@Aguirre, znów muszę Cię wywołać, jesteś moją nadzieją 😄

@Aguirre, znów muszę Cię wywołać, jesteś moją nadzieją 😄

@Sea_Of_Darkness  Czy to ma być powieść (romans, kryminał, triller, horror czy coś komediowego)czy jakiś reportażu, literatura faktu lub podróżnicza?

@Sea_Of_Darkness  Czy to ma być powieść (romans, kryminał, triller, horror czy coś komediowego)czy jakiś reportażu, literatura faktu lub podróżnicza?

@Sea_Of_Darkness Dziękuję za zaufanie, ale przeceniasz mnie. Zakładam, że wybrałaś okres dzieciństwa i młodości babci, ale może jej nie doceniasz i jest ona niczym jedna z postaci z filmu https://www.filmweb.pl/film/O północy w Paryżu-2011-562509 ,  a jej ulubiony okres to np. lata 20-te czy 30-te, a może czasy fin de siècle'u czy belle époque? Napisze zatem o książkach o Paryżu, które czytałem, może to się przyda jak nie Twojej babci, to komu innemu. Pominę klasykę, a raczej to co było już nią w okresie mojej młodości licealno-studenckiej. 
Zacznę od pozycji polskiej - Paryż 1938[bookLink]4907665|Paryż 1938[/bookLink] - kalendarium ówczesnej niekwestionowanej stolicy kultury europejskiej (Berlin wyeliminował już wówczas Wiedeń i sam siebie). Autor opisuje wydarzenia w stolicy Francji koncentrując się na osobowościach świata literatury, filmu, malarstwa,rzeźby, architektury, mody i muzyki. Ludzie i ich dzieła, wydarzenia. Nie poprzestaje na Francuzach, jest i o Amerykanach, Niemcach, Austriakach oraz oczywiście Polakach.  No i wiele z tych postaci świetnie funkcjonowało i w latach pięćdziesiątych, a niektóre i później. 
Latawce[bookLink]4933949|Latawce[/bookLink] rozgrywają się w Paryżu tylko częściowo i dotyczą okresu tuż przed wojną, samej II wojny i tuż po. Ale gdyby zanimizowano imiona i nazwy własne nie miałbym kłopotu z odgadnięcie, że to powieść francuska, w najlepszym tego słowa rozumieniu. Czytając szybujesz wraz z tytułowymi latawcami, czasem lekko i beztrosko, a czasem przez burze i zawirowania, ale zawsze z nadzieją, romantyzmem i zrozumieniem dla ludzkich uczuć.
Powracający głód[bookLink]20410|Powracający głód[/bookLink], dzieło jednego z "młodszych" historycznie francuskich noblistów. W zasadzie jak wyżej, nieco poważniej i mniej romantycznie.
W rytmie allemande[bookLink]62445|W rytmie allemande[/bookLink] - też jak wyżej, aczkolwiek raczej dla dziadka, bowiem z punktu widzenia dorastającego chłopca.
Lata[bookLink]4992460|Lata[/bookLink] - wiem, że nie przepadasz za powieściami autobiograficznymi, czy pisaniem tylko o sobie, ale ta powieść obejmuje w największym stopniu właśnie ten okres, o którym pisałaś. I też jest to wizja historii nie tyle Francji,co pewnego pokolenia, przede wszystkim kobiet. I co ciekawe, pokazuje, że od lat 70-tych Paryż i cały kraj przestały już oddziaływać na resztę Europy i np. piszącemu te słowa łatwiej czytało się o okresie sprzed jego urodzenia, niż późniejszym bowiem późniejsze wydarzenia i polityczne i kulturalne nad Sekwaną już tak u nas nie rezonowały.
Zazi w metrze[bookLink]4910089|Zazi w metrze[/bookLink] i  Niedziela życia[bookLink]3868616|Niedziela życia[/bookLink]. Pierwsza w całości o Paryżu (przełom lat 50-tychi 60-tych), druga w znacznej części, jedno pokolenie wcześnie. Z tym, że ich lektura wymaga upodobania do literatury absurdalno-groteskowej, nieco teatralnej. Zazi[bookLink]4910089|Zazi[/bookLink] jest pod każdym względem ciekawsza, łatwiejsza i bardziej zrozumiała, nie wymaga znajomości żadnych faktów z historii Francji.
To na początek tyle z tego, co mi przyszło do głowy. Nie polecam książek, które oceniłem nisko (poniżej"6", m.in.dwóch znanych amerykańskich pisarzy i jedna francuska autorka).

