-
ArtykułyCzytamy w weekend. 10 maja 2024LubimyCzytać13
-
Artykuły„Lepiej skupić się na tym, żeby swoją historię dobrze opowiedzieć”: wywiad z Anną KańtochSonia Miniewicz1
-
Artykuły„Piszę to, co sama bym przeczytała”: wywiad z Mags GreenSonia Miniewicz1
-
ArtykułyOficjalnie: „Władca Pierścieni” powraca. I to z Peterem JacksonemKonrad Wrzesiński8
Cytaty z tagiem "samotnosc" [2 744]
[ + Dodaj cytat]Albowiem bardzo trudno jest żyć wśród ludzi obcych nie tylko pochodzeniem, lecz także duchem, pragnieniami i umysłem.
Nie lubiła tej chwili, zimnej jak lód, gdy gaśnie ostatni promień słońca, a wraz z nim ciepło odchodzi gdzieś za góry. Zbliżający się zmierzch napawał ją zawsze smutkiem i poczuciem samotności, jak gdyby już na zawsze traciła coś pięknego.
W poezji chodzi o to, by odsłonić duszę. Czasami po prostu trzeba stawić czoło demonom i dać im odejść. Czy to trudne stanąć przed tymi wszystkimi ludźmi? Jasne. Ale wiesz co? Myślę, że z poezją jest jak z muzyką: ludzie słuchają jej, by odszukać okruchy samych siebie. Chcą wiedzieć, że nie są sami.
Kiedy tak idę ulicą i patrzę na ludzi, to zdaje mi się, że jestem bardzo sama i że wszyscy przechodzą wkoło tylko po to, aby zobaczyć i wydobyć ze mnie wszystko, co marne i słabe – wszystko, co śmieszne i brzydkie, byle się uśmiać i ubawić. Wszyscy zdają się wrogami, bo mało jest twarzy, które noszą tkliwość i dobroć widoczne w oczach. Konwencjonalizm każe hardzieć i nadaje odpychający charakter oczom. Ja również, gdy idę między ludzi, patrzę ostro i wzgardliwie. Albo w ogóle nie patrzę. Udaję, panuję nad objawami radości i smutku. Gdyby zobaczyli w oczach radość i śmiech, to by mnie zaprowadzili do knajpy na piwo, smutek zaś wzbudziłby ich politowanie i znudzony uśmiech. A chętnie czasem w przypływie radości uśmiechnęłabym się do tych ludzi – wszystkich napotkanych – ale śmiech mrożą od razu głupie, obrzydliwe spojrzenia lub szybkie odwracanie głowy – na przykład tych, którzy są przekonani, że śmiech podbija chuć całego ciała.
Jakkolwiek by na to patrzeć, wszyscy umieramy samotnie, prawda? Nie możemy wziąć ze sobą ludzi, których kochamy.
Nigdy nikt mi nie pomógł. Kobiety też nie. Nikt nigdy. jest w tym coś dobrego i uspokajającego: nikomu nie jestem dłużny.
- Na pustyni jest się trochę samotnym. - Równie samotnym jest się wśród ludzi.
Zawsze uważałam, że na miłość nigdy nie jest za późno. Za to na smutek i samotność zawsze jest nie pora.
Mówią, że człowiek jest w stanie przyzwyczaić się do samotności. A tymczasem to jeden z moich demonów. Nie byłem w stanie zliczyć, ile ich wszystkich mam. Niszczyła mnie każdego dnia, przyćmiewając światłość całkowitą ciemnością – a to z kolei było jak posiłek dla moich koszmarów. Gdzie znajdował się jej limit? Gdzie były granice samotności?
Im więcej więzów przetnie tym mniej będzie miała powodów by kiedyś wrócić.