Kolejna odsłona przygód weneckiego komisarza. Tym razem spokój Guida w pewną sobotę zakłóca urzędnik miejski, który ni mniej ni więcej oznajmia zdumionemu policjantowi, że według dokumentów będących w jego posiadaniu (czy właściwie: braku takowych),mieszkanie policjanta nie istnieje. I jako takie może zostać obłożone nakazem rozbiórki. Choć sprawa wydaje się poważna, Guido liczy na opieszałość urzędu i ma nadzieję, że nie będzie żadnego ciągu dalszego tej absurdalnej sytuacji. Wkrótce jednak ten sam urzędnik podejmuje próbę kontaktu z komisarzem w zupełnie innej sprawie, jednak zanim udaje mu się rozmówić z policjantem, spada z wysokiego rusztowania i ginie. Wszystko wskazuje na wypadek, ale kilka drobiazgów, nie pasujących do tej teorii nie daje komisarzowi spokoju i częściowo na własną rękę zaczyna węszyć wokół miejsca pracy zmarłego. Nie musi wcale długo szukać, ani głęboko kopać, żeby odkryć, że komuś w wmieście faktycznie zależało na usunięciu nadgorliwego urzędnika z drogi. Wprawdzie udaje się znaleźć sprawcę, ale nigdy się nie dowiemy, czy poniesie on zasłużoną karę.

Przy okazji prowadzonego dochodzenia Brunetti z cynizmem i pewną dozą rozczarowania komentuje wszechobecną korupcję, łapówkarstwo, obchodzenie przepisów, czy ich naginanie w miarę zmieniających się potrzeb. Sam też nie stara się nawet ukryć, że zamierza użyć swoich prywatnych wpływów do tego, żeby załatwić sprawę swojego nieistniejącego (na papierze) mieszkania, choć pojęcia nie ma, jak tego dokonać, by całkiem nie przejść "na złą stronę mocy".

Klimat powieści niespieszny, akcja przeplatana przerwami na posiłki i popijanie kawy, tudzież niezbyt aktywną walką z tumiwisizmem kolegów Brunettiego po fachu.

Miła lektura, choć zdecydowanie nie jest szczególnie wybitna.

Kolejna odsłona przygód weneckiego komisarza. Tym razem spokój Guida w pewną sobotę zakłóca urzędnik miejski, który ni mniej ni więcej oznajmia zdumionemu policjantowi, że według dokumentów będących w jego posiadaniu (czy właściwie: braku takowych),mieszkanie policjanta nie istnieje. I jako takie może zostać obłożone nakazem rozbiórki. Choć sprawa wydaje się poważna, Guido...

Kryminały autorstwa Donny Leon należą do grona moich ulubionych. Co w nich niezwykłego? A no bohater i usytuowanie akcji.

Seria opowiada o weneckim komisarzu policji Guido Brunettim, natomiast sama akcja rozgrywa się przede wszystkim w jakże pięknym mieście Wenecji oraz jego okolicach.

Urozmaiceniem jest ogrom problemów i spraw, z którymi zmierzyć się musi nasz bohater – od pedofilii, handlu dziećmi poprzez prostytucję, kłopoty z mafią, narkotykami aż do zbrodni na tle politycznym.

Niesamowity klimat, dokładny opis Wenecji i jej zakamarków sprawiają, że książki są tak ciekawe i wciągające. Szczerze polecam ;)

Kryminały autorstwa Donny Leon należą do grona moich ulubionych. Co w nich niezwykłego? A no bohater i usytuowanie akcji.

Seria opowiada o weneckim komisarzu policji Guido Brunettim, natomiast sama akcja rozgrywa się przede wszystkim w jakże pięknym mieście Wenecji oraz jego okolicach.

Urozmaiceniem jest ogrom problemów i spraw, z którymi zmierzyć się musi nasz bohater –...

Pozostając wciąż w kręgu powieści sensacyjnych, tworzonych przez kobiety, sięgnąłem po "Znajomi na stanowiskach" Donny Leon, która - wbrew brzmieniu nazwiska i tematowi włoskiemu (akcja toczy się w Wenecji) - jest amerykańską pisarką i to, oddajmy co należne, bardzo sprawną, posiadającą dużą łatwość konstruowania lekkich, przyjemnych, chociaż kryminalnych, historii.

Donna Leon zna Włochy i Wenecję, gdyż tam pomieszkuje, świetnie portretuje społeczeństwo włoskie, jego organizację, przywary i obyczaje. Tej krytyki jest najwięcej, co nie dziwi: łatwo jest krytykować innych. Akurat w powieści "Znajomi na stanowiskach" idzie o przestępstwa dokonywane na rynkh nieruchomości, o lichwę oraz o handel narkotykami. W przestpstwa są zamieszane wielkie rody i urzędnicy na wysokich stanwiskach.

Sympatyczne pisarstwo. Chociaż, jak dla mnie (lecz o gustach się nie dyskutuje) zbyt lekkie, zbyt proste, zbyt oczywiste.

Pozostając wciąż w kręgu powieści sensacyjnych, tworzonych przez kobiety, sięgnąłem po "Znajomi na stanowiskach" Donny Leon, która - wbrew brzmieniu nazwiska i tematowi włoskiemu (akcja toczy się w Wenecji) - jest amerykańską pisarką i to, oddajmy co należne, bardzo sprawną, posiadającą dużą łatwość konstruowania lekkich, przyjemnych, chociaż kryminalnych, historii.

Donna...

„Znajomi na stanowiskach” to dziewiąta z kolei powieść kryminalna przekładu amerykańskiej pisarki Donny Leon wydana w ciągu sześciu lat, do tej pory ukazało się już chyba czternaście jej autorstwa. Pisarka mieszka od wielu lat w Wenecji i zna dobrze realia życia codziennego wenecjan. Akcja wszystkich książek rozgrywa się więc w pięknej Wenecji. I chociaż kryminały nie są moim ulubionym gatunkiem literackim, to książka mnie wciągnęła, Znalazłam w niej wiele osobliwości życia społeczno- obyczajowego Wenecji. Główny bohater (ogniwo spajające wszystkie powieści) komisarz Guido Brunetti, inteligentny hedonista z zasadami, budzi sympatię, więc chętnie towarzyszyłam mu poprzez kolejne rozdziały w rozwiązywaniu kryminalnych zagadek i w odkrywaniu czarnej rzeczywistości. Obok fabuły kryminalnej ważne jest w książce tło społeczne opisywanych wydarzeń. Pisarka krytykuje między innymi włoską biurokrację i skorumpowaną klasę polityczną, a w szczególności lichwiarstwo, rynek nieruchomości i narkotyki. Wytyka również przywary wenecjan np.: chciwość i skłonność do gromadzenia dóbr wszelakich. Przepisy kuchni Veneto to jeszcze jedna rzecz, która urzekła mnie w tej książce. Paola, zona komisarza, jest świetną kucharką i zdradza wiele tajemnic regionalnej kuchni np. jak przygotować potrawę z ryżu nazywaną w Veneto „Risi e bisi”- najbardziej charakterystyczne danie ryżowe w Veneto, podawano tradycyjnie u doży w Dniu św. Marka patrona Wenecji. Warto więc sięgnąć po książkę Donny Leon „ Znajomi na stanowiskach” dla odkrywania nie tylko kryminalnych, ale i kulinarnych zagadek .
Więcej czytaj na: http://mojewloskieimpresje.blogspot.it/2011/04/komisarz-brunetti-i-kryminalne-zagadki.html

„Znajomi na stanowiskach” to dziewiąta z kolei powieść kryminalna przekładu amerykańskiej pisarki Donny Leon wydana w ciągu sześciu lat, do tej pory ukazało się już chyba czternaście jej autorstwa. Pisarka mieszka od wielu lat w Wenecji i zna dobrze realia życia codziennego wenecjan. Akcja wszystkich książek rozgrywa się więc w pięknej Wenecji. I chociaż kryminały nie...

Książki Donny Leon mają w sobie to "coś", co sprawia, że pomimo niezbyt zawiłej fabuły, czy powtarzalnego schematu akcji, ciągle chcemy więcej i więcej. Aż się boję, co będzie, kiedy przeczytam ostatnią książkę z tej serii. Komisarz Brunetti i jego ferajna już na dobre zdobyli moje serducho i żal się będzie z nimi rozstawać, bo są to postacie bardzo żywe i realistyczne. Klimatyczna Wenecja także urzeka :)
Jedyne, co mnie irytuje w tych powieściach to to, że winnym prawie zawsze udaje się wywinąć od odpowiedzialności...

Książki Donny Leon mają w sobie to "coś", co sprawia, że pomimo niezbyt zawiłej fabuły, czy powtarzalnego schematu akcji, ciągle chcemy więcej i więcej. Aż się boję, co będzie, kiedy przeczytam ostatnią książkę z tej serii. Komisarz Brunetti i jego ferajna już na dobre zdobyli moje serducho i żal się będzie z nimi rozstawać, bo są to postacie bardzo żywe i realistyczne....

No i znowu się nie zawiodłam! Mimo, że wszystkie książki o komisarzu Brunettim są podobnie zbudowane, do tej pory jeszcze mi się nie znudziły. Już rozpoczęłam następną ;-)
Jak zwykle autorka oddaje wspaniale klimat fantastycznej Wenecji.

No i znowu się nie zawiodłam! Mimo, że wszystkie książki o komisarzu Brunettim są podobnie zbudowane, do tej pory jeszcze mi się nie znudziły. Już rozpoczęłam następną ;-)
Jak zwykle autorka oddaje wspaniale klimat fantastycznej Wenecji.

Wenecki(włoski) świat przysług i znajomości pomocny w pracy komisarza Brunettiego

Wenecki(włoski) świat przysług i znajomości pomocny w pracy komisarza Brunettiego

To są lekkie i szybkie książki. Takie na plażę czy podróż :). Ale czasami chce się właśnie takiej literatury.

To są lekkie i szybkie książki. Takie na plażę czy podróż :). Ale czasami chce się właśnie takiej literatury.