@Sea_Of_Darkness Dziękuję za zaufanie, ale przeceniasz mnie. Zakładam, że wybrałaś okres dzieciństwa i młodości babci, ale może jej nie doceniasz i jest ona niczym jedna z postaci z filmu https://www.filmweb.pl/film/O północy w Paryżu-2011-562509 ,  a jej ulubiony okres to np. lata 20-te czy 30-te, a może czasy fin de siècle'u czy belle époque? Napisze zatem o książkach o...

 [bookCover]4907665|Paryż 1938[/bookCover]  [bookCover]4933949|Latawce[/bookCover]  [bookCover]20410|Powracający głód[/bookCover]  [bookCover]62445|W rytmie allemande[/bookCover]  [bookCover]4992460|Lata[/bookCover]  [bookCover]4910089|Zazi w metrze[/bookCover]  [bookCover]3868616|Niedziela życia[/bookCover]

A może  Filmowy Paryż[bookLink]234666|Filmowy Paryż[/bookLink]

A może  Filmowy Paryż[bookLink]234666|Filmowy Paryż[/bookLink]

 [bookCover]234666|Filmowy Paryż[/bookCover]

@Aka, najlepiej literatura piękna, może być powieść historyczna, o ile nie o zbyt dawnych czasach (sama czytałam Królowie przeklęci I[bookLink]252282|Królowie przeklęci I[/bookLink], ale moją babcię niezbyt to interesuje), dobry kryminał też się nada. Romans, horror czy komedia nie, to nie w typie babci. Literaturę faktu babcia czyta, ale nie wiem czy o Paryżu by chciała - za dobrze zna to miasto, żeby interesowały ją suche fakty.

@Aguirre, jesteś tutaj kopalnią wiedzy książkowej z całego świata, musiałam Cię wywołać 😀 Masz rację, że wybrałam czas akcji kierując się latami młodości mojej babci. To dlatego, że Paryż ma dla niej wyjątkowe znaczenie - to była babci pierwsza podróż zagraniczna (1959r.) i babcia zakochała się w tym mieście, wielokrotnie zresztą do niego wracała. Oczywiście nie skreślam innych lat, tak jak wspomniałeś lata 20. czy 30. to też interesująca epoka. Myślę tylko, że babcię mało zainteresują najdawniejsze czasy, jak już wspomniałam w odpowiedzi do @Aka, średniowiecze jej nie zainteresowało. Myślę, że ramy czasowe, w których babcia chciałaby się poruszać, to XIX-XX wiek, z naciskiem na jej młodość (babcia urodziła się w 1936r.).
Z wymienionych przez Ciebie książek babcia na pewno czytała Lata[bookLink]4992460|Lata[/bookLink] (Bliscy[bookLink]5041146|Bliscy[/bookLink] zresztą też), sama jej te książki kupowałam 😀 O pozostałych książkach nic nie wiem, więc dopisuję na listę do zaproponowania.

@Aka, Filmowy Paryż[bookLink]234666|Filmowy Paryż[/bookLink] wydaje się być ciekawy, ale dla laika - to by bardziej była książka dla mnie (raz byłam w Paryżu jako dziecko 😄) niż dla babci, która ma i miasto w małym palcu, i kino też (babcia jest zarówno wielką fanką książek jak i kina).

