-
ArtykułySkandynawski kryminał trzyma się solidnie. Michael Katz Krefeld o „Wykolejonym”Ewa Cieślik1
-
ArtykułyTargi Książki i Mediów VIVELO już 16–19 maja w Warszawie. Jakie atrakcje czekają na odwiedzających?LubimyCzytać1
-
ArtykułyCzternaście książek na nowy tydzień. Silne emocje gwarantowane!LubimyCzytać2
-
ArtykułyKsiążki o przyrodzie: daj się ponieść pięknu i sile natury podczas lektury!Anna Sierant8
Cytaty z tagiem "jad" [11]
[ + Dodaj cytat]Nienawistnikowi nie wystarcza, że zatruwa jadem siebie, musi jeszcze zatruć innych. Widocznie w takim stanie uczuć chce się czarnej mszy, zbiorowego spożywania jadu, chóralnego śpiewu. Kto nienawidzi innych - przez siebie wybranych - nienawidzi też spokoju świata - szerzy pożar jak piroman.
Jaszczureczka się umizga,
Ale przy tym jadem bryzga.
W uścisku twym, przewrotnym, czczym,
Jeślim pił jad wasz, o blekoty,
Ty, czarowniczy zwidzie złoty,
Bądź zapomniana w dniach twych zim.
[Przebudzenie].
Ciebie to nawet żmija by nie ugryzła, żeby się nie otruć.
Ale trzeba było jeszcze przetrwać ten ostatni okres i nie cofnąć się przed żadnym cierpieniem, i Veraguth był gotów wysączyć ten kielich do dna, od kilku dni bowiem czuł nieomylnie, że tylko przez tę mroczną bramę wiedzie dlań droga do życia. Jeżeli teraz stchórzy, jeśli ucieknie i uchyli się od bólu, weźmie na siebie całe błoto i trujący jad i nigdy nie wydostanie się ku czystej, świętej wolności, do której tęsknił i dla której gotów był znieść każdą udrękę.
Z pielęgnowania żalu nad utraconą przeszłością nigdy nie wyniknie nic dobrego. Sączący się jad każdego dnia będzie wnikać w głąb ciebie, aż staniesz się zupełnie inną osobą.
Bo nie zawsze się mówi to, co się powinno. Za często się wypluwa jad i trzyma za zębami miód.
Jak źle
odbity sztych. I donikąd rozpryskuje się
jad skorpiona, wyryty na nim. By się tu i ówdzie
zmieszać z osoczem kogoś, kto odczuwa biały
smutek świata. Rozpięty w ciszę morską. Która trwa.
Jak delfin na okrężnej drodze przez morza.
Jak źle
odbity sztych. I donikąd rozpryskuje się
jad skorpiona, wyryty na nim. By się tu i ówdzie
zmieszać z osoczem kogoś, kto odczuwa biały
smutek świata. Rozpięty w ciszę morską. Która trwa.
Jak delfin na okrężnej drodze przez morza.
[„Słownik ciszy”, przeł. Katarina Šalamun-Biedrzycka, s. 4].