173/180/2022
No jak to jest kryminał / sensacja, to ja jestem chiński cysorz.
Obyczajówka o ruskich w Finlandii i ich szemranych interesikach. I tyle. Nie jest złe, ale odejmuję gwiazdki za robienie czytelnika w konia.
Może się uśmiechniecie, jak przeczytacie, że jeden drugiego wyzwał od przegniłego kabla. I o kraszeniu dworzyszcza jeszcze.
Wachnięcie drzwi pomijam. Za to obyło się bez stróżki, zapewne dlatego, że krew się nie lała. Bo to nie kryminał przecież.

173/180/2022
No jak to jest kryminał / sensacja, to ja jestem chiński cysorz.
Obyczajówka o ruskich w Finlandii i ich szemranych interesikach. I tyle. Nie jest złe, ale odejmuję gwiazdki za robienie czytelnika w konia.
Może się uśmiechniecie, jak przeczytacie, że jeden drugiego wyzwał od przegniłego kabla. I o kraszeniu dworzyszcza jeszcze.
Wachnięcie drzwi pomijam. Za to...

Raymond Ronka można by rzec :)

Raymond Ronka można by rzec :)

Po paru stronach dałem sobie spokój.

Po paru stronach dałem sobie spokój.

Wydawało się, że książka posiada potencjał, autor wciąga nas na początku w pewną intrygę, jednakże moje zainteresowanie czytanym tekstem malało z prędkością pocisku opuszczającego lufę pistoletu. Książka niby o czymś, a jednak o niczym. Zawiły sposób prowadzenia narracji, mało wyraziste postaci, rozwój wydarzeń praktycznie żaden, autor ledwo otarł się o "akcję" dopiero pod koniec książki, jednakże tyle tego co kot napłakał, wygląda to bardziej jak szkic i wstęp do jeszcze nie wydanej książki. Czas stracony z tą książką mogłem lepiej spożytkować przy innej lekturze.

Wydawało się, że książka posiada potencjał, autor wciąga nas na początku w pewną intrygę, jednakże moje zainteresowanie czytanym tekstem malało z prędkością pocisku opuszczającego lufę pistoletu. Książka niby o czymś, a jednak o niczym. Zawiły sposób prowadzenia narracji, mało wyraziste postaci, rozwój wydarzeń praktycznie żaden, autor ledwo otarł się o "akcję" dopiero pod...

Piję wła­śnie kawę. Ta odgrzana słodka lura w zasa­dzie wcale nie zasłu­guje na miano kawy, ale piję ją i nawet mi sma­kuje, choć wcale nie powinna. Dobry brat, zły brat to wła­śnie taka lite­racka lura, która nawet mi się podobała.

pełna recenzja:
http://podsluch.wordpress.com/2011/12/15/dobry-brat-zly-brat-matti-ronka/

Piję wła­śnie kawę. Ta odgrzana słodka lura w zasa­dzie wcale nie zasłu­guje na miano kawy, ale piję ją i nawet mi sma­kuje, choć wcale nie powinna. Dobry brat, zły brat to wła­śnie taka lite­racka lura, która nawet mi się podobała.

pełna recenzja:
http://podsluch.wordpress.com/2011/12/15/dobry-brat-zly-brat-matti-ronka/

lipa straszna, nie ma się co sugerować recenzją z tyłu książki, wydawało się ciekawe, ale wyszło jak zawsze

lipa straszna, nie ma się co sugerować recenzją z tyłu książki, wydawało się ciekawe, ale wyszło jak zawsze

Mam takie małe wrażenie, że osoba pisząca recenzję na okładkę czytała inną książkę. Wciągająca i owszem ale mrożący krew w żyłach kryminał? Ktoś chyba nie zrozumiał humoru.

Mam takie małe wrażenie, że osoba pisząca recenzję na okładkę czytała inną książkę. Wciągająca i owszem ale mrożący krew w żyłach kryminał? Ktoś chyba nie zrozumiał humoru.