@Aka, najlepiej literatura piękna, może być powieść historyczna, o ile nie o zbyt dawnych czasach (sama czytałam Królowie przeklęci I[bookLink]252282|Królowie przeklęci I[/bookLink], ale moją babcię niezbyt to interesuje), dobry kryminał też się nada. Romans, horror czy komedia nie, to nie w typie babci. Literaturę faktu babcia czyta, ale nie wiem czy o Paryżu by chciała -...

Polecam wspaniale ironiczną  wobec paryskiego środowiska literackiego  Przeklęta pierwsza linijka[bookLink]39440|Przeklęta pierwsza linijka[/bookLink] To o "grafoholikach", którzy muszą  nie tylko pisać, ale i publikować, skoro dziś piszą wszyscy, a nikt nie czyta (z chwalebnym wyjątkiem społeczności LC!) 

Polecam wspaniale ironiczną  wobec paryskiego środowiska literackiego  Przeklęta pierwsza linijka[bookLink]39440|Przeklęta pierwsza linijka[/bookLink] To o "grafoholikach", którzy muszą  nie tylko pisać, ale i publikować, skoro dziś piszą wszyscy, a nikt nie czyta (z chwalebnym wyjątkiem społeczności LC!) 

@Łukasz Starzewski Przkleta linijka zapowiada się ciekawie.
Przeczytałam twoją opinię o Panu Wołodyjowskim i o pewnej scenie z Azją i  pierwszy raz spotkałam się z czyimś zdaniem tak  podobnym do mojego na ten temat. 😊

@Łukasz Starzewski Przkleta linijka zapowiada się ciekawie.
Przeczytałam twoją opinię o Panu Wołodyjowskim i o pewnej scenie z Azją i  pierwszy raz spotkałam się z czyimś zdaniem tak  podobnym do mojego na ten temat. 😊

Polecam Paryskie pasaże. Opowieść o tajemnych przejściach[bookLink]62927|Paryskie pasaże. Opowieść o tajemnych przejściach[/bookLink] Krzysztofa Rutkowskiego. O nieoczywistym Paryżu, jego zaułkach, ukrytych przejściach i związanych z nimi a zapomnianych wydarzeniach.

Choć to nie powieść ale zbiór esejów...

Polecam Paryskie pasaże. Opowieść o tajemnych przejściach[bookLink]62927|Paryskie pasaże. Opowieść o tajemnych przejściach[/bookLink] Krzysztofa Rutkowskiego. O nieoczywistym Paryżu, jego zaułkach, ukrytych przejściach i związanych z nimi a zapomnianych wydarzeniach.

Choć to nie powieść ale zbiór esejów...

Każdy wrażliwy człowiek po prostu musi mieć to samo odczucie. Pan Henio należał raczej do tych drugich - przypomnijmy, ze facet był potwornym endekiem, a zatem darwinizm społeczny i narodowy wynosił na ołtarze... 
 

Każdy wrażliwy człowiek po prostu musi mieć to samo odczucie. Pan Henio należał raczej do tych drugich - przypomnijmy, ze facet był potwornym endekiem, a zatem darwinizm społeczny i narodowy wynosił na ołtarze... 
 

No i jak pisał w odcinkach to musiał pisać pod czytelnika.

No i jak pisał w odcinkach to musiał pisać pod czytelnika.

BTW: dobrze, że ta forma literacka dawno się już wyczerpała - pamiętam ją  ze swych młodych lat , np. w "Expresie Wieczornym" (to taki peerelowski "Super Express") 

BTW: dobrze, że ta forma literacka dawno się już wyczerpała - pamiętam ją  ze swych młodych lat , np. w "Expresie Wieczornym" (to taki peerelowski "Super Express") 

Polecam  Uległość[bookLink]4912589|Uległość[/bookLink]

Polecam  Uległość[bookLink]4912589|Uległość[/bookLink]

 [bookCover]4912589|Uległość[/bookCover]