Skończyliśmy naszą pierwszą książkę w ramach Klubu Czytania Synchronicznego. Przeczytałam Wasze opinie o  Kocie w Tokio[bookLink]4999086|Kocie w Tokio[/bookLink], na ogół pozytywne.
Ja jednak czuję się rozczarowana... Przede wszystkim tym, że Japonia przedstawiona jest tutaj tak stereotypowo, powierzchownie... Czego tu nie ma: kaligrafia, ociekająca seksem dzielnica Shinjuku, uzależnienie od gier komputerowych, manga, zjawisko hikikomori, salon tatuażu, przedstawienia rakugo (sztuka gawędziarstwa), hanami (święto wiśni), zjawiskochikan, czyli molestowania w pociągach, hotele kapsułowe, infantylizowanie dziewczynek, soaplandy; popkultura wymieszana z kulturą wyższą (literaturą). Nie nadążałam wręcz z przyswajaniem wszystkiego, co w japońskiej kulturze pociąga/zadziwia/szokuje cudzoziemców. Jedna z bohaterek powieści Amerykanka Flo ("japonolożka a nie japonofilka") ma swoje ulubione japońskie słowo, to "sundoku, które w angielskim przekładzie wymagało całego zdania: kupowanie książek i ustawianie ich na półkach bez przeczytania". Tak właśnie się czuję po przeczytaniu "Kota" - zgromadziłam wiele słów, pojęć, zapisałam je sobie, ale bez głębszego ich zrozumienia; przed oczami przeleciały mi tylko migawki życia Tokio i mieszkających w nim ludzi z różnymi problemami, outsiderów, niedopasowanych, dziwnych, trochę jak z Murakamiego.  Jeden z nich zauważa, że w Tokio wszyscy chcą się do siebie upodobnić i on również próbuje, bezskutecznie: Deru kui wa utareru - "gwóźdź który wystaje, prosi się o młotek". Niestety nie zapamiętałam prawie żadnego bohatera książki, już kilkanaście dni po przeczytaniu książki wszyscy stali się do siebie podobni... (oprócz jednego).
Ale ta powieść miała potencjał, bo gdyby tylko:
- pogłębiony został wątek szylkretowego dziwnego kota (zdecydowanie za mało kota w "Kocie"!);
- książka została opatrzona posłowiem o kocie w kulturze Japonii, np. o zjawisku bakenoko (kot o nadnaturalnych zdolnościach, kot-demon);
- miała zrobiony rzetelnie słowniczek wyrazów japońskich;
- była lepiej zredagowana i wydana z większą starannością
może byłoby ciut lepiej.
 
Poza tym podobało mi się dołączenie do zwykłej powieściowej narracji różnych innych form wyrazu:  świetne opowiadanie z gatunku sci-fi "Kotokopia"; dowcipna opowieść w stylu rakugo (interpretacja sztuki "Zastawa stołowa kota"); bardzo dobra manga "Hikikomori, Futoko neko" o przyjaźni chłopca, nie wychodzącego z domu mężczyzny, uzależnionego od gier, i rannego kota.
Ech, ta książka miała potencjał.... Ale niestety nie jest to  Atlas chmur[bookLink]155296|Atlas chmur[/bookLink] Davida Mitchella. O Nicku Bradleyu (który jest przecież autorem doktoratu o tematyce japońskiej!) pomyślałam, jak o przygodnym turyście z Zachodu, który tylko dotyka powierzchni niektórych zjawisk, a tak naprawdę nie rozumie Japonii. A może taki był zamysł autora? I czy Japonię naprawdę da się zrozumieć?

Skończyliśmy naszą pierwszą książkę w ramach Klubu Czytania Synchronicznego. Przeczytałam Wasze opinie o  Kocie w Tokio[bookLink]4999086|Kocie w Tokio[/bookLink], na ogół pozytywne.
Ja jednak czuję się rozczarowana... Przede wszystkim tym, że Japonia przedstawiona jest tutaj tak stereotypowo, powierzchownie... Czego tu nie ma: kaligrafia, ociekająca seksem dzielnica...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Cóż mogę powiedzieć o Kocie w Tokio[bookLink]4999086|Kocie w Tokio[/bookLink]?
Ano to, że mam żal do Tłumacza, Redaktora i Korektora, że tak bardzo skrzywdzili tę mającą sporo potencjału książkę.
Nie uważam czasu spędzonego w tym kotem ze stracony, jednak zabrakło mi w niej tego nieuchwytnego "czegoś", tego literackiego umami, które sprawia, że książka na długo pozostaje w głowie, że wraca i nie chce się zapomnieć.
Brakowało mi też przypisów. Bardzo brakowało.
Moja ocena 6/10.

Cóż mogę powiedzieć o Kocie w Tokio[bookLink]4999086|Kocie w Tokio[/bookLink]?
Ano to, że mam żal do Tłumacza, Redaktora i Korektora, że tak bardzo skrzywdzili tę mającą sporo potencjału książkę.
Nie uważam czasu spędzonego w tym kotem ze stracony, jednak zabrakło mi w niej tego nieuchwytnego "czegoś", tego literackiego umami, które sprawia, że książka na długo pozostaje w...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Dzięki mojemu bałaganiarstwu czytelniczemu przyjdzie mi zamknąć tą dyskusję 😉 Przeczytałam "Kota w Tokio", choć nie powiem, że książka mnie oczarowałą za pierwszym razem. Musiałam dojrzec do niej, ale potem podążajac za nieuchytnym szylkretowym kotem, przeskakiwałam ze strony na stronę z coraz większym zapałem. Licznik oceny wzrastał z każdym rozdziałem i zakończyłam lekturę ze sporm zadowoleniem. Dziękuje Wam za zmobilizowanie mnie do jej przeczytania  😀 PS wyczytałam na stronie poświęconej zwierzakom, że szylkretowe zazwyczaj bywają kotki  😊

Dzięki mojemu bałaganiarstwu czytelniczemu przyjdzie mi zamknąć tą dyskusję 😉 Przeczytałam "Kota w Tokio", choć nie powiem, że książka mnie oczarowałą za pierwszym razem. Musiałam dojrzec do niej, ale potem podążajac za nieuchytnym szylkretowym kotem, przeskakiwałam ze strony na stronę z coraz większym zapałem. Licznik oceny wzrastał z każdym rozdziałem i zakończyłam...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

No cóż... przeczytałem.
Ale czy coś zostanie we mnie z tej książki? Raczej nie...
Ani tam kota nie widać, ani miasta, a same treści dość sztampowe.
A gdyby wziąć na tapet samą konstrukcję powieści - zbiór luźno ze sobą powiązanych opowieści - to zdecydowanie lepiej wypadły "Turbulencje" Davida Szalaya czy "Grobowa cisza, żałobny zgiełk" Yoko Ogawy.
I jeszcze problem z niezrozumiałymi, nietłumaczonymi i niewyjaśnianymi japońskimi słowami i zwrotami. Utrudniało to zarówno sam tok czytania jak i odbiór przekazywanych treści.
Jak dla mnie nie było to złe, ale mogło być dużo lepsze. 

No cóż... przeczytałem.
Ale czy coś zostanie we mnie z tej książki? Raczej nie...
Ani tam kota nie widać, ani miasta, a same treści dość sztampowe.
A gdyby wziąć na tapet samą konstrukcję powieści - zbiór luźno ze sobą powiązanych opowieści - to zdecydowanie lepiej wypadły "Turbulencje" Davida Szalaya czy "Grobowa cisza, żałobny zgiełk" Yoko Ogawy.
I jeszcze problem z...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Skończone, warto było, czas niezmarnowany :) Misternie i klarownie wszystko posplatane (a może posplątywane?) choć z nadmiaru postaci ciężko kogoś się trzymać i mu "kibicować", a co do kota też nie jestem pewien czy był tylko jeden ;) Tyle mogę na gorąco napisać

Skończone, warto było, czas niezmarnowany :) Misternie i klarownie wszystko posplatane (a może posplątywane?) choć z nadmiaru postaci ciężko kogoś się trzymać i mu "kibicować", a co do kota też nie jestem pewien czy był tylko jeden ;) Tyle mogę na gorąco napisać

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Jestem już po lekturze.  Dziękuję pomysłodawcom! To było kolejne ciekawe doświadczenie. Będę wypatrywać Waszych opinii!

Jestem już po lekturze.  Dziękuję pomysłodawcom! To było kolejne ciekawe doświadczenie. Będę wypatrywać Waszych opinii!

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Też zaczęłam. Przyjemnej lektury!

Też zaczęłam. Przyjemnej lektury!

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Czytam z Wami. Choć za kotami nie przepadam, z przyjemnością przeniosę się do Tokio. 

Czytam z Wami. Choć za kotami nie przepadam, z przyjemnością przeniosę się do Tokio. 

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Kupiłam! Skusiłyście mnie. Sięgnę po tego kota choć na co dzień wolę psy ;) 

Kupiłam! Skusiłyście mnie. Sięgnę po tego kota choć na co dzień wolę psy ;) 

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Czytam, w nocy zaczęłam i już mi zgrzyta między zębami pierwsze zdanie ...
Kentarō uniósł do ust gorącą filiżankę kawy i dmuchnął w obłoczek pary.
Dla mnie to zdanie nie brzmi, lub brzmi nie tak jak powinno. No zgrzytnęło.
Co mi zgrzyta? Ano " ... uniósł do ust gorącą filiżankę kawy ... ".
Pomyślałam, że dam sobie czytnik odebrać, jeśli tak to zostało napisane w oryginale. Bo jak dla mnie to zapewne było "uniósł do ust filiżankę gorącej kawy". Nie chciało mi się w nocy wstawać, szukać w zagranicznych ebookarniach oryginału, zostawiłam sobie to do rana. 
I co ? 
Znalazłam oryginał. Pobrałam darmowy fragment.
Od zawsze powtarzam, że Tłumacz ma dla książki ogromne znaczenie. 
Pierwsze zdania w oryginale brzmi:
"Kentaro held the hot cup of coffee to his lips and blew at the rising steam."
W dosłownym tłumaczeniu to jest to oczywiście "gorąca filiżanka kawy", ale nie o dosłowność w tłumaczeniu literatury chodzi. Nawet wujek google wie, że to kawa jest gorąca a kubek przy okazji. 
"Kentaro przyłożył do ust filiżankę gorącej kawy i dmuchnął  ..."
Ehh ....

Czytam, w nocy zaczęłam i już mi zgrzyta między zębami pierwsze zdanie ...
Kentarō uniósł do ust gorącą filiżankę kawy i dmuchnął w obłoczek pary.
Dla mnie to zdanie nie brzmi, lub brzmi nie tak jak powinno. No zgrzytnęło.
Co mi zgrzyta? Ano " ... uniósł do ust gorącą filiżankę kawy ... ".
Pomyślałam, że dam sobie czytnik odebrać, jeśli tak to zostało napisane w oryginale....

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej