Stanisław Jedynak

Uwielbiam bajki, więc dużo obiecywałam sobie po tym zbiorze, ale niestety spotkało mnie rozczarowanie. Może jestem za bardzo europocentryczna i niepotrzebnie oczekuję od baśni rozbudowanych fabuł i morałów (albo przynajmniej jakiejś sensownej pointy),może miałam za wysokie oczekiwania, ale ani fabularnie, ani kulturowo, ani językowo książka mnie nie zachwyciła. Zbiór otwierają (znane, bardzo znane z wielu różnych opracowań) baśnie japońskie, ale z całego bogactwa bajek i legend autor wybrał właśnie te, które są o duchach, kobiecych demonach poślubiających mężczyzn, zjawach zza grobu i innych podobnych przyjemnościach. Największą część zbioru stanowią drugie w kolejności bajki chińskie, w których rozpiętość tematów jest już trochę większa - od pochwał cnót konfucjańskich aż po wyjaśnienia niektórych zjawisk. To chyba również najciekawsza część zbioru: autor zauważył, że Chiny to kraj mniejszości etnicznych i plemion, więc oprócz bajek "rdzennie" chińskich dołączył do kolekcji bajki ludów odrębnych kulturowo. A dalej jest już mniej ciekawie: sześć mongolskich baśni bazujących mocno na tamtejszym folklorze, cztery koreańskie, osiem filipińskich, głównie wyjaśniających zjawiska naturalne, dziewięć wietnamskich, chyba najbardziej różnorodnych z całego tomu, i wreszcie cztery baśnie kambodżańskie, znowu z wyjaśnieniami takich czy innych zjawisk. To, co w tych baśniach może zaskoczyć, to "promowanie" wzorców zachowań i zasad etycznych, które w naszych baśniach albo nie występują w ogóle, albo pojawiają się w nieco innej postaci (synowska wierność, rywalizacja między braćmi, zdobywanie księżniczki, związek z zaklętą królewną lub demonem o funkcji opiekuńczej). Lektura nie boli, ale szukać po antykwariatach nie warto.