci. Zilustrowany tekst w sposób ciekawy, dalekowschodni kanon malarstwa. Gorąco polecam, czytajcie piękną literaturę swoim pociechom.

Jedna z książek mojego dzieciństwa. Baśnie czytane przez rodziców, starszą siostrę. Pokazywały prawdę, którą warto było poznać. Przywoływały miejsca odległe, które przestawały być nieznane.

Kojarzą się mi z tą pozycją ciepłe wspomnienia będące początkami mojego poznawania literatury, obok Grimmów czy wierszy poetów przeznaczonych dla dzieci. Zilustrowany tekst w sposób...

Niech nikogo nie zmyli okładka. To z pewnością nie jest zwykła książka dla dzieci, chociaż ma też kilka pięknych ilustracji Małgorzaty Wrzos.
Stanisław Jedynak, filozof zainteresowany etyką Wschodu, wybrał i zaadaptował blisko siedemdziesiąt baśni z Japonii, Chin, Mongolii, Korei, Filipin, Wietnamu i Kambodży. Każdy kraj naprawdę różni się tematyką i samym klimatem od reszty. Nie są to jakieś ugłaskane baśnie, jako dziecko po prostu bałem się niektórych z tych historii. Pełno jest tutaj upiorów, ludowych wyjaśnień na temat śmierci, a z chińskiej baśni można się nawet dowiedzieć dlaczego koty mruczą, co na Zachodzie dalej pozostaje kwestią do wyjaśnienia.
Trochę przywodzi mi to na myśl "nieocenzurowane" baśnie braci Grimm, bo duża część motywów jest przecież wspólna mimo tysięcy kilometrów odległości. Wszystko to polane jest orientalnym sosem i napisanie bardzo odpowiednim, nieco lakonicznym językiem. Książka poraża autentyzmem baśni, nie są to jakieś stylizowane twory rodem z Cepelii, tylko naprawdę porządny wybór. Sam autor pisze we wstępie, że starał się m.in. odsiać agitacyjne utwory chińskie napisane w konwencji baśni od utworów opartych na starych wzorcach danej kultury.
Naprawdę książka jedyna w swoim rodzaju, bardzo się cieszę, że mam ją w swojej biblioteczce.

Niech nikogo nie zmyli okładka. To z pewnością nie jest zwykła książka dla dzieci, chociaż ma też kilka pięknych ilustracji Małgorzaty Wrzos.
Stanisław Jedynak, filozof zainteresowany etyką Wschodu, wybrał i zaadaptował blisko siedemdziesiąt baśni z Japonii, Chin, Mongolii, Korei, Filipin, Wietnamu i Kambodży. Każdy kraj naprawdę różni się tematyką i samym klimatem od...