-
ArtykułyHłasko, powrót Malcolma, produkcja dla miłośników „Bridgertonów” i nie tylkoAnna Sierant1
-
ArtykułyAkcja recenzencka! Wygraj książkę „Cud w Dolinie Poskoków“ Ante TomiciaLubimyCzytać1
-
Artykuły„Paradoks łosia”: Steve Carell i matematyczny chaos Anttiego TuomainenaSonia Miniewicz2
-
ArtykułyBrak kolorowych autorów na liście. Prestiżowy festiwal w ogniu krytykiKonrad Wrzesiński13
Cytaty z tagiem "ułomność" [12]
[ + Dodaj cytat](...) publiczne wytykanie komuś drobnych ułomności zamienia je w kalectwo.
Boże, jakże brakuje nam oczu, gdybyśmy przynajmniej mogli spojrzeć w lustro i powiedzieć, że ta ciemna plama otoczona jasnym światłem to moja twarz.
Wielką jest sztuką dostrzec ułomność w drugim człowieku, a jednocześnie nie traktować go tak, jakby tylko był ułomnością.
Nikt, choćby się miał za najbardziej doskonałego, nie powinien nigdy podrwiwać sobie z cudzych ułomności.
Bo wszystko, co żyje, jest nieledwie namiastką piękna, żeby nie powiedzieć materią piękna. Musi przejść dopiero przez śmierć, żeby stać się pięknem. W śmierci jak w tyglu się wytapia i zostaje czysty kruszec. Inaczej zawsze będzie niedostatkiem, ułomnością, niespełnieniem. (...) Cała dotkliwość naszego istnienia, wszystko to materia piękna. Dlatego i Bóg musiał umrzeć.
[...] odparł z niechęcią chłopiec, zły, że ktoś głośno mówi o jego przypadłości, i miał rację, ponieważ publiczne wytykanie komuś drobnych ułomności zamienia je w kalectwo.
Powiedzieć: "jestem", to tyle co powiedzieć: "już mnie nie będzie". Żywy ma tylko jeden prawdziwy synonim: śmiertelny. Moja wielkość staje się moim ubóstwem, moja siła - moją ułomnością. A pycha miesza się z trwogą.
Powiedzieć: "jestem", to tyle co powiedzieć: "już mnie nie będzie". Żywy ma tylko jeden prawdziwy synonim: śmiertelny. Moja wielkość staje się moim ubóstwem, moja siła - moją ułomnością. A pycha miesza się z trwogą.
Ludzie nie lubią gniewnych niepełnosprawnych. To się kłóci z ich współczuciem, z wyrytą w ich głowach historyjką, jak to niepełnosprawni dzielnie pokonują przeciwności losu, aby zasłużyć sobie na powszechny podziw. Ludzie chcą wierzyć, że niepełnosprawność w niczym im nie przeszkadza, bo wtedy nie muszą tracić energii na poczucie winy.
(...) niepełnosprawni mają przez cały czas być weseli i szlachetni, by zdrowi ludzie mogli spokojnie czuć się szczęśliwcami.