Też lubię niejednoznacznych bohaterów.

Pierwsza postać z takich złych, ale nie do końca, jaka mi przychodzi do głowy, to Gerald Tarrant z Trylogii Zimnego Ognia. Morderca własnej rodziny, coś w rodzaju wampira, żywiącego się strachem (chociaż krew też lubi), a z drugiej strony jak już coś obieca, to pójdzie na drugi koniec świata, żeby dotrzymać słowa.

Kamala z Trylogii Magistrów. Trudno mi zdecydować czy tę postać można nazwać dobrą czy złą. Niby robi sporo dobrego, ale jednocześnie każde jej zaklęcie skraca jakiemuś przypadkowemu człowiekowi życie (i w końcu go zabija).

Hrathen z Elantris. Prawie fanatyk religijny, knuje, oszukuje, uważa, że wszelkie metody są dobre, żeby tylko nawrócić innowierców na jego religię, ale ostatecznie potrafi zrobić coś dobrego.

Też lubię niejednoznacznych bohaterów.

Pierwsza postać z takich złych, ale nie do końca, jaka mi przychodzi do głowy, to Gerald Tarrant z Trylogii Zimnego Ognia. Morderca własnej rodziny, coś w rodzaju wampira, żywiącego się strachem (chociaż krew też lubi), a z drugiej strony jak już coś obieca, to pójdzie na drugi koniec świata, żeby dotrzymać słowa.

Kamala z Trylogii...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Tytus - moralnie bardzo dwuznaczny, często konflikty rozwiązuje siłowo, ma zamiłowanie do ciemnych interesòw ale jednocześnie za swoimi towarzyszami skoczyłby w ogień.

Kikut- straszna maruda, złośliwiec niesamowity
, ale tak samo jak Tytus towarzysze broni są dla niego najważniejsi.

Obaj z serii Krwawy las[bookLink]4875100|Krwawy las[/bookLink]

Lucius Batiatus Bestia- postrach rekrutòw, ale jednocześnie wzòr oficera. Surowy, jednak jego postępowanie na pewno uratowało niejednego młodego legionistę od szybkiej śmierci w pierwszym w życiu starciu. Pomimo, że na początku znęcał się psychicznie nad moim ulubionym bohaterem, to pòzniej potrafił go docenić jako bardzo obiecującego żołnierza. Niestety zginął, a mi było bardzo przykro...

Orły Imperium[bookLink]88851|Orły Imperium[/bookLink]

Tytus - moralnie bardzo dwuznaczny, często konflikty rozwiązuje siłowo, ma zamiłowanie do ciemnych interesòw ale jednocześnie za swoimi towarzyszami skoczyłby w ogień.

Kikut- straszna maruda, złośliwiec niesamowity
, ale tak samo jak Tytus towarzysze broni są dla niego najważniejsi.

Obaj z serii Krwawy las[bookLink]4875100|Krwawy las[/bookLink]

Lucius Batiatus Bestia-...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

- Palpatine z Darth Plagueis[bookLink]135651|Darth Plagueis[/bookLink]
- Jacen Solo z serii Dziedzictwo Mocy (Zdrada[bookLink]5127|Zdrada[/bookLink],..., Niezwyciężony[bookLink]98427|Niezwyciężony[/bookLink])
- Darth Bane z Darth Bane: Droga zagłady[bookLink]136434|Darth Bane: Droga zagłady[/bookLink]

- Palpatine z Darth Plagueis[bookLink]135651|Darth Plagueis[/bookLink]
- Jacen Solo z serii Dziedzictwo Mocy (Zdrada[bookLink]5127|Zdrada[/bookLink],..., Niezwyciężony[bookLink]98427|Niezwyciężony[/bookLink])
- Darth Bane z Darth Bane: Droga zagłady[bookLink]136434|Darth Bane: Droga zagłady[/bookLink]

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Pierwsza myśl Sandor Clegane. Niejednoznaczna postać (jak to bywa u Martina), która słynie ze swego okrucieństwa, a jednak jedna z niewielu postaci, która lituje się nad biedną Sansą. Jest to postać, którą naprawdę trudno określić. Bo z jednej strony czasami ma się naprawdę wrażenie, że jest to "dobry człowiek", jednak zaraz sobie przypomina czytelnik jak bezlitosny i okrutny potrafi być ów bohater. Naprawdę go lubię.

Druga myśl dotyczy Beatrice Lestrange z Harrego Pottera. Kochałam ją za wygląd, za szaleństwo, choć niby nie powinnam, skoro robiła tak okrutne rzeczy. Jednak naprawdę podobała mi się jej postać.

Pierwsza myśl Sandor Clegane. Niejednoznaczna postać (jak to bywa u Martina), która słynie ze swego okrucieństwa, a jednak jedna z niewielu postaci, która lituje się nad biedną Sansą. Jest to postać, którą naprawdę trudno określić. Bo z jednej strony czasami ma się naprawdę wrażenie, że jest to "dobry człowiek", jednak zaraz sobie przypomina czytelnik jak bezlitosny i...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Część z nich jest nierozumiana, inni podejmują złe decyzje, jeszcze innych prześladuje stara sława. A ja lubię bohaterów przedstawionych jako złych, którzy mają rację w pewnych okolicznościach lub są po prostu ciekawie opisani.
- Amaram - nierozumiany. Po prostu dowódca. Który umie podejmować decyzje. Trudne decyzje. Postąpiłbym podobnie jak on. Słowa światłości[bookLink]221180|Słowa światłości[/bookLink]
- Littlefinger - jeden z największych manipulatorów. W sumie to on wywołał Wojnę Pięciu Króli. Szachruje, morduje, zawiera sojusze, wyniszcza rody. A przy tym ma moje poczucie humoru. No i te jego cytaty
- Pani z Kroniki Czarnej Kompanii[bookLink]49305|Kroniki Czarnej Kompanii[/bookLink]. Po prostu świetny dowódca. Niby zła, ale jednak... Postać konfliktu wewnętrznego, czy da się walczyć złem, przeciw większemu złu?
- Herrbatka z Wiedźmikołaj[bookLink]4454|Wiedźmikołaj[/bookLink].
"Nie mam zbyt wielu przyjaciół. Chyba brak mi talentów towarzyskich. Z drugiej strony wszakże zdaje się, ze nie mam nieprzyjaciół. Ani jednego. To miło, prawda?" Bezlitosny, błyskotliwy, szalony i zabójczy socjopata. Jeden z jaśniejszych punktów książki.
- Dzierzba z Hyperion[bookLink]231216|Hyperion[/bookLink]. Za całokształt, zwłaszcza za pielęgnowanie drzew ;).
Jeszcze pewnie paru by się znalazło :)

Część z nich jest nierozumiana, inni podejmują złe decyzje, jeszcze innych prześladuje stara sława. A ja lubię bohaterów przedstawionych jako złych, którzy mają rację w pewnych okolicznościach lub są po prostu ciekawie opisani.
- Amaram - nierozumiany. Po prostu dowódca. Który umie podejmować decyzje. Trudne decyzje. Postąpiłbym podobnie jak on. Słowa światłości...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

W zasadzie dorzucenie do tej listy Tyriona to faktycznie nadużycie z mojej strony. Stoi po ,,nie naszej” stronie barykady, ale moralnie jest w porządku. Dla mnie największą zaletą Pieśni lodu i ognia jest to, że chociaż utożsamiamy się z jedną ze stron, to nie możemy jednoznacznie powiedzieć, że ona jest dobra.

Czy źli bohaterowie są popularni? Nie wiem, nie wydaje mi się, raczej czuję, że jestem w mniejszości :) Owszem, jest w literaturze moda na kreowanie postaci na takich złych, mrocznych, tajemniczych - ale to z reguły tylko otoczka, zasłona dymna na pierwsze dwadzieścia stron.

Ja antagonistów w większości przypadków lubię głównie za inteligencję. Warner jest chyba jedynym złym, który tak mnie zaciekawił, pomimo że uważam go za idiotę. BlueSugar, bardzo mnie zaniepokoiłaś :(

W zasadzie dorzucenie do tej listy Tyriona to faktycznie nadużycie z mojej strony. Stoi po ,,nie naszej” stronie barykady, ale moralnie jest w porządku. Dla mnie największą zaletą Pieśni lodu i ognia jest to, że chociaż utożsamiamy się z jedną ze stron, to nie możemy jednoznacznie powiedzieć, że ona jest dobra.

Czy źli bohaterowie są popularni? Nie wiem, nie wydaje mi się,...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Dobrze, że ktoś założył ten temat, bo zawsze zastanawiał mnie fenomen złych bohaterów. Ciekawiło mnie przede wszystkim dlaczego są tak lubiani przez czytelników. Sama zazwyczaj lubię postacie z rodzaju "tych dobrych" (to dopiero jest dziwne, ponieważ ciągle natykam się na fanów "złych" bohaterów) jednak nie przekreślam zupełnie "złych" postaci, o ile fandom mi ich nie obrzydzi.

- Warnera z "Dotyku Julii" lubiłam tylko w pierwszym tomie. Po przeczytaniu 2 tomu zmieniłam zdanie ze względu na pewne rozwiązanie fabularne (nie powiem jakie, bo nie chcę spoilerować)
- Lubię Beletha z książki "Ja, diablica". Nie do końca zły bohater (mimo, że diabeł) ale czarujący.
- Uwielbiam wręcz Wolanda i jego świtę w "Mistrzu i Małgorzacie". Tu jest tak samo jak w przypadku Beletha - diabły i demony, które są super skonstruowane, mimo że nie do końca są złe.

Generalnie wolę złe bohaterki od złych bohaterów, zwłaszcza gdy są twardymi dziewczynami oraz (co często idzie w parze) wojowniczkami, jednak w literaturze trudno się natknąć na taką bohaterkę. Kiedy jednak takowa się pojawia, często staje się obiektem uczuć równie mrocznego co ona protagonisty i wtedy mam ochotę rzucić książką. Nie lubię takiego motywu, ponieważ jestem zdania, że do takich bohaterek rzadko pasuje wątek miłosny.

Dobrze, że ktoś założył ten temat, bo zawsze zastanawiał mnie fenomen złych bohaterów. Ciekawiło mnie przede wszystkim dlaczego są tak lubiani przez czytelników. Sama zazwyczaj lubię postacie z rodzaju "tych dobrych" (to dopiero jest dziwne, ponieważ ciągle natykam się na fanów "złych" bohaterów) jednak nie przekreślam zupełnie "złych" postaci, o ile fandom mi ich nie...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Kurczę. Przeczytałam tyle książek, a nie potrafię bez zastanowienia podać swojego ulubionego antagonisty.
Hmmm...
O, albo już mam! Beatrice Lacey z "Dziedzictwo". Uwielbiam ją! Kobieta, która z miłości do ziemi potrafi poświęcić nawet swoją rodzinę. Jedna z niewielu kobiecych postaci, które faworyzuję.

W ogóle nie nazwałabym Tyriona tym złym, ale jestem dopiero po pierwszym tomie, jeszcze wszystko może się zmienić. I również go lubię. :D

Jak dotąd spotkałam mało interesująco skonstruowanych antagonistów, większość z nich była zła, bo ktoś musiał być tym frajerem do bicia i okazywania protagonisty jako kogoś wartościowego. Jedyne kogo sobie przypominam, to Hannibala Lectera. Problem jest tylko jeden: zaczęłam o nim czytać i nie skończyłam. Ahh, te terminy w bibliotece. :(

Kurczę. Przeczytałam tyle książek, a nie potrafię bez zastanowienia podać swojego ulubionego antagonisty.
Hmmm...
O, albo już mam! Beatrice Lacey z "Dziedzictwo". Uwielbiam ją! Kobieta, która z miłości do ziemi potrafi poświęcić nawet swoją rodzinę. Jedna z niewielu kobiecych postaci, które faworyzuję.

W ogóle nie nazwałabym Tyriona tym złym, ale jestem dopiero po...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Jestem dziwnym czytelnikiem. Najczęściej moi ulubieni bohaterowie to postacie złe lub przynajmniej dwuznaczne moralnie, uwielbiam kiedy pojawiają się na kartach książek i często zapadają mi w pamięć dużo bardziej niż ci idealni i szlachetni. Ba, zdarza mi się nawet kibicować antagonistom w starciu z tymi dobrymi. Oczywiście, nie podziwiam każdego złego bohatera za sam fakt bycia złym, nie znoszę różnych demonizowanych voldemortopodobnych postaci, przeciwnie, wymagam dokładnej kreacji schwarzcharakterów. I tych z najwyższej półki zawsze mi za mało.

Czy znacie złych bohaterów, o których się nie zapomina? Cynicznych, złośliwych, charyzmatycznych, władczych, inteligentnych, a może prawie szalonych? Takich, których nienawidziłoby się jako ludzi, ale tym bardziej uwielbia jako bohaterów?



Dzielę się swoją listą złych:

1. Akkarin z Nowicjuszki ( Nie z Wielkiego Mistrza !!!) Chyba pierwszy czarny charakter, którego pokochałam. Nieliczne sceny z nim w Nowicjuszce czytałam po kilka razy, zastanawiałam się nad jego motywami, szukałam przesłanek wskazujących na to, że jest jednak dobry, zastanawiałam się nad każdym wypowiedzianym przez niego zdaniem. Nie muszę chyba dodawać, że wyjaśnienie jego tajemnicy w trzecim tomie, odbierając mu całą otoczkę potęgi, władzy i tajemnicy, bardzo mnie zawiodło.

2. Tytułowy bohater Księcia Cierni. Chyba najbardziej zła postać, jaką kiedykolwiek spotkałam między literami. Jego uczynki budzą wstręt, ale jego głos dobijający zza kartek jest na swój sposób hipnotyzujący. Akcja i realia świata to w tej książce tylko nędzny dodatek do jego pogiętej, fascynującej, pełnej sprzeczności osobowości.

3. Artemis Fowl (tylko 1. tom!) Rzadko spotyka się książkę dla dzieci, w której mamy okazję przyjrzeć się obu stronom konfliktu, a protagonista postępuję amoralnie. Dla mnie to była niezła odskocznia po rycerzyku Potterze. Szkoda, że nie ma tego efektu w późniejszych tomach.

4. Magnus z Upadających Królestw. Zły i silny na zewnątrz, słaby i niemal dobry w środku. Świetnie obrazuje to narracja personalna na przemian z punktu widzenia jego i jego wrogów. Moje peany na jego część zawiera też ta opinia: http://lubimyczytac.pl/ksiazka/194614/falling-kingdoms-upadajace-krolestwa/...

5. Clancy Gray z Mrocznych umysłów. Uwielbiam go za charyzmę i zagadkowość, za idealnie odmierzoną dawkę szaleństwa, za talent aktorski, za umiejętność manipulacji, za to, że tak do końca nie wiemy, kiedy wykorzystuje swój dar, a kiedy nie, za to, że z pistoletem przy skroni mówi: "mogłabyś chociaż zaczekać, aż skończę rozdział?”

6. Warner z Dotyku Julii. Dwóch następnych tomów serii jeszcze nie dorwałam w swe łapki, więc mogę wypowiadać się tylko o pierwszym. Warner na pozór jest makiawelicznym przywódcą, jednak jak dla mnie działa zbyt nieracjonalnie jak na dowódcę, nie ma autorytetu, ma niewłaściwe priorytety. Jest arogancki, błyskotliwie złośliwy, ale też żałosny i skrajnie pozbawiony inteligencji emocjonalnej. Z przyjemnością rozgryzam jego osobowość.

7. Z Pieśni Lodu i Ognia - Tyrion (chociaż to pewnie nie moje skrzywienie; czy można nie lubić Tyriona?), Cersei i Jaime. Każdego bohatera zaczynałam lubić z chwilą, gdy pojawiła się jego narracja. Fascynują mnie relacje między Lannisterami, zwłaszcza tą trójką: zazdrość Jaime`a o Cersei, ślepa ufność, jaką królowa pokłada w bratu, nienawiść między Cersei i Tyrionem, jakaś przyjaźń pomiędzy Tyrionem i Jaime`m. Ach, i jeszcze Littlefinger, oczywiście.

8. Chłopak Nikt z książek Allen Zadoff. Dobrze nakreślony portret zindoktryzowanego, nieczułego, świetnie wyszkolonego nastoletniego zabójcy. I ten specyficzny styl narracji, i ta końcówka pierwszego tomu, taka nieszablonowa!

Jestem dziwnym czytelnikiem. Najczęściej moi ulubieni bohaterowie to postacie złe lub przynajmniej dwuznaczne moralnie, uwielbiam kiedy pojawiają się na kartach książek i często zapadają mi w pamięć dużo bardziej niż ci idealni i szlachetni. Ba, zdarza mi się nawet kibicować antagonistom w starciu z tymi dobrymi. Oczywiście, nie podziwiam każdego złego bohatera za sam fakt...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej