-
ArtykułyLiteracki kanon i niezmienny stres na egzaminie dojrzałości – o czym warto pamiętać przed maturą?Marcin Waincetel11
-
ArtykułyTrendy kwietnia 2024: młodzieżowy film, fantastyczny serial, „Chłopki” i Remigiusz MrózEwa Cieślik2
-
ArtykułyKsiążka za ile chcesz? Czy to się może opłacić? Rozmowa z Jakubem ĆwiekiemLubimyCzytać1
-
Artykuły„Fabryka szpiegów” – rosyjscy agenci i demony wojny. Polityczny thriller Piotra GajdzińskiegoMarcin Waincetel2
Cytaty z tagiem "oko" [49]
[ + Dodaj cytat]Spojrzenie jest w sztukach wizualnych instancją sprawczą, fenomenem prefigurującym formę dzieła. Struktura dzieła odpowiada założonej formie percepcji. Ta z kolei jest związana z ideologią, której służy i przez którą jest określana. Spojrzenie bowiem nie jest niewinne, neutralne. Strukturuje ono - jak wiadomo - i porządkuje oglądany przedmiot, dostosowując go do percepcyjnych a priori. Spojrzenie może być także rozumiane jako forma działania. Wówczas intencje, cel obserwacji wysuwają się na plan pierwszy.
Ludzie zachodniej kultury wiedzę zdobywają poprzez naoczność. Nazywając, oswajają, co w istocie jest wytwarzaniem mechanizmu obronnego wobec natury; oswajanie okiem i nazywanie oznacza wiedzę, a ta kontrolę, choćby ze strachu. Także i konceptualnie skonsturowane piękno natury jest w istocie powstrzymywaniem lęku przed nią samą. Jest to najbardziej pierwotny lęk przed zanurzaniem się w naturze, przed wszechogarniającym dotykiem, kiedy ciało całą swoją powierzchnią i masą uczestniczy w cielesności natury.
Ludzkie Istoty są niekiedy ślepe, jak małe kociaki czy szczenięta. Wydaje się, że mają oczy do patrzenia, uszy do słuchania i umysł do myślenia, a tymczasem nie widzą, nie słyszą i nie myślą.
Tancerze skaczą i padają, rozdygotani, wewnętrznie obnażeni, podczas gdy dwie aktorki podążają za nimi, z szybkością karabinu maszynowego wyrzucając z siebie jadowite zdania: - ... jesteśmy tu po to, by wyjąć ci z głowy zbędne części mózgu... - a ich szepty nakładają się na siebie. To głosy rozbrzmiewające w głowach tancerzy.
Sally siedzi jak zahipnotyzowana. Patrzę na nią, na jej nieruchomą twarz, szeroko otwarte, czarne oczy.
Malarzom powinno się wyłupywać oczy, jak to robią szczygłom, żeby piękniej śpiewały.
Manifesty malarza należy czytać, patrząc na jego malarstwo, ponieważ malarstwo przeznaczone jest do patrzenia. Zadanie zresztą niełatwe, gdyż odkąd sztuki plastyczne nuczyły się oddziaływać bezpośrednio formą, a nie ikonografią lub narracją, wymagają od widza wysokiej kultury widzenia: "Należy wydoskonalić oko i umieć nie tylko mówić, lecz i widzieć (!)". Obraz stał się autarkiczny, ale interpretacja obrazu taka być nie może.
Gdzie patrzę prawym okiem moje życie marne/ Jak zwykle z przyjściem zmroku idzie pod latarnię.
Ktoś powiedział, że dla Lisette Model aparat był niejako przedłużeniem ciała i że nikt w całej historii fotografii nie miał tak ogromnej intuicji w oku.
To odważna artystka, niezwykle utalentowana, urodzona łowczyni. W jej pracach jest być może coś naiwnego, o ile diabeł może być naiwny (...) Styl Arbus tkwi w wyborze tematu. Sama technika jest automatyczna, zatrzymuje się tam, gdzie pójście krok dalej wymagałoby widomego wysiłku. Ważne, że zdjęcia przemawiają do nas w sposób jasny, wyraźny. Dla Arbus wszystko dokonuje się w oku, a jest to oko wychwytującą groteskę i pikantną pastwę, oko dość wytrawne, by ukazać nam lęk w garści pyłu.
Walker Evans
Wszystko się zmieniło, wszystko się skończyło, malarstwo jest czymś zupełnie innym od moich przekonań o nim, może nawet czymś zupełnie odwrotnym.