Jesteśmy społecznością, która kocha książki

„Maski” to zbiór opowiadań Czhö Inho uznanego za jednego z czołowych pisarzy południowokoreańskich lat 70. XX wieku. Zbiór tworzy zaledwie sześć tekstów, podejmują one jednak ważną tematykę relacji interpersonalnych i słabości człowieka w konfrontacji z otaczającym go światem. W opowiadaniach pojawia się temat uzależnienia od różnego rodzaju używek, w tym przypadku są to alkohol oraz marihuana. Nadmierne spożywanie różnych substancji wiąże się ze złością, gniewem i przemocą, fizyczną oraz psychiczną. W takim świecie czymś naturalnym jest obniżanie się statusu społecznego, kradzież oraz wszelka możliwa demoralizacja. Towarzyszy temu potrzeba idealnego obrazu świata przy jednoczesnym niedostrzeganiu negatywnej rzeczywistości. Bohaterowie opowiadań Czhö Inho żyją ze świadomością bliskości i nieuchronności śmierci. W ich bliskim kręgu albo ktoś już umarł, albo ciężko choruje i przeniesie się na tamten świat w niedalekiej przyszłości. Zdarza się, że są ateistami bądź katolikami, a i tak odwołują się do praktyk buddyzmu. Jedną z nich jest uwalnianie rybek mające związek z modlitwą o spokojną śmierć, drugą zaś – czhondo, obrzęd mający na celu doprowadzenie duszy zmarłego do raju, by nie błąkała się po ziemi. Z motywem śmierci wiąże się także w sposób bezpośredni wielokrotnie wspominana w opowiadaniach wojna koreańska. Podczas lektury dowiadujemy się, że dzieci umierały podczas wojny, że jakiś mężczyzna stracił wówczas prawą rękę, a inny, który był żołnierzem, nadal ma ślady po głębokiej ranie postrzałowej na udzie. Czhö Inho, za pośrednictwem powołanych przez siebie do życia postaci literackich, wspomina o cały czas aktualnej tragedii narodu w trzydzieści lat po wyzwoleniu, o smutku Koreańczyków wypędzonych z kraju i rozdzielonych z rodzinami, o dezinformacji powodującej to, że wielu ludzi myślało, że ich bliscy nie żyją, choć nie zawsze to była prawda. Na przykładzie losów bohaterów Czhö Inho pisze nie tylko o tragedii jednostki, ale także o tragedii całego narodu i okrucieństwie historii. W takich okolicznościach wielu Koreańczyków wybierało emigrację, ale nie zawsze była ona rozwiązaniem satysfakcjonującym. Przedstawione w opowiadaniach podróże do Ameryki, będące nierzadko ucieczką, pokazują, że American Dream bywał ogromnym rozczarowaniem i osobistą klęską przywołującą chęć powrotu do własnej ojczyzny. Niestety, wraz z tymi porażkami często współistniał rozpad więzi rodzinnych i emocjonalnych, a chęć ukrycia przed światem swoich niepowodzeń przyczyniała się po części do hipokryzji w postępowaniu i przywdziewania metaforycznych masek. Bohaterowie kreują swoją rzeczywistość, oszukują się i nie dostrzegają własnych wad i słabości. Przestają być szczerzy, uśmiechając się na zewnątrz niczym kucharka w klasztorze, której twarz przypomina drewnianą maskę ze wsi Hahwe. Twarze bohaterów są jak maski, bez wyrazu, bez uczuć, bez możliwości ich zrozumienia. Stają się częściami marionetek, którymi cały czas ktoś steruje. Okazuje się, że życie jest teatrem, a główne role polegają na ukrywaniu prawdziwych siebie i wykorzystywaniu innych dla własnych korzyści. Ale czy zawsze cel uświęca środki? Takie i inne pytania może sobie zadać czytelnik podczas lektury opowiadań. Nie są to teksty proste i przyjemne, wymagają zaangażowania intelektualnego i emocjonalnego, by bez uszczerbku dotrzeć do ostatniej strony i opuścić świat przedstawiony w „Maskach”. Czhö Inho to ważny pisarz Korei Południowej, dlatego też warto sięgnąć po tworzone przez niego teksty. Trzeba mieć jednak świadomość, że jego technika pisania jest dość niekonwencjonalna, a śmiałe porównania odnoszące się do sfery seksualnej nie budzą bynajmniej pozytywnych skojarzeń. https://www.facebook.com/literackakorea/posts/311751897